بر اساس ماده واحده قانون کار که در پایان شهریور سال ۱۳۷۰ اصلاح شد تمام کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل ۶۰ روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند.
بیشتر بخوانید: شمارش معکوس افزایش دستمزد ۱۴۰۰
برای محاسبه حداقل عیدی باید دستمزد روزانه مصوب امسال را در ۶۰ روز ضرب کنیم. با توجه به اینکه دستمزد روزانه ۶۳ هزار و ۶۸۰ تومان است، حداقل عیدی که باید پرداخت شود سه میلیون و ۸۲۰ هزار تومان است. در ماده واحده قانون کار آمده است که مبلغ پرداخت عیدی کارکنان نباید از ۹۰ روز حداقل مزد روزانه تجاوز کند. بر این اساس حداکثر عیدی که کارگران دریافت می‌کنند هم پنج میلیون و ۷۳۱ هزار تومان است.
معمولا کارفرمایان در پرداخت عیدی، میزان حداقل حقوق را دو برابر محاسبه می‌کنند. مثلا اگر حداقل حقوق امسال ۱ میلیون ۹۱۰ هزار و ۴۰۰ تومان است، آن را ضربدر ۲ می‌کنند و مبلغ ۳ میلیون و ۸۲۰ هزار تومان پرداخت می‌کنند. اما این محاسبه نادرست است و در هیچ کجای قانون کار از عبارت «۲ برابر حداقل حقوق» استفاده نشده و در متن مصرح قانون آمده که دو برابر حقوق کامل باید پرداخت شود؛ در حالیکه از رقم ۵ میلیون و ۷۳۱ هزار تومان بیشتر نشود. بنابراین اگر کارفرما تصور کند که می‌تواند رقم ۳ میلیون و ۸۲۰ هزار تومان را به عنوان عیدی پرداخت کند، محاسبه‌ای نادرست است.
در ماده واحده قانون نیز مشخصا گفته شده معادل شصت روز آخرین مزد و اصلا گفته نشده که شصت روز حداقل مزد. بنابراین اگر کارگری مثلا مبلغ ۲ میلیون و ۷۰۰ حقوق ثابت او بوده، کف عیدی او مبلغ ۵ میلیون و ۴۰۰ تومان است. این یعنی دو برابر تمام حقوقی که دریافت کرده است. اما اگر کارگری مثلا مبلغ عیدی او ۶ میلیون نیست و همان ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است
در متن قانون تامین اجتماعی شماره در موضوع قانون پرداخت پاداش و عیدی کارگران در بخش لایحه اصلاحی قانون پرداخت پاداش و عیدی کارگران مصوب مورخ ۳۰/۵/۷۰ اینگونه آمده است:
لایحه اصلاح لایحه قانون تامین منافع کارگران مشمول قانون سهیم کردن در منافع کارگاه‌های صنعتی و تولیدی مصوب ۱۳۴۱ و لغو قوانین سابق، مصوب ۲۳/۴/۱۳۵۹
ماده واحده - کلیه کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد، بعنوان عیدی و پاداش بپردازند. مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.
تبصره ۱- مبلغ پرداختی به کارکنانی که کمتر از یکسال در کارگاه کار کرده‌اند باید به ماخذ ۶۰ روز مزد و به نسبت ایام کارکرد در سال محاسبه گردد. مبلغ پرداختی از این بابت برای هر ماه نباید از یک دوازدهم سقف تعیین شده در فوق تجاوز نماید.
تبصره ۲- در کارگاههائی که مطابق رویه جاری کارگاه بیش از مبالغ فوق پرداخت می‌نمایند. عرف کارگاه معتبر خواهد بود.
تبصره ۳- رسیدگی به اختلافات ناشی از اجرای این قانون در صلاحیت مراجع پیش بینی شده در فصل حل اختلاف قانون کار است.
تبصره ۴- این قانون از تاریخ تصویب، جایگزین لایحه قانونی تامین منافع کارگران مشمول قانون سهیم کردن در منافع کارگاه‌های صنعتی و تولیدی مصوب ۱۳۴۱ و لغو قوانین سابق مصوب ۲۳/۴/۱۳۵۹ شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران می‌گردد.