رویداد۲۴ یکی از راه‌های خاتمه دادن به یک قرارداد، استفاده از اختیاراتی است که قابلیت از بین بردن معامله را دارند و در قانون مدنی پیش‌بینی شده است.
امکان دریافت خسارت در صورت تاخیر در پرداخت وجه معامله
این حالت، زمانی برای طرفین ایجاد می‌شود که کالای فروخته شده یا همان مبیع، کالایی مانند اتومبیل بوده و زمانی برای پرداخت مبلغ معامله و ارائه کالای مورد معامله، مشخص نشده باشد.
در این‌صورت، اگر سه روز از تاریخ معامله بگذرد و در این مدت نه فروشنده کالا را به مشتری تحویل دهد و نه مشتری تمام پول را به فروشنده بدهد، فروشنده مختار در فسخ معامله می‌شود. اگر خریدار به تعهد خود برای پرداخت وجه یا ارائه کالا عمل نکند، تنها فروشنده می‌تواند معامله را فسخ کند.
ولی در حالتی که فروشنده به هر طریقی پول معامله را درخواست کند یا مشتری قصد پرداخت وجه را داشته باشد، اما فروشنده از دریافت آن خودداری کند، یعنی از حق فسخ خود صرف نظر کرده و به معامله پایدار است.
بیشتر بخوانید: مشکلات حقوقی در معاملات ملکی که لازم است بدانید
اختیار فسخ کردن معاملات
حق فسخ، یک اصطلاح رایج برای بستن قرارداد است. زمانی‌که فردی، در یک معامله اختیار برهم زدن معامله را دارد، به آن اختیار که در واقع حق برهم زدن معامله است را، خیار فسخ می‌گویند.
حق فسخ اختیاری است که قانون‌گذار به دو طرف قرارداد داده است تا در صورت وجود شرایط مشخصی، بتوانند قرارداد خود را منتفی کنند. پس نتیجه می‌گیریم که در حق فسخ، یکی از دو طرف قرارداد با اراده و آگاهی، تصمیم به انحلال قرارداد می‌گیرد.
برای فسخ قرارداد، شخصی که قرارداد را فسخ می‌کند، می‌بایست دارای شرایط زیر باشد:
فسخ‌کننده باید برای باطل کردن معامله، رضایت کامل داشته باشد. چنانچه این کار را با اکراه انجام دهد، فسخ انجام شده، باطل محسوب می‌شود.
فردی که قرارداد را فسخ می‌نماید، باید از صلاحیت و اهلیت لازم به لحاظ سنی و عقلی برخوردار باشد و به اصطلاح حقوقی محجور نباشد.
فسخ قرارداد در دو حالت زیر رخ خواهد داد:
توافق و تراضی طرفین: طرفین قرارداد می‌توانند به‌صورت توافقی حق فسخ را برای یک طرف یا دو طرف معامله قرار دهند یا این اختیار را مشروط به ایجاد شدن چیزی یا عدم آن، کنند.
درخواست فسخ از طریق مراجع قانونی: چنانچه یکی از طرفین معامله، به دلیل تخلف طرف مقابل، در معامله ضرر نماید، می‌تواند از دادگاه تقاضای فسخ نماید. مشروط بر این که، خیار فسخ در قرارداد قید شده باشد. در صورتی‌که خیار فسخ در قرارداد نباشد، دادگاه پس از الزام به ایفای تعهد، چنانچه، ایفای تعهد توسط محکوم علیه انجام نشود، می‌تواند با صلاحیت خود قرارداد را فسخ نماید.