یکی از مواد اصلی موجود در چای سبز، کافئین است. کافئین می تواند پیام رسان شیمیایی به نام آدنوزین را در مغز مسدود کند، که باعث کنترل خواب آلودگی یا بیداری می شود. انسداد آدنوزین می تواند از خواب آلودگی جلوگیری کند، به همین دلیل بسیاری از افراد از کافئین برای بیدار ماندن و تیز بینی استفاده می کنند.
تولید بیش از حد آدنوزین در مغز نیز با شرایط شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون مرتبط است. تحقیقات نشان می دهد که مصرف منظم کافئین ممکن است خطر ابتلا به این شرایط را کاهش دهد.
میزان کافئین موجود در چای سبز بسیار کمتر از قهوه است، بنابراین می توان برخی از فواید کافئین را بدون عوارض جانبی ناخوشایند مانند احساس ناخوشایند دریافت کرد.
چای سبز همچنین حاوی یک اسید آمینه است که مشخص شده است استرس را کاهش می دهد و روحیه را تقویت می کند.
چای سبز با کاهش عوامل خطرساز بیماری های قلبی در سلامت قلب نقش دارد.
فشار خون بالا یکی از رایج ترین عوامل خطر بیماری های قلبی است. تحقیقات نشان می دهد که مصرف چای سبز به طور قابل توجهی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش می دهد، که این دو عدد مختلفی است که فشار خون فرد در آنها ثبت می شود.
همچنین یک مطالعه بزرگ در سال ۲۰۰۶ نشان داد افرادی که شش فنجان چای سبز یا بیشتر مصرف می کنند، در مقایسه با افرادی که کمتر از یک بار در هفته مصرف می کنند، ۳۳٪ کمتر در معرض دیابت نوع ۲ هستند.
کاتچین جز اصلی چای سبز است. کاتچین ها آنتی اکسیدان های طبیعی هستند که دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد فشار خون هستند. آنها با کاهش جذب کلسترول به بدن، سطح کلسترول را کاهش می دهند.
به طور متوسط نوشیدن دو فنجان چای سبز در روز به مدت ۱۰ سال منجر به کاهش قابل توجهی در سطح کلسترول LDL می شود. کلسترول LDL به کلسترول بد نیز معروف است، زیرا می تواند باعث تجمع پلاک در رگ های شما شود، که خطر ابتلا به حمله قلبی یا سکته را افزایش می دهد.
چای سبز همچنین به سلامت و استحکام استخوان ها کمک می کند. تحقیقات نشان می دهد که ممکن است به درمان و جلوگیری از پوکی استخوان کمک کند.
برگ های چای حاوی فلوراید است که ممکن است باعث پوکی استخوان شود و همچنین ترکیبات مفیدی مانند فلاونوئیدها و فیتواستروژن ها وجود دارد. فلاونوئیدها و فیتواستروژن ها مواد شیمیایی گیاهی هستند که می توانند استخوان سازی را تقویت کرده و از تجزیه بافت استخوان جلوگیری کنند.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۹ نتیجه گرفت که چای سبز پس از بررسی سلولهای استخوان ساز، ممکن است برای سلامتی استخوان مفید باشد. محققان سلول ها را در معرض اپی گالوکاتچین (EGC) ، گالوکاتچین (GC) و گالوکاتچین گالات (GCG) قرار دادند که همه از اجزای اصلی چای سبز هستند. پس از چندین روز، آنها مشاهده کردند که EGC رشد استخوان را تا ۷۹٪ افزایش می دهد. آنها همچنین مشاهده کردند که غلظت زیاد EGC فعالیت استئوکلاست را مختل می کند، سلولی که استخوان ها را ضعیف می کند.
نوشیدن چای سبز – یا استفاده موضعی از آن – فواید زیادی برای پوست دارد.
چای سبز حاوی یک ریز مغذی به نام اپی گالوکاتکین گالات (EGCG) است که ممکن است مسئول خاصیت ترمیم پوست چای سبز باشد. برخی تحقیقات نشان می دهد که EGCG حاوی آنتی اکسیدان است که به جلوگیری از آسیب های نور خورشید کمک می کند. همچنین باعث افزایش رطوبت پوست، حفظ رطوبت و جلوگیری از ایجاد چین و چروک می شود.
بیشتر بخوانید: چند باور اشتباه درباره کاهش وزن
همچنین مشخص شده است که چای سبز دارای خاصیت ضد پیری است. یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۰۵ اثرات استفاده از مکمل های خوراکی و استفاده موضعی چای سبز بر روی پوست پیر را به مدت ۸ هفته بررسی کرد. محققان دریافتند که استفاده از چای سبز به صورت موضعی و خوراکی در شرکت کنندگان باعث بهبود قابلیت ارتجاعی پوست می شود.
کاتچین، پلی فنول موجود در چای سبز، در صورت استفاده موضعی، به تسکین پوست ملتهب نیز کمک می کند.