چشمه‌های آب معدنی باداب سورت یکی از جاذبه‌های گردشگری بین استان مازندران و نزدیک استان سمنان است که در فصل زمستان و هنگام بارش برف، باکتری‌های موجود در آب به رنگ قرمز در می‌آید و این چشمه‌ها سرخ می‌شوند و در کنارشان برف سفید رنگی می‌نشیند.
چشمه‌های سرخ در دشت سفید رنگ یکی از بهترین جاذبه‌های تصویری و گردشگری استان مازندران در فصل زمستان است. در فصل‌های دیگر نیز هر کدام از چشمه‌ها به یک رنگ هستند املاح موجود در آب این چشمه‌ها موجب شده هر کجا که گوگرد داخل آب باشد رنگش زرد شود، مس، رنگ آب را قرمز و آهن سیاه کند و نمک و آهک نیز رنگ چشمه‌ها را به سفید می‌کشاند.
این چشمه‌های پلکانی شاید حدود ۶ سال باشد که در میان گردشگران شناخته شده است. اما از زمانی که شایعه شفابخش بودن املاح معدنی در آب این چشمه‌ها پیچید، مردم خواستند به چشمه‌ها رفته و تنی به آب بزدند. برخی از گردشگران با خودروی شخصی روی چشمه‌ها رفتند بی توجه به اینکه خاک و سنگ‌های رسوبی این چشمه‌ها مقاومت ندارند.
برخی چشمه‌های پلکانی را با پارک اشتباه گرفته و آنجا را پاتوقی برای تفریحات آخر هفته می‌دانند که می توانند روی آن رفته و بساط ذغال و جوجه کباب را راه بیندازند! هنوز هم می توان آثار این خوش گذرانی‌ها را روی چشمه ها دید!
آثار تخریبی حضور گردشگران روی چشمه‌های باداب سورت مانده و این درحالی است که در این محدوده جای عوامل سازمان محیط زیست برای نگهداری از این پدیده زمین شناسی خالی است. به تعبیر دیگر این محدوده گردشگری متولی ندارد.
قرار بود آن را به بخش خصوصی واگذار کنند تا بتواند هم آنجا را از نظر امکانات گردشگری تجهیز کند و هم اینکه برای ورود گردشگران ضوابطی بگذارد و یا ورودی بگیرد در عین حال مراقب رفتار برخی از گردشگران باشد، اما این اتفاق مدتهاست که در حال بررسی است و هر بار مسئولان اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران فقط وعده رسیدگی به آن را می دهد. از سوی دیگر مردم روستا و حتی شورای روستای مالخواست و اروست خواسته‌اند که سرمایه گذار این منطقه گردشگری حتما از اهالی روستا باشد.
شهلا رمضانی یکی از اهالی روستای مالخواست است که هر از گاهی به همراه همکلاسی‌هایش به این منطقه گردشگری می‌آید او به خبرنگار مهر می‌گوید: برخی از گردشگرانی که به این روستا می آیند حریم روستا و مردمش را رعایت نمی‌کنند.
وی معتقد است: نوع پوشش و نوع رفتار گردشگران، برخی از روستاییان را آزار می‌دهد چون فرهنگ روستاییان با شهری‌ها متفاوت است مردم روستا رعایت برخی از مسائل را به فرزندانشان یاد می‌دهند اما گردشگران با خود فرهنگی را به روستا می آورند که برای آنها ضد فرهنگ محسوب می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: نه فقط گردشگران بلکه مردم روستاهای اطراف که چشمه‌ها را متعلق به خودشان می‌دانند هم به آن آسیب می زنند. ما بارها و بارها دیده‌ایم که موتور سواران روی چشمه‌ها رفته و لبه چشمه را تخریب می‌کنند. گاهی حتی مردم با نیسان روی این محوطه می آیند و عکس یادگاری می‌گیرند! انگار با موتور و نیسان رفتن روی چشمه ها افتخار است که آنها سلفی هم می گیرند. درحالی که نمی دانند اگر این چشمه ها وجود نداشت، ما در روستا دیگر چیزی برای افتخار نداشتیم.
