در زیردریایی‌های اولیه از نیروی دست برای حرکت دادن زیر دریایی در اعماق کمک گرفته می‌شد.
در سال ۱۶۲۰ شخص بنام ون دربل اولین زیردریایی را ساخت که می‌توانست در عمق ۴٫۵ متری حرکت کند. حجم داخل این زیردریایی بسیار کم بود، بطوری‌که فقط یک نفر می‌توانست داخل آن قرار گیرد و برای حرکت دادن آن در عمق به یک فرد بسیار نیرومند نیاز بود تا بتواند پره‌های جلو و فوقانی را بچرخاند.
در حدود سال ۱۷۷۰، دیود باشنل زیردریایی را طراحی کرد که می‌توانست به کمک دست و پدال‌های پایی حرکت کند.
حدود ۳۰ سال بعد رابرت فولتن، زیردریایی دیگری ساخت که ۳ نفر گنجایش داشت و برای اولین بار، بال‌هایی برای تنظیم عمق در زیردریایی تعبیه شد. فولتن سپس تلاش کرد تا زیردریایی دیگری با موتور بخار بسازد.
مشکل طراحی این موتور‌ها در آن بود که در زیر آب اکسیژن نبود؛ بنابراین موتوری طراحی شد که ابتدا آب در سطح آب داخل مخزنی با موتور دیزل (با سوخت گازوئیل) داغ و تبدیل به بخار می‌شد، سپس موتور خاموش می‌شد و زیردریایی به داخل آب شیرجه می‌زد و تا وقتی که بخار داخل مخزن سرد نشده بود، زیردریایی می‌توانست با موتور بخار در عمق دریا حرکت کند.
بیشتر بخوانید: تصاویری از زیردریایی اتمی آمریکا
در سال ۱۸۶۰ زیردریایی دیگری طراحی شد که به‌طور کامل زیر آب نمی‌رفت و از طریق لوله‌ای که به سطح آب راه داشت، اکسیژن را برای سوخت موتور به داخل زیردریایی مکش می‌کرد.
در سال ۱۹۰۴ اولین زیردریایی که با موتور دیزل - الکتریکی کار می‌کرد، در فرانسه ساخته شد. موتور‌های دیزل در سطح آب، باتری‌های الکتریکی را شارژ می‌کردند و سپس زیردریایی در آب فرومی‌رفت.
در این هنگام موتور دیزل خاموش می‌شد و موتور الکتریکی به کمک باتری‌های شارژ شده، زیردریایی را حرکت می‌داد.
زیر دریایی که تصاویرش در این گزارش آمده است زیر دریایی متروک شوروی است که در سال ۱۹۶۵ آغاز به کار کرده است. گفته می‌شود این زیردریایی چندین سال در ناوگان‌های شمالی، آب‌های بالتیک و مدیترانه شناور بوده است. در تصاویر روز عکس‌های داخل زیردریایی متروک شوروی را ببینید.
منبع: BOREDPANDA