رویداد۲۴ تا هفته گذشته این فقط اصولگرایان بودند که گزینه‌های جدی انتخابات ریاست جمهوری را معرفی می‌کردند؛ گزینه‌هایی که عمدتا فرماندهان سابق و کنونی سپاه هستند و این دیدگاه را جلو می‌برند که اگر یک فرمانده نظامی رییس جمهور شود، همه مشکلات یکساله حل خواهد شد. در میان اصلاح طلبان این فقط حزب کارگزاران سازندگی بود که گزینه‌های خود را معرفی کرده بود، اما از این هفته سایر احزاب نیز از قافله عقب نمانده‌اند و گزینه‌های حزبی خود را معرفی کرده‌اند.
حزب اعتماد ملی بر اساس منویات شیخ مهدی کروبی قرار است با تمام قوا در انتخابات ۱۴۰۰ حضور داشته باشند. اسماعیل گرامی‌مقدم سخنگوی حزب گفته در کمیته سیاسی تصویب شد که از بین الیاس حضرتی، محمدعلی افشانی و محمدجواد حق شناس یک نفر به عنوان نامزد اعتمادملی معرفی شود.
آنگونه که حزب اعتمادملی اعلام کرده، پس از اعلام نام یک نفر از میان این سه توسط دفتر سیاسی، شورای مرکزی حزب موضوع را بررسی کرده و اگر شورای مرکزی مصوبه دفتر سیاسی را تصویب کرد، نامزد نهایی حزب انتخاب و معرفی می‌شود.
به نظر می‌رسد از میان این سه نفر شانس محمدعلی افشانی بیشتر از سایر گزینه‌ها باشد. البته این نظر حزب اعتمادملی است و اینکه سایر احزاب اصلاح طلب نیز به همین نتیجه برسند، اتفاقی تقریبا دور از انتظار است.
خانه کارگر دست به کار شد
به گزارش رویداد۲۴ از روز گذشته کمپینی در فضای مجازی راه‌اندازی شده که از علیرضا محجوب دبیرکل خانه کارگر درخواست شده برای انتخابات ریاست جمهوری پا پیش بگذارد. این کمپین فعلا کار خود را در واتس آپ آغاز کرده و گروهی تشکیل شده که تا این لحظه تنها تعداد اعضای آن از ۲۰۰ نفر فراتر نرفته است. چند نفر از حامیان سرسخت محجوب هم گروه را مدیریت می‌کنند.
تا پیش از این شنیده شده بود که محجوب قرار است در انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس از حوزه انتخابیه دیگری اقدام کند و به مجلس برود. علیرضا محجوب در انتخابات اگرچه شش دوره نماینده مجلس بوده اما در انتخابات مجلس یازدهم اقبال عمومی چندان با او همراه نبود و کل آرای محجوب در تهران به ۱۰۰ هزار رای نرسید.
وضعیت مبهم نهاد اجماع ساز
بعد از تشکیل شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان و تجربه موفق آن در انتخابات مجلس دهم و شورای شهر پنجم تهران، این بار قرار است سازوکار دیگری با نام «نهاد اجماع ساز» راه‌اندازی شود که نمایندگان ۳۰ حزب به همراه ۱۰ تا ۱۳ فرد حقیقی عضو آن خواهند بود.
هنوز معلوم نیست در این سازوکار وضعیت رای احزاب مهمتر که تشکل‌های جدی‌تری دارند، چگونه خواهد بود و مثلا آیا احزابی مثل اتحاد ملت و اعتماد ملی و کارگزاران که به لحاظ تعداد اعضا و برنامه‌های حزبی فعالیتی بیش از سایر احزاب دارند، یک رای خواهند داشت یا آنکه قرار است شرایط به شکل دیگری باشد. تا این لحظه ظاهرا همه احزاب یک رای بیشتر ندارند. آنگونه که محمدعلی نمازی عضو حزب کارگزاران خبر داده همه اعضای حزب یک رای خواهند داشت و کسی حق وتو ندارد.
