کدام کاندیدا شانس بیشتری در انتخابات ۱۴۰۰ دارند؟

سید ابراهیم رئیسی

- بخت اول انتخابات ریاست جمهوری
- نسبت به اسلافش در قوه قضائیه عملکرد مناسبی به نمایش گذاشته است، سلامت مالی دارد و از مقبولیت مردمی مناسبی برخودار است
- آخرین خبر این است که قرار است کاندیدا شود؛ با آمدنش کار برای همه کاندیداهای اصولگرا و اصلاح طلب سخت می شود
- بعد از این که رهبری بیان داشتند: "بنده در مورد انتخاب اشخاص هیچ دخالتی نمی‌کنم. در دوره‌های گذشته افرادی که قصد کاندیداتوری داشتند، نظر من را می‌پرسیدند که می‌گفتم «نه موافقم نه مخالفم» یعنی نظری ندارم اما در این دوره گفتم همین مطلب را نیز نمی‌گویم." ، تردیدهایی در کاندیداتوری وی ایجاد شده است چرا که بعضی تحلیل ها این جمله را ناظر به رئیسی می دانند.
- برخی معتقدند که بهتر است رئیسی حکم رهبری را در قوه قضائیه محفوظ بدارد و به اصلاحاتش در دستگاه قضایی ادامه دهد.
- اگر بیاید، بسیاری از اصولگرایان کاندیدا نمی شوند یا در نهایت به نفع وی کنار می روند؛ او تنها گزینه اجماع بین اصولگرایان است.

علی لاریجانی

- یک علی لاریجانی در صدا و سیما وجود داشت که در گذر زمان، درگذشته و اینک با یک علی لاریجانی معتدل مواجهیم
- طرفدار مذاکره و دیپلماسی
- اگر بیاید میانه روهای اصولگرا و اصلاح طلب به وی رأی می دهند
- اگر بیاید، خیال نظام از بابت دو قوه مجریه و قضائیه راحت خواهد بود چرا که لاریجانی به عنوان معتمد رهبری می تواند در رأس دولت، مذاکرات سرنوشت ساز با قدرت های بزرگ را به سرانجام برساند
- اگر بیاید احتمالاً تخریب های سهمگینی از سمت تیم احمدی نژاد متوجه او خواهد بود

محمود احمدی نژاد

- می داند که تایید صلاحیت نمی شود 
- او آمده است که همچنان در سپهر سیاسی ایران دیده شود
- با رد صلاحیت او، بسیاری از مردمی که می خواستند به او رای دهند، در انتخابات شرکت نخواهند کرد و مشارکت پایین تر می آید
- او خودش را برای اهدافی دیگر در آینده آماده می کند

مصطفی تاج زاده

- تنها کسی است که اگر تایید صلاحیت شود، بخش بزرگی از اصلاح طلبان در انتخابات شرکت می کنند 
- شورای نگهبان با کاندیداتوری او کنار نخواهد آمد

محسن رضایی

- در اکثر نظرسنحی هایی که درباره ۱۵ چهره برتر انتخاباتی انجام شده در نیمه اول فهرست است ولی نه جزو ۵ نفر اول
- تقریبا تنها کاندیدایی است که در انتخابات دوره های گذشته، برنامه داشت اما همواره در حاشیه دو قطبی ها باقی مانده است
- حضورها و انصراف هایش در انتخابات، باعث شده است کمتر جدی گرفته شود. گفته است این بار می ماند

محمد جواد ظریف

- اگر بیاید رأی بالایی خواهد آورد ولی آخرین خبرها حاکی از عزم او برای نیامدن است؛ شاید فکر می کند به اندازه کافی تخریبش کرده اند. 
- او در بیانیه ای نوشته است: اکنون که خاطر دوستان دلواپس از نامزدیم آسوده شده، تقاضا می‌کنم به اولویت خودشان که کسب قدرت داخلی است بپردازند و بگذارند ما هم به اولویت خودمان که پاسداری از منافع ملی و رهانیدن مردم از تحریم‌های ستم‌بار آمریکاست تمرکز کنیم.
- احتمالاً از گزینه ای مثل علی لاریجانی حمایت کند

اسحاق جهانگیری

- اوج محبوبیت او در مناظرات انتخابات قبلی بود که در نهایت به نفع روحانی کنار رفت. اگر او در دولت دوم روحانی پست نمی گرفت، اکنون می توانست شانس بالایی برای ریاست جمهوری داشته باشد
- تیر خلاص او به محبوبیت اش، اعلام دلار ۴۲۰۰ تومانی بود، هر چند که گفت تصمیم خودش نبوده ولی به هر حال به اسم او تمام شد
- با توجه به جو منفی موجود علیه دولت روحانی، به نظر نمی رسد حتی در صورت اجماع اصلاح طلبان بر روی او، بتواند رأی بیاورد. حضورش اشتباه محض است و رأی نیاوردنش می تواند تفسیر شود به "نه" مردم به عملکرد دولتی که او معاون اولش بود

