رویداد۲۴ محمد رضا مهران پور پیشکسوت باشگاه استقلال که در دهه هفتاد برای ۵ سال در این تیم بازی کرد و بیشتر از ۱۰۰ بار با پیراهن آبی پوشان در دیدار‌های مختلف داخلی و خارجی به میدان رفت، سالهاست در زمینه مربیگری فعالیت دارد. این بازیکن پیشین آبی پوشان که خاطره گل زیبا و سرنوشت سازش در سال ۷۳ به تیم سایپا که با شوتی از راه دور به ثمر رسید همچنان در ذهن هواداران کمی قدیمی‌تر آبی پوشان نقش بسته، در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص وضعیت این تیم توضیحاتی داد.
این یک اصل است که شرایط لیگ قهرمانان آسیا با لیگ داخلی کاملاً متفاوت است و تیم‌های باتجربه‌تر مثل استقلال همواره عملکردی موفق‌تر در آسیا دارند؛ لذا باید از استقلال هم در آسیا انتظار بازی‌هایی به مراتب زیباتر و با کیفیت‌تر از دیدار‌هایی که در رقابت‌های داخلی از آن شاهد هستیم، داشت.
بازیکنان ایرانی نسبت به دیگر بازیکنان آسیایی باهوش‌تر هستند و این وجه تمایز فوتبال ایران از آسیاست. تیم‌های ایرانی به خصوص استقلال به لطف بازیکنان باهوشی که دارند مقابل تیم‌های گِران و بازیکنان خارجی تیم‌های رقیب چندان دست و پا بسته نیستند. من به توانایی استقلال در گروه بسیار دشوار سوم لیگ قهرمانان آسیا امید دارم.
از آنجایی که بازی‌ها در خاک عربستان است، ممکن است داوری‌ها به سود تیم میزبان باشد که در این صورت ما و دیگر تیم‌ها صدمه می‌بینیم. نمی‌دانم در جده VAR هست یا خیر، اما واقعاً امیدوارم کمک داور ویدئویی در عربستان باشد تا حداقل ما با خیالی کمی آسوده‌تر از داوری‌ها در این بازی‌ها حضور یابیم.
در حال حاضر که بازی‌ها شروع نشده، شانس صعود همه تیم‌ها یکسان است و این نتایج بازی‌هاست که شانس تیم‌ها را کم و زیاد می‌کند. من پیشکسوت و هوادار استقلال هستم و امیدوارم شانس استقلال از سایر تیم‌ها بیشتر باشد. واقعیت این است که کار برای صعود بسیار سخت است، اما نشدنی نیست. البته منظورم این است که کار صعود برای هر چهار تیم سخت است نه تنها برای استقلال و هر چهار تیم واقعاً به یک اندازه شانس صعود از گروه خود را دارند.
مجموعه مدیریت باشگاه فعلاً دارد کارش را انجام می‌دهد، اما این مجموعه مدیریتی ضعیف است و این یک واقعیت غیر قابل انکار است. مدیریت ضعیف است و چیزی هم نمی‌شود گفت. چیزی نمی‌شود گفت، چون تیم در آستانه حضور در جام باشگاه‌های آسیا است و این زمان خوبی برای حرف زدن نیست. وگرنه حرف برای گفتن بسیار است. البته این موضوع جدیدی نیست و با اینکه گلایه بسیار است، معمولاً همیشه زمان برای طرح این گلایه‌ها مناسب نیست؛ چون همیشه بهانه‌ای هست که اگر گله کنیم بگویند زمان مناسب نبود و تیم به حاشیه رفت.
شنیده‌ام که آقای مددی به مدیریت خودشان نمره ۱۹ داده‌اند و این برای من بسیار عجیب است. آقای مددی خودش را با چه کسی قیاس کرده و ملاک نمره دهی او به چه بود؟ نمره را کارشناسان یا هواداران باید عملکرد مدیر عامل بدهند نه خودش. نمره دادن آقای مددی مثل مربی است که تیمش در پایین جدول قرار دارد و خودش به خودش نمره ۱۹ بدهد. این را هم بگویم به شخصه دنبال نمره دادن و نمره گرفتن نیستم؛ به نظر من مجموعه تیم باید موفق و هوادار راضی و خوشحال باشد. بعضی از مدیران این باشگاه تنها با رفتن شان از این مجموعه می‌توانند هواداران را خوشحال کنند.
