از اهواز که در مسیر جاده شوشتر بروید، هنوز ۳۰، ۳۵ کیلومتر از مرکز استان دور نشده اید که به شهر کوچک ویس در کناره رود خروشان کارون می‌رسید. ۲۷ کیلومتر دورتر از این شهر، روستای زنگنه واقع شده؛ روستایی که در گذشته به خاطر باران‌های فراوانش معروف شده بود، اما سال هاست از بی آبی رنج می‌برد و گویا قرار نیست این معضل رفع شود.
رویداد۲۴ از اهواز که در مسیر جاده شوشتر بروید، هنوز ۳۰، ۳۵ کیلومتر از مرکز استان دور نشده اید که به شهر کوچک ویس در کناره رود خروشان کارون می‌رسید. ۲۷ کیلومتر دورتر از این شهر، روستای زنگنه واقع شده؛ روستایی که در گذشته به خاطر باران‌های فراوانش معروف شده بود، اما سال هاست از بی آبی رنج می‌برد و گویا قرار نیست این معضل رفع شود.
«نگازه» که به «نگازه بزرگ» هم مشهور است و با وجود مهاجرت‌ها به شهر، هنوز ده‌ها خانوار در آن زیست می‌کنند، مشکلات زیادی دارد؛ از کمبود امکانات آموزشی تا عدم دسترسی به گاز که حتی اهالی را وادار می‌کند مسافت زیادی تا شهر‌های اطراف طی کنند تا بتوانند کپسول‌های گاز خود را پر کنند. با این حال، همه این مشکلات وقتی در کنار نبود آب آشامیدنی مناسب قرار می‌گیرد، رنگ می‌بازد.
عدم دسترسی به آب آشامیدنی برای روستا‌های خوزستان مشکلی آشناست. همین اواخر بود که این دمل چرکین در بخش غیزانیه شهرستان اهواز سر باز کرد و کار به دخالت رئیس دولت هم شیده شد تا بلکه مشکل ده‌ها روستای بدون آب مانده رفع شود. حالا کمی این طرف‌تر در شهرستان باوی، بخش ویس، روستای «نگازه» مردم همین مطالبه را دارند.
آن‌ها سال هاست که بدیهی‌ترین نیاز حیاتی انسان یعنی «آب» آشامیدنی را طلب می‌کنند. مدت‌ها با آب‌های غیربهداشتی سر کرده اند. چاهی عمیق و ۱۵ متری حفر کرده اند تا بلکه آب را ولو غیربهداشتی در اختیار داشته باشند. اما این آب غیربهداشتی پاسخگوی آن‌ها نبوده. مجبور بودند آب را باحجم بالا از تانکر‌های حمل آب بخرند و در حوضچه‌هایی که ر. خانه هایشان ساخته اند، باز هم به شکلی غیربهداشتی ذخیره کنند.
صدایشان ۱۴ سال پیش به گوش مسئولان رسید و قرار شد با لوله کشی، آب از غیزانیه به این روستا برسد. اما این اتفاق رخ نداد و کمی بعد از آن یعنی ۸ سال پیش طرح آبرسانی با استفاده از انشعابی از روستای "ام الغریب" به نگازه مطرح شد. این کار انجام شده، اما با این حال، هنوز هم که هنوز است، قطره‌ای از این آب به دست اهالی نگازه نرسیده و چشم مردم همچنان به انشعابات کشیده شده به خانه شان دوخته شده.
دو سال پیش در مرداد ۹۷، مدیر امور آبفای روستایی شهرستان باوی گفت که تامین آب شرب پایدار دو روستای محروم و فاقد آب نگازه کوچک و بزرک در اولویت است و عملیات کارگذاری ۶ هزار و ۵۰۰ متر خط لوله انتقال آب تا تصفیه خانه ام الغریب به پایان رسیده است و بزودی به این تصفیه خانه متصل خواهد شد.
بیشتر بخوانید: نغمه‌های غم‌انگیز نیزار‌های کارون: آب مایه بیماری!
او وعده داده بود که با اتمام عملیات نصب ۴ دستگاه الکتروپمپ، این دو روستا از آب شرب پایدار برخودار خواهند شد.
اما این اتفاق هنوز هم رخ نداده و تابستان امسال هم مانند سال‌های قبل، با شدت گرفتن بحران آب و بی‌آبی، آب‌انبار‌های اهالی با تانکر‌های آب و فاضلاب پر می‌شد؛ اما به گفته اهالی روستا، از اوایل شهریور، حتی این امکان هم گرفته شد و دیگری هیچ تانکری نیامد.
حالا اهالی روستا که از سال‌ها شعار مسئولان خسته شده اند می‌پرسند آیا سال آینده هم باید منتظر تانکر‌ها باشیم؟