سعید محمد

- با توجه به خسته شدن مردم از چهره های تکراری، می تواند به عنوان پدیده ای جدید، خود را معرفی کند ولی کاریزما و جذابیت لازم را ندارد
- حامیانش حضور پر رنگی در فضای مجازی برای او ایجاد کرده اند
- در سپاه و نیروهای اصولگرا، اجماعی بر روی وی وجود ندارد

رستم قاسمی

- وزیر نفت احمدی نژاد و سردار سپاه
- فاقد جذبه و کاریزما و محبوبیت 
- تیم تبلیغاتی خوبی دارد
- شانس رأی وی، در حوالی عدد صفر است و احتمالا اهدافی جز ریاست جمهوری در سر دارد

مسعود پزشکیان

- چهره ای خوشنام و اصلاح طلبی معتدل، مشهور به سلامت مالی
- بعید به نظر می رسد ساز و کار انتخاباتی اصلاح طلبان درباره وی به اجماع منتهی شود
- احتمالاً روی آرای چند میلیونی ترک ها حساب ویژه ای باز کرده است هر چند در صحبت ها و مواضعش، سوگیری های قومیتی ندارد
- اگر لاریجانی بیاید، اصولگرایان از کاندیداتوری پزشکیان استقبال خواهند کرد چون آرای او را می شکند

 علی مطهری

- سیاستمدار آزاده ای که در بیان مواضعش صریح و بی پرده است
- اصولگرایان مواضع سیاسی اش را قبول ندارند و اصلاح طلبان موضعگیری های اجتماعی و فرهنگی اش را ؛ بنابراین شانس چندانی برای رأی آوری ندارد
- او که صلاحیت اش برای مجلس رد شد، بعید است بتواند برای ریاست جمهوری، نظر موافق شورای نگهبان را بگیرد

سعید جلیلی

- اصولگرایی که واقعاً اصولگراست و ادای اصولگرایی را در نمی آورد. او به آنچه می گوید باور دارد؛ مشهور به سلامت مالی
- اگر بیاید و بماند، آرای رئیسی را می شکند؛ بنابراین اگر بیاید احتمالا بعد از این که در مناظرات یار کمکی رئیسی شد، کنار می رود
- دارای سابقه مذاکراتی و دیپلماتیک ناموفق

محسن هاشمی

- مدیری موفق در متروی تهران که در شورای شهر تهران خوش ندرخشید
- از سرمایه معنوی و سیاسی مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی بهره مند است و می تواند آرایی را بدین سبب دریافت کند 
- گویا نگران تخریب هایی است که قرار است در صورت کاندیداتوری متوجه اش شود و لذا تا این لحظه، آمدنش منتفی است

حسین دهقان

- اولین کسی که چند ماه قبل رسماً اعلام کاندیداتوری کرد
- سرداری که طرفدار مذاکره است و در جریان برجام، کمک شایانی به بسته شدن پرونده PMD کرد که طی آن آژانس بین المللی انرژی اتمی ایران را متهم می کرد به فعالیت نظامی هسته ای
- چندان در میان مردم شناخته شده نیست و لذا نه رأی ایجابی چندانی دارد و نه رأی سلبی زیادی

سید عزت الله ضرغامی

- از یکی دو سال قبل، رفتارهایش نشان می داد که در صدد جلب توجه مردم است، جهت کاندیداتوری
- عملکردش در صدا و سیما، سرمایه ای برای او ایجاد نکرده است
- محبوبیت خاصی بین رأی دهندگانِ حتی اصولگرا ندارد

محمد باقر قالیباف

- مردی که سال هاست در آرزوی رئیس جمهور شدن است
- نمونه بارز یک سیاستمدار رو به افول که مدام از محبوبیت اش کاسته می شود
- پرونده های فساد مالی عیسی شریفی در شهرداری تهران، او را نیز تحت الشعاع قرار داده و نقطه ضعف بزرگی است؛ حتی معلوم نیست در صورت کاندیداتوری تایید صلاحیت شود؛ همین حواشی باعث شده احتمال کاندیداتوری اش روز به روز کاهش یابد ولی او همچنان چشم دوخته است به این که آیا رئیسی می آید یا نه.
- شاید بزرگ ترین آرزویش این باشد که رئیسی کاندیدا نشود تا او بتواند به پاستور نزدیک شود

امیر حسین قاضی زاده هاشمی

- نائب رئیس اول دوره کنونی مجلس شورای اسلامی است که چون چندان شناخته شده نیست در صورت تایید صلاحیت می تواند نظر گروهی از رأی دهندگان را به خود جلب کند و از این رو، می توان او را به سعید محمد، تشبیه کرد.

علی نیکزاد، محمد حسن نامی، محمدشریف ملک‌زاده، حسن سبحانی، محمد عباسی، صادق خلیلیان و ... سیاستمدارانی هستند که احتمالاً نه برای رئیس جمهور شدن که برای اهدافی مانند بیان مواضع، مذاکره با کاندیداهای اصلی، وزن افزایی سیاسی و ... به میدان آمده اند و عجالتاً نباید آنها را جدی گرفت. شاید هم برخی از وزرای احمدی نژاد به این امید باشند که آرای طرفداران او را جذب کنند. با این حال، بعید است استادیوی مناظرات تلویزیون برای این همه کاندیدا، جا داشته باشد.