بیشتر بخوانید: از اجماع تا تحریم/ آخرین تحولات اصلاح طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰
اعضای حقیقی نهاد اجماع ساز مشاور هستند
در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان، تعداد اعضای حقیقی تقریبا با تعداد اعضای حقوقی برابر شده بود و همین مسئله باعث اختلاف بین اعضا شد و نهایتا تعدادی از اعضای حقیقی مثل محمدرضا خاتمی و عبدالله ناصری و ... از شورا کناره‌گیری کردند. حالا نیز برخی دبیران کل احزاب از هماکنون خط و نشان کشیده‌اند که اعضای حقیقی نباید حق رای داشته باشند. مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب مردمسالاری گفته «این نهاد تنها مختص انتخابات ۱۴۰۰ است و این مهمترین نکته است به این دلیل که شورای سیاستگذاری هم فقط برای انتخابات مجلس دهم تشکیل شده بود، اما بعد به یکباره گفتند که حالا باید آسیب‌شناسی کنیم و برویم به سمت انتخابات شورا‌ها در سال ۹۶ و باید در این خصوص هم نظر بدهیم و این تا انتخابات ۹۸ هم ادامه پیدا کرد، لذا این نکته مهم است که این نهاد فقط برای انتخابات ۱۴۰۰ باشد.»
کواکبیان گفته «اشخاص حقیقی در نهاد اجماع ساز باید به عنوان مشاور تلقی شوند نه به عنوان عضوی که حق رای داشته باشند و این یک گام به جلو است و نکته سوم این است که تعداد اشخاص حقیقی حدود یک‌سوم احزاب باشد. در دوره شورای عالی برعکس بود یعنی ما وارد جلسه می‌شدیم و می‌دیدیم که نزدیک ۵۰ نفر در جلسه حضور دارند که اکثریت با اشخاص حقیقی است اکنون این ترکیب جدیدی که مطرح شده است یعنی ۳۲ حزب و ۱۰ عضو حقیقی دیگر این مشکل را ندارد. اگر این سه اشکال برطرف شود به عقیده من یک گام به جلو برداشته‌ایم.»
پیروزی ۹۲: ارزش یا ضد ارزش؟
این هفته بهزاد نبوی در جلسه انجمن اسلامی جامعه پزشکی شرکت کرده و انتخابات ریاست جمهوری را آسیب‌شناسی کرده است. او گفته «بسیاری از دوستان وضع موجود را صرفا معلول عملکرد دولت و حتی اصلاح‌طلبان می‌دانند یا حتی جنبش اصلاحی را از بدو شکل‌گیری بدون دستاورد تلقی می‌کنند و شعار «تغییر گفتمان» و «راهبرد» می‌دهند. من از افرادی که این حرف‌ها را می‌زنند نکته یا نظر قابل اجرائی، نمی‌شنوم. از آنان در مورد منظورشان از تغییر «گفتمان» و «راهبرد» سؤال می‌کنم و پاسخ روشنی نمی‌شنوم. مع‌الوصف این بحث و بحث نقد ارتباط با اصولگرایان معتدل، یعنی بزرگ‌ترین دستاورد‌های بعد از ۸۸ و پیروزی در انتخابات ۹۲ را ضدارزش تلقی می‌کنند. خیلی از دوستان به این نتیجه رسیده‌اند که کاهش آرای طیف معتدل و میانه‌رو و اصلاح‌طلب عمدتا ناشی از اشکالات درونی این طیف است و معتقدند باید «گفتمان» و «راهبرد» جدید شکل بگیرد، بدون اینکه توضیح روشنی در مورد این پیشنهاد‌ها ارائه دهند. من چنین اعتقادی ندارم. گرچه معتقد نیستم اصلاح‌طلبان و میانه‌رو‌ها و معتدلین بی‌عیب و نقص هستند. ده‌ها اشکال و ایراد به آنان وارد است، اما به‌هیچ‌وجه اعتقاد ندارم در صورت نبود این اشکالات، جنبش اصلاحی و میانه‌روی، امروز به بهترین شکل پیش می‌رفت و هیچ مشکلی سر راهش نبود.»