نشنال اینترست:
اصرار بی‌امان سیاستمداران آمریکایی برای ادامه تنبیه ایران –یا دقیق‌تر، تظاهر به حمایت از گام‌هایی در این جهت- همچنان از چندین و چند جهت علیه کشورداری معقول و منافع آمریکا است. یکی از این ابعاد این است که اقدامات اخیر آمریکا چگونه بر رقابت سیاسی با ایران تأثیر می‌گذارد.
رویداد۲۴- اصرار بی‌امان سیاستمداران آمریکایی برای ادامه تنبیه ایران –یا دقیق‌تر، تظاهر به حمایت از گام‌هایی در این جهت- همچنان از چندین و چند جهت علیه کشورداری معقول و منافع آمریکا است. یکی از این ابعاد این است که اقدامات اخیر آمریکا چگونه بر رقابت سیاسی با ایران تأثیر می‌گذارد.
به گزارش
رویداد۲۴ به نقل از نشنال اینترست، پس‌زمینه فعلی سیاست آمریکا در قبال ایران اینجا آورده شده است. مهم‌ترین پیشرفتی که طی سال‌های اخیر در این حوزه رخ داده –برنامه جامع اقدام مشترک- بیش از یک سال است که اجرایی می‌شود. بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که بر جزئیات برنامه ایران نظارت دارد، ین کشور به‌طور کامل به تعهدات خود در این توافق پایبند بوده است. کسانی که در آمریکا مخالف هرگونه توافقی با ایران بوده‌اند، همچنان به دنبال هر بهانه‌ای برای متهم کردن ایران به نقض توافق هستند.
علیرغم پایبندی ایران، برنامه جامع اقدام مشترک شاهد جریانی از لوایح ضد ایرانی از سوی کنگره آمریکا بوده است. لوایحی که بررسی اکثرشان نشان می‌دهد، در هیچ‌یک از آن‌ها نیامده که این لوایح به چه شکل منافع آمریکایی مربوط به ایران را تأمین خواهد کرد، و همچنین مشخص است که هیچ تفکری در پس نگارش این لوایح وجود نداشته است. در عوض، به نظر می‌رسد این لوایح بیشتر به ابزاری برای اعضای کنگره تبدیل شده که اعتبار ضد ایرانی‌شان را افزایش می‌دهد.
یکی از نمونه‌های رویکرد رو به عقبی که مسئله ایران را هدف گرفته، مصاحبه اخیر دنیس راس از موسسه سیاست خاور جدید است. راس در این مصاحبه عنوان می‌کند که آمریکا باید سعی کند نفوذ سردار سلیمانی و سپاه پاسداران که خواستار «رویکرد مقابله» هستند را کاهش دهد. این در حالی است که در کنار چنین رویکردی، حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران بیشتر به دنبال «رویکرد عادی‌سازی» است.
این دیدگاه راس می‌تواند خوب باشد اما آمریکا چطور باید بر این توازن سیاسی ایران تأثیر بگذارد؟ راس می‌گوید «آمریکا باید رویکردی مقابله‌ای در پیش بگیرد و این کار باید با اعمال فشار بر ایران صورت بگیرد تا به این کشور نشان داده شود که هزینه اقدامات سلیمانی چیست.» زمانی که از راس پرسیده می‌شود که این مسئله در عمل به چه معنا است، او به برنامه‌ریزی نظامی احتمالی با اسرائیل و کشورهای عرب شورای همکاری خلیج‌فارس اشاره می‌کند.
اجازه دهید ببینیم آیا درس متوجه صحبت‌های راس شده‌ایم؛ همه ما موافق هستیم که نفوذ تندروها در تهران کمتر باشد. این تندروها همان کسانی هستند که در مباحث داخلی ایران استدلال می‌کنند که انجام تجارت صلح‌آمیز با آمریکا (در چارچوب برجام) هیچ منفعتی برای ایران ندارد، آمریکا مصمم به استفاده از قدرت نظامی خود و دیگر قدرت‌ها برای ضربه زدن به ایران است، واشنگتن همواره در همدستی با رقبای منطقه‌ای ایران در اسرائیل و کشورهای حوزه خلیج‌فارس خواهد بود و بنابراین ایران باید رویکردی سخت در برابر این رفتار یغماگری آمریکا داشته باشد تا بتواند از منافع ایران حمایت کند.
بنابراین آیا عمل کردن به‌گونه‌ای که روایت تندروهای ایران را تصدیق می‌کند، می‌تواند باعث کاهش نفوذشان در تهران شود؟ بی‌اساس بودن چنین استدلالی را می‌توان به‌خوبی دید. چنین تقابلی، به‌جای تضعیف جنگ‌طلبان و تندروهای آمریکایی باعث تقویتشان می‌شود. در مورد ایران نیز همین‌طور خواهد بود.