حضور گردشگران در این محوطه به قدری مخرب بوده که شهریور ماه امسال شورای تامین شهرستان ساری، ورود به چشمه‌های «باداب‌سورت» را ممنوع اعلام کرد.
مردم روستای اروست و مالخواست می‌گویند که در پایان هفته حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ دستگاه خودرو به این منطقه می‌آید و آنها شاهد از بین رفتن این چشمه‌های بی نظیر پلکانی هستند که نمونه اش در جهان کم نظیر است. به همین دلیل اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران روی ممنوعیت حضور گردشگران اصرار کرد.
از سوی دیگر در این مدت ۷۴ هکتار از اطراف چشمه‌ها برای عدم حضور گردشگر در این اطراف فنس کشی شد همچنین نیروهای یگان حفاظت از محیط زیست هم هر از گاهی به این چشمه ها در آخر هفته سر می زدند اما مردم به تذکرهای آنان بی اعتنا بودند و حتی گاهی مخالفت می کردند.
اکنون نیز تعداد کمی از جوانان روستای اروست و مالخواست هستند که هر از گاهی به این منطقه آمده و اگر گردشگرانی را ببینند که روی چشمه‌ها رفته اند به انها تذکر می‌دهند اما تذکر آنها گاهی ممکن است موجب ناراحتی گردشگران شود.
با این وجود حضور گردشگران آن هم در قالب تور در حال حاضر متوقف شده است. چون اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران در نامه‌ای به مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نوشته تا به آژانس‌ها و تورها ابلاغ شود که بازدید از چشمه‌های باداب‌سورت را فعلا در برنامه سفر خود وارد نکنند.
تنها حضور گردشگران و ورود خودروهای شخصی و موتورسیکلت نیست که چشمه‌های پلکانی باداب سورت را تهدید می‌کند، چند سالی است که خشکسالی هم موجب خشک شدن این چشمه‌ها شده در این خشکسالی، وجود معدن سنگ تراول تن نیز بی تاثیر نبود.
این معدن سنگ تا همین دو سال پیش کار می‌کرد. یک مالک شخصی، سنگ‌های این محدوده را از دل زمین و صخره‌هایش بیرون می‌کشید و می فروخت. چون این نوع سنگ یکی از گران‌ترین سنگ‌های نمای ساختمانی است.
ادامه فعالیت‌های این معدن موجب شد تا صدای اعتراض فعالان محیط زیست و طبیعت گردانانی که نگران حیات چشمه‌های باداب سورت بودند بلند شود چون برداشت این سنگ‌ها به حدی پیش رفت که راه خروج آب از لابه لای این سنگ‌ها باز شده بود و این برش سنگ‌ها به چشمه‌های باداب سورت نزدیک و نزدیک‌تر می شد، اما این اعتراض ها با نامه‌ای که مالک به مسئولان نشان می‌داد، خاموش می‌شد.
تا جایی که یک روز همه اهالی روستاهای اطراف مانند مالخواست و اروست، به نشانه اعتراض رفتند و بساط این معدن را جمع کردند و اجازه فعالیت به هیچ کس را ندادند. مالک نیز مجبور به تعطیل کردن معدن شد.
حالا اگر کسی به محل این معدن برود، ساختمانی سنگی را خواهد دید که مورد استفاده کارکنان بوده و چندین تن سنگ‌های تراشیده شده که مانند قالب های کیک زرد رها شده‌اند.
در همان جا می‌شود این فاجعه را به خوبی دید همانجا که دستگاه‌های برش سنگ، صخره‌ها را برش داده و رها کرده‌اند همچنین آثار این تخریب‌ها چه انسانی و چه مکانیکی هم به وضوح قابل مشاهده است درست همانجا که چشمه‌های باداب سورت خشک شده‌اند!