به گزارش پایگاه اینترتی شبکه خبری الجزیره، پس از سقوط
شوروی سابق یک شرکت اکتشاف نفت و گاز آمریکایی به نام شرکت اتحاد نفت
کالیفرنیا (یونوکال) به تجسس در اراضی کشورهای متعلق به اتحاد شوروی سابق
به منظور یافتن ذخایر نفت و گاز پرداخت و در همین راستا به یک میدان گازی
بزرگ در ترکمنستان برخورد کرد.
جان ایمله، رئیس سابق یونوکال گفت:
ترکمنستان مملو از ذخایر بود و هیچ بازاری برای فروش آن نداشت این شرکت قصد
داشت تا دو خط لوله یکی برای نفت و یکی برای گاز احداث کند که از خاک
کشورهای ترکمنستان، افغانستان، پاکستان وهند در طی مسافت 1700 کیلومتری
عبور کند.
قرار بود افغانستان که در آن زمان طالبان در آن در قدرت
بودند 400 میلیون دلار در سال هزینه این نقل وانتقال نفت و گاز را کسب کند و
این باعث افزایش چشمگیر درآمد دولت طالبان در آن زمان می‌شد.
وکیل
احمد متوکل، وزیر خارجه سابق طالبان گفت: دولت طالبان خواهان بازسازی کشور
بود و به همین دلیل ما به پروژه یونوکال و همکاری با این شرکت علاقه
داشتیم.
وی ادامه داد: هنگامی که یک شرکت می‌خواست در افغانستان جای
پا پیدا کند انبوهی از سرمایه را با خود می‌آورد و کاملا طبیعی است که این
پروژه نیز می‌توانست تاثیر مثبتی بر روابط دو جانبه داشته باشند و هدف
اصلی ما بهبود شرایط اقتصادی در افغانستان بود.
در همین حال با سقوط
شوروی یک خلاء قدرت در افغانستان به وجود آمده بود و در شمال ائتلاف شمالی
به رهبری احمد شاه مسعود و در جنوب و شرق طالبان با حمایت پاکستان به
دنبال کسب قدرت بودند.
جولی سیرس، مقام سابق آژانس اطلاعات دفاعی
آمریکا گفت: در جهان این برداشت کلی به وجود آمده بود که شرکت یونوکال با
همکاری دولت آمریکا می‌خواهد طالبان را به عنوان یک منبع احتمالی ثبات و
تنها گروهی که افغانستان را کنترل می‌کند مورد حمایت قرار دهد.
همچنین
عده‌ای امیدوار بودند با ساخت این خط لوله یک منبع ثبات و توسعه در
افغانستان به وجود آمد. با این حال توصیه به دولت طالبان برای تشکیل یک
دولت متحد و به رسمیت شناخته شدن توسط سازمان ملل عملی نشد و طالبان دست به
حمله زده و به طور علنی محمد نجیب الله، رئیس جمهور سابق را اعدام کرد.
با
این حال یونوکال به طرح‌هایش ادامه می‌داد واعضای اصلی طالبان را به تگزاس
و مقر این شرکت منتقل می‌کرد تا تغییرات بیشتر درباره پروژه انجام شود اما
همزمان یک رهبر جدید در افغانستان سر برآورد و او کسی به جز اسامه بن لادن
نبود.
دولت وقت آمریکا تحت ریاست جمهوری بیل کلینتون از ارزش این
پروژه آگاه بود و تلاش‌هایش را برای تحت تاثیر قرار دادن حکومت طالبان
ادامه می‌داد اما بمب گذاری سال 1998 در سفارت آمریکا در نایروبی که
القاعده به عنوان یک گروه تحت الحمایه طالبان مسئولیت آن را به عهده گرفت
باعث تغییر همه چیز شد و طرح‌های دولت آمریکا برای حمایت از به قدرت رسیدن
طالبان به امید ایجاد ثبات در افغانستان نتیجه عکس داد.