دیوید آیزنمن، مدیر دانشکده بهداشت عمومی، میگوید: «اصطلاح ((پخش کننده فوق العاده)) برای توضیح دادن راحت نیست. تعریف گویا و سریعی از ((پخش کننده فوق العاده)) در ادبیات علمی وجود ندارد.» اس وسلی لانگ، دانشیار آسیب شناسی و پزشکی ژنومیک در بیمارستان متودیست هیوستون، میگوید: «در واقع باید به دنبال فرد یا رویدادی باشیم که عفونت را به افراد بیشتری (بیش از حد متوسط) گسترش میدهد. البته «متوسط» اصطلاح مبهم خاص خود است و تا حد زیادی به نرخ پایه انتقال در یک جامعه خاص بستگی دارد.»
دکتر آیزنمن میگوید: «رویدادهایی که موجب شیوع بیش از حد متوسط کرونا ویروس میشوند باید برای ما دغدغه باشند. برای مثال چرا در یک گردهمایی ۲۰ نفره که انتظار داشتیم ۵ نفر از آنها به این ویروس آلوده شوند، ۷ تا ۱۰ نفر آلوده شدند؟ عواملی که موجب این نتیجهها شدند برای ما مهم هستند و روی آنها به تحقیق و پژوهش میپردازیم.» در طول شیوع ویروس سارس در سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳، یک گروه از محققان یک رویداد پخشکننده فوق العاده ویروس را تعریف کردند و نشان دادند که ابتلای ۸ نفر در یک گردهمایی، متوسط مبتلا به ویروس ساری است؛ اما تاکنون برای کرونا چنین معیاری وجود نداشته است.
با هم ۲ مورد از رویدادهای پخشکننده فوق العاده کرونا ویروس را میخوانیم:
۱) یک تمرین گروه کر در ایالت واشینگتن که در آن ۳۲ خواننده از ۶۱ خواننده، به کروناویروس مبتلا شدند. آن افراد، دست کم ۲۰ نفر دیگر را آلوده کردند.
۲) در یک شام خانوادگی سه ساعته در یک رستورانی چینی، ۱۹ نفز حضور داشتند که ۱۲ نفر آنها به ویروس کرونا آلوده شدند.
کارشناسان به تعدادی از دلایل احتمالی اشاره میکنند. دکتر آیزنمن میگوید: «ابتدا این احتمال وجود دارد که کسی بر حسب آناتومیک بدن، ویروسهای زیادی را در فضای اطراف خود ساطع کند. برخی افراد با عطسه، تنفس و صحبت کردن خود قطرههای آلوده به کرونا ویروس بیشتری را در محیط میافکنند. برخی دیگر قطرات کمتر ولی با بارهای ویروسی بالاتری به فضای اطراف پخش میکنند».
دکتر لانگ میگوید: «به نظر میرسد افراد خاصی وجود دارند که ویروسهای مختلف را به طور موثرتری نسبت به دیگران پخش میکنند. دکتر هیرشورک از یک نمونه از شیوع سارس در سال ۲۰۰۳ میگوید: «یک مهماندار پرواز در سنگاپور بود که بیش از ۱۰۰ نفر را به سارس مبتلا کرد.»
توضیح قاطعی برای این سوال وجود ندارد؛ ولی این بیماری سطح خفیف تا شدید دارد که احتمال میدهیم آنهایی که به مورد شدید دچار میشوند، عفونیتر هستند و افراد بیشتری را آلوده میکنند.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، کرونا ویروس میتواند از طریق تماس مستقیم با قطرههایی از دهان یا بینی یک فرد آلوده در هنگام سرفه یا حتی صحبت به بیرون میآیند، گسترش یابد. باور این است که قطرهها نسبتاً سنگین هستند و به زمین فرو میروند؛ اما آنها حدود شش فوت سفر میکنند. با این حال، قطرههای کوچکی به نام (میکرودراپلتها) آنقدر سبک هستند که به زمین نمیافتند و دقایقی و حتی ساعتها در هوا معلق میمانند.
کارشناسان بر این باورند که این ویروس به راحتی میتواند توسط افرادی که بدون علامت هستند گسترش یابد (افرادی که هیچ نشانهای از بیماری کرونا ندارند). دکتر لانگ میگوید: «به نظر میرسد شواهدی وجود دارد که قبل از بروز علائم کرونا، افراد میتوانند ناقل باشند. ما به آنها «گسترش دهندگان خاموش» میگوییم. بسیاری از آنها معتقدند که به آلرژی فصلی یا سرما خوردگی مبتلا شدند.»
دکتر آیزنمن میگوید: «توصیههای جدید سازمان کنترل و پیشگیری بیماریها، هنوز پوشیدن ماسک و دور شدن از مردم است.»
میزان گسترش ویروس با فرا رسیدن آب و هوای سرد، بیشتر میشود و بهتر است مردم زمان بیشتری را در داخل خانه بگذرانند. دکتر آیزنمن میگوید: «ما باید مراقبت کنیم، به خصوص که زمستان در راه است. اگر قرار است در فضایی غیر از خانه باشیم، فضاهایی با دستگاه تهویه و تا حد امکان فضای باز را انتخاب کنیم.» دکتر هیرشورک میگوید: «ما حتی به نقطهای نزدیک نیستیم که بتوانیم آنچه را که فعالیت عادی مینامیدیم از سر بگیریم. این ویروسی است که برای مدتی با ما زندگی خواهد کرد.»