حسین عبیری گلپایگانی گفت: امسال در نمایشگاه عطر سیب بحث نذری‌های زیست محیطی را مطرح کردیم، طبق آمارها، از روز اول محرم تاکنون مردم ایران 2000 میلیارد تومان نذری داده‌اند. با فرض اینکه این عدد دقیق و درست باشد با یک حساب سرانگشتی متوجه می‌شویم که اگر تنها 10 درصد این رقم را برای محیط زیست کنار بگذاریم جمعا 200 میلیارد تومان می‌شود این در حالی است که بودجه سازمان حفاظت محیط زیست در سال گذشته 137 میلیارد تومان بوده است.
این فعال حوزه محیط زیست با تاکید بر اینکه این پول به هیچ وجه دولتی نیست، گفت: این پول نذر امام حسین (ع) است و می‌توان از طریق آن امکانات و تسهیلاتی برای محیط زیست فراهم کرد و از این طریق بسیاری از مشکلات محیط زیستی را حل کرد. اگر مردم ایران در صورت استفاده از ظروف یک بار مصرف، از میان 10 ظرف پلاستیکی، تنها هزینه یک ظرف را صرف محیط زیست کنند، رقم بالایی می‌شود. آنها می‌توانند هزینه همین یک ظرف را برای ساخت آبشخور، خرید علوفه و سایر مسائل و مشکلات محیط زیست اختصاص دهند که قطعا عدد به دست آمده بیشتر از کل بودجه سازمان حفاظت محیط زیست خواهد بود.
عبیری گلپایگانی گفت: این اقدام علاوه بر اینکه رقم بسیاری را برای بهبود وضعیت محیط زیست کشور اختصاص می‌دهد، باعث فرهنگ‌سازی در این زمینه نیز می‌شود.
او ادامه داد: در نتیجه این اقدام، عزاداران حسینی به این درک می‌رسند که نذری دادن برای امام حسین (ع) صرفا در غذا خلاصه نمی‌شود بلکه می‌توان از طریق اختصاص این نذری‌ها برای محیط زیست کار مثبت و ثوابی انجام داد.
او گفت: درخواستم از مردم ایران این است که تنها 10 درصد نذری‌هایشان را به سمت و سوی محیط زیست ببرند برای این کار می‌توانند با ادارات کل محیط زیست استان‌ها ارتباط گرفته و از طریق آنها در جریان مشکلات و کمبودهای زیست محیطی استان خویش قرار گیرند. همچنین خیران می‌توانند با نظارت خود به ساخت آبخشور یا خرید علوفه و تحویل آن در منطقه اقدام کنند تا از هزینه شدن این پول در راه محیط زیست مطمئن شوند.
این فعال حوزه محیط زیست با اشاره به اینکه بهتر آن است که در کشور مان یک سازوکار مشخص برای اختصاص نذری‌های محیط زیستی تعریف شود، گفت: باید حساب مشخصی وجود داشته باشد تا هموطنان ایرانی بتوانند نذری‌های محیط زیست خود را به آن واریز کنند و مطمئن باشند که این پول‌ها در راه محیط زیست استفاده می‌شود اما تا آن موقع مردم می‌توانند این نذری‌ها را خرج بهبود کیفیت محیط زیست استان خود کنند و برای این کار می‌توانند از مشورت و همکاری فعالان محیط زیست و مسئولین ادارات کل محیط زیست استان‌ها استفاده کنند.