در ادامه این مطلب آمده است: سردبیران واشنگتن پست این هفته نوشتند که فشار حداکثری ترامپ هم در گرفتن امتیازات بیشتر از ایران ناکام ماند و هم در تغییر رژیم و شکست دیپلماسی آشفته ترامپ، آمریکا را منزوی کرد و نه ایران را. یک مقام از کشورهای متحد آمریکا هم تلاش پمپئو برای بازگرداندن تحریم های ایران را یک نمایش تلویزیونی خواند و کشورهای اروپایی قول دادند که آن را فعالانه نادیده بگیرند.
بایدن می تواند بیشتر آسیب‌ها را جبران کند، اما کار دشواری پیش رو خواهد داشت. توانایی ایران برای پاسخ به هر ابتکاری، با انتخابات میانه 2021 گسسته خواهد شد؛ انتخاباتی که می‌تواند یک رییس جمهوری اصولگرا را به قدرت برساند. بایدن باید سریع و محکم گام بردارد.
امیدوارکننده ترین روش این است که یک رویکرد پایبندی در برابر پایبندی در پیش گرفته شود. بایدن می تواند شراکت آمریکا در توافق هسته ای را با برداشتن تحریم هایی که ترامپ و پومپئو اعمال کرده اند، آغاز کند. جواد ظریف، روز 21 سپتامبر در شورای روابط خارجی گفت "اگر دیگران به پایبندی به برجام بازگردند، ایران هم آماده بازگشت به تعهداتش است." اروپایی ها می توانند به این فرایند کمک کنند.
آنچه بایدن گفته، یک روش منطقی است و می‌تواند به او بیشترین اهرم و به سیاستمداران ایرانی بیشترین مشوق را برای بازگشت به تعهداتشان بدهد. ایران به سرعت می‌تواند پنج شش گامی را که به عقب برداشته، جبران کند. در واقع اینگونه به نظر می‌رسد که این گام‌ها، طوری طراحی شده بودند که بازگشت پذیر باشند.
اما برداشتن این گام‌ها، برای مقام‌های ایران از نظر سیاسی دشوار است بویژه پیش از یک انتخابات ملی. بسیاری در ایران این پرسش قابل درک را دارند که آیا می‌توان اعتماد کرد که آمریکا به حرفش عمل کند. چین و روسیه هم شاید بی میلی مشابهی برای کار با آمریکا داشته باشند. این است که بایدن باید در برابر پیشنهاد برخی از مشاورانش که می‌گویند پیش از بازگشت به برجام باید از ایران امتیازات تازه ای گرفت، مقاومت کند. این پیشنهاد، هرچند وسوسه انگیز است اما بدفهمی بنیادینی از شرایط دارد.
این آمریکا بود که در وهله اول، برجام را نقض کرد و این آمریکاست که اکنون منزوی است، نه ایران. بازگشت به توافق، تنها راه برای کسب اهرم و جایگاه دیپلماتیکی است که آمریکا پیش از ترامپ از آن برخوردار بود. هرگونه تاخیر یا راهکارهای بیزانسی، کل توافق را در خطر قرار می دهد. اگر آمریکا، سریعا به این توافق برنگردد، شاید توافقی نماند که بخواهد به آن برگردد.
اسراییل، عربستان سعودی و احتمالا امارات، تلاش خواهند کرد راه بایدن را ببندند. متحدان آنها در داخل آمریکا، که اغلب از این دولت‌ها و حامیانشان پول می‌گیرند، با صدای بلند بایدن را محکوم خواهند کرد. جمهوریخواهان هم چشم بر روی شکست هایشان می بندند و جنجال به راه می اندازند. آنها از همین الان، این کار را شروع کرده‌اند. کسانی که پیش از این قول داده بودند که تحریم های انبوه، ایران را مجبور به تسلیم شدن یا سقوط می کند، اکنون ادعا می‌کنند که اگر فقط چند تحریم دیگر اضافه شود، کار تمام است. دیگرانی هم هستند که همچنان بر شعار تغییر رژیم پافشاری خواهند کرد.
بیشتر بخوانید: در مناظره اول ترامپ و بایدن چه موضوعاتی مطرح خواهد شد؟
بن رودِز معاون پیشین امنیت ملی آمریکا می‌گوید: واشنگتن نه زمان و نه آن سرمایه سیاسی در خارج را در اختیار دارد که یکسال اول دولت تازه را برای طراحی رویکردی در برابر ایران هدر دهد که بتواند کشورهای عربی خلیج فارس را خشنود کند؛ آنهم کشورهایی که رییس جمهور دموکرات پیشین را تضعیف کردند. با توجه به این واقعیت که این آمریکا بود که تعهدش را زیر پا گذاشت، این بسیار مهم است که به متن برجام بازگردیم؛ توافقی که منافع کانونی امنیت ملی آمریکا را تامین می کند و می تواند بنیادی برای ابتکارهای دیپلماتیک آینده باشد.
کلید کار این است که بلافاصله پس از ادای سوگند جو بایدن و کامالا هریس، صدای واحدی شنیده شود، از سیاست ورزی بی ریشه پرهیز شود و به سرعت گام برداشته شود.