مدیر ورزشی نداریم
باشگاه کلی مدیر و معاون دارد، اما حتی یک مدیر ورزشی یا یک عضو ورزشی در هیات مدیره نیست. برای همین است که این همه تصمیمات غیر کارشناسی در این باشگاه گرفته می‌شود. این یک درد برای باشگاه استقلال هست که از این همه پیشکسوت، حتی یک نفر هم در هیچ کجای مدیریت این باشگاه نیست و پیشکسوتان کوچک‌ترین نقشی در تصمیمات این تیم ندارند. حتی همان کمیته فنی تشریفاتی را هم از چرخه مدیریت باشگاه حذف کردند تا به طور کامل پای پیشکسوتان را از باشگاه ببرند.
قبل از هر صحبتی این را بگویم که حرف‌های من جنبه شخصی ندارد و اگر صحبتی درباره آقای فریادشیران بیان می‌کنم به شخصیت شخصی ایشان جسارت نمی‌کنم. ایشان یک پیشکسوت، بزرگ‌تر ما و اهل فوتبال هستند و بسیار انسان محترم و با شخصیت. اما انتخاب ایشان به عنوان مدیر آکادمی یعنی توهین به همه پیشکسوتان استقلال. آن‌هایی که برای استقلال تصمیمات عجیب می‌گیرند، حتی به آکادمی هم رحم نکردند. یعنی در بین حدود ۲۰۰ پیشکسوت استقلال حتی یک نفر هم نبود مدیر آکادمی شود که رفتند یک غیر استقلالی را آوردند؟ در بین پیشکسوتان این باشگاه از هر قشری که بخواهید پیدا می‌کنید. پیر و جوان، تحصیل‌کرده، باتجربه در تیم‌های پایه و… شاید هم آقایان، پیشکسوتان باشگاهی که در آن مدیریت می‌کنند را نمی‌شناسند.
چرا کمیته فنی را منحل کردند؟ چرا آقایان اعضای کمیته فنی که پیشکسوت این باشگاه هستند را به اتاق خود راه ندادند و طوری برخورد کردند که بروند و پشت سرشان را هم نگاه نکنند؟ این‌ها برای این باشگاه درد است. با اینکه کمیته فنی تشریفاتی بود، اما همین کمیته فنی تشریفاتی را هم از بین بردند. کمیته فنی اگر باز هم تشکیل شود نباید نمایشی باشد. باید با یک ساز و کار درست انتخاب شود و این کمیته به تایید دیگر پیشکسوتان هم برسد تا با قدرت و پشتوانه همه پیشکسوتان کار کند.
در همه جای دنیا پیشکسوتان سرمایه‌های باشگاه هستند که یا مستقیم به باشگاه خود خدمت می‌کنند و از تیمشان حمایت می‌کنند. اما پیشکسوتان به جای خدماتی که ارائه می‌دهند، از باشگاه خود انتظار حمایت معنوی و احترام دارند. روی معنوی بودن حمایت تاکید می‌کنم، چون تا اسم پیشکسوت و حمایت می‌آید، بعضی‌ها فکر می‌کنند این جماعت مو سپید کرده و سینه سوخته به دنبال منافع مادی هستند. خدا را شکر اکثر قریب به اتفاق پیشکسوتان این باشگاه نیاز مالی ندارند و تنها انتظارشان از باشگاه حرمت و احترام است. باشگاه باید به پیشکسوت خود احترام و جایگاه بدهد تا از او حمایت ببیند. پیشکسوت سرمایه باشگاه است، مثل مردمی که سرمایه یک کشور هستند. اقتدار هر باشگاهی هم به پیشکسوتانش بستگی دارد. این توضیح را هم بدهم من اگر گله و انتقادی دارم، به هیچ وجه خودم را نمی‌بینم. من دارم از جایگاه پیشکسوت حمایت می‌کنم.
نام استقلال بسیار بزرگ‌تر از مدیر، بازیکن، مربی و پیشکسوت است و حفظ بزرگی این نام منوط به این است که همه سر جای خودشان باشند. یکی از آن قشری که باید سر جای خودش قرار گیرد تا بزرگی استقلال حفظ شود، پیشکسوتان هستند. پیشکسوتانی که باید حرمت آن‌ها از سوی باشگاه حفظ شود، نه اینکه این‌طور نادیده گرفته شوند. همه بازیکنانی که امروز ستاره تیم هستند و در اوج شهرت به سر می‌برند، باید بدانند خیلی زودتر از آنچه که فکر می‌کنند به ما پیشکسوتان اضافه می‌شوند. منظورم این است که روز به روز بر تعداد این پیشکسوتان اضافه می‌شود و ما الان شاید هفت هشت نسل پیشکسوت داشته باشیم. این چرخه روزگار است که نمی‌توان جلوی آن را گرفت. یک فوتبالیست در سن بازنشستگی به توجه نیاز دارد و این وظیفه باشگاه است که به پیشکسوتان خود تکریم کند. اما باشگاه بزرگ استقلال در این مقطع در خصوص تکریم به پیشکسوتانش به شدت کوتاهی کرده است.