نماهنگ «منو بشناس» اثری از موسسه ماوا با حضور چهل خواننده مطرح کشور به عنوان بزرگ‌ترین رویداد تاریخ موسیقی ایران منتشر شد.
رویداد۲۴ نماهنگ «منو بشناس» با حضور چهل خواننده مطرح کشور به عنوان بزرگ‌ترین رویداد تاریخ موسیقی ایران منتشر شد.
در خصوص این پروژه عظیم، موسسه ماوا متنی منتشر کرده که در ادامه می‌خوانیم:
لطفا عینک آفتابی‌تان را بردارید. اگر هم عینک آفتابی ندارید، به‌قول سهراب سپهری چشم‌هایتان را بشویید. اخبار تمام رسانه‌ها را چند دقیقه بی‌خیال شوید. گول هیچ تصویر سیاه و سفیدی را نخورید. چند دقیقه بی هیچ واسطه‌ای ایرانمان را در «منو بشناس» تماشا کنید و خواننده‌هایی را ببینید که این سال‌ها صدای اغلبشان را با خواندن عاشقانه‌ها به خاطر داریم، و ببینید هر چند از عشق که می‌خواندند هم اغلب خوب می‌خواندند، اما از وطن جور دیگری می‌خوانند. اصلا با عشق دیگری می‌خوانند. به موسیقی خوش‌ریتم، ساده و اثرگذار این نماهنگ دقت کنید، به شعر و کلامی که به یادمان می‌آورد ایرانی هستیم، با افتخار ایرانی هستیم و اهل کشور زیبایی که شهامت، لبخند و نجابت را در هیچ شرایطی از یاد نبرده است.
بی‌خیال همه خبر‌ها شویم. زل بزنیم به تصویر وطن. به کویر و رود و کوه و دریا. به حرم امام هشتم و آرامگاه حافظ و تخت جمشید. زل بزنیم به ایران که مجموع همه اینهاست. مجموع زیبایی‌ها، مجموع گرما و سرما، سرسبزی و خشکی و به همه چیز‌های خوبی و بدی که کنار هم دارد زل بزنیم، فارغ از هر تفکر سیاسی و هر جانبداری رسانه‌های این‌طرفی و آن‌طرفی به تصویر ایران زل بزنیم، خود ایران.
جهان امروز، جهان جنگ‌های رسانه‌ای است. آن‌طرفی‌ها یک ایران سیاه غمزده نشان ما و جهان می‌دهند و داخلی‌ها هم برای مقابله با آن‌ها یک ایران سفید. هر دو واقعی نیستند، اما آ ن‌طرفی‌ها طوری عزت نفسمان را نشانه گرفته‌اند که می‌توانیم خیلی راحت باور کنیم که: «ای وای! ایران همین موجود سیاه مغموم خسته است که هیچ خوبی‌ای ندارد..»
ما در محاصره این خبر‌های مدام سیاه، تحلیل‌های مدام سیاه، جوک‌های مدام سیاه، خلاصه آنقدر در محاصره که گاهی یادمان می‌رود همین‌جا زندگی می‌کنیم و این کوه و صحرا و غرور و تاریخ و افتخار برای ماست. در میان این همه جنگ، اما ما باید بتوانیم چند دقیقه‌ای خبر‌ها را رها کنیم و ایران را تماشا کنیم، با عزت نفس یک ایرانی، عزت نفسی که لیاقتش را دارد.
حالا «منو بشناس» را نگاه کنیم، با رویکردی متفاوت، با حس درونی خودمان و ایران یکپارچه‌ای که در این نماهنگ نشان داده شده را یکپارچه ببینیم و بپذیریم. فارغ از سلیقه‌های شخصی خودمان. از آن طرف کم نمی‌زنند که خودمان هم بزنیم... یکی بگوید چرا تخت‌جمشید هست و دیگری فکر کند وجود تخت‌جمشید و اماکن مذهبی با هم تعارض دارند. این یک بار دنبال سلیقه شخصی‌مان نباشیم و ایران را با هویت ملی و مذهبی‌اش کنار هم نگاه کنیم، همان‌طور که قرن‌ها پدرانمان این دو بخش مهم هویت ایرانی را کنار هم پذیرفته بودند و از همنشینی این دو توانستند فرهنگ ایرانی و اسلامی را در مسیری پیش ببرند که بالندگی فکری و فرهنگی برای کشور داشته باشند. «منو بشناس» را بی عینک، با چشم‌های شسته تماشا کنیم. ایران را، وطن را، جانمان را با عشق تماشا کنیم.