رویداد۲۴ تحلیلگر مسائل سیاست خارجی عنوان کرد: «به نظر من امریکاییها تا الان سیاستشان این است که امتیاز بیشتری نسبت به آنچه به دولت روحانی میدادند، به رییسی ندهند.»
رحمان قهرمانپور کارشناس مسائل بینالملل در پاسخ به این پرسش که با توجه به شروطی که ایران برای مذاکره گذاشته است، همچون بحث تضمین و راستی آزمایی، آیا احیای برجام اتفاق میافتد، گفت: «اقای امیرعبداللهیان پیش از این گفته بودند امریکا باید ده میلیارد دلار آزاد کند که پس از آن اعلام کردند که این نظر شخصی ایشان بوده و سیاست رسمی نظام نیست؛ این حرفی هم که اخیرا با این عنوان گفتند که امریکا باید یک اقدامی کند، مقداری کلی است و مشخص نکردهاند که امریکا باید چه کار کند. اما این مسئله نشان میدهد بحثی که در ایران و در میان تصمیمگیران وجود دارد، این است که در واقع دولت آقای رییسی قویتر از دولت قبلی وارد مذاکره شود و برای اینکه این مهم را ثابت کنند امریکا را باید وادار کنند که پیش از مذاکرات وین کاری را انجام دهد.»
وی افزود: «به نظرم تعیین این پیش گروه مذاکرات بروکسل و دیدار تیم ایرانی با اروپاییها، آن هم قبل از آغاز مذاکرات وین هم در همین راستاست. به بیان سادهتر حرف آقای امیرعبداللهیان این است که طرف امریکایی و اروپایی نباید فکر کنند که ایران خیلی مشتاق مذاکره است و برای مذاکره عجله دارد. در واقع میخواهند این پیام را ارسال کنند که گذشت زمان بیش از آنکه به ضرر ایران باشد، به ضرر امریکاست لذا بعد از این چانهزنیهای دیپلماتیک و تلاش دو طرف برای گرفتن دست برتر بر فضای مذاکرات، باید ببینیم که مذاکرات چه زمانی شروع میشود، چگونه ادامه پیدا میکند و مورد طرفین چه خواهد بود؛ لذا فعلا برای پاسخ دادن به این سوال قدری زود است.»
این کارشناس مسائل بینالملل رویکرد دولت رییسی به مذاکرات را اینگونه ارزیابی کرد: «آنچه در حال حاضر میبینیم، حاکی از آن است که دولت رییسی، سیاست اصولی و قطعیاش این است که مذاکرات وین شروع شود، ادامه پیدا کند و به توافق منجر شود، اما اینکه چه نوع توافقی مقصود دولت آقای رییسی است هنوز در این مورد تصویر روشنی ندارم.»
قهرمانپور در پاسخ به این سوال که اساسا امکان پذیرش پیش شرطهای ایران از سوی طرف مقابل امکان دارد یا خیر، گفت: «برداشت من پیش شرط نیست. یعنی به زبان دیپلماتیک اگر بخواهیم بگوییم، این صحبتهایی که امیرعبداللهیان یا خطیبزاده گفتهاند، پیام اصلیاش این است که امریکا کاری کند که ما بتوانیم در داخل با اطمینان خاطر بیشتر وارد مذاکرات شویم. چرا که بحث در میان اصولگرایان همیشه این بوده که امریکا با حسن نیت وارد مذاکره نمیشود. به باور من تلاش دولت جدید این است که یک پیام جدی به طرف غربی بفرستد؛ به این امید که امریکاییها بیشتر از دولت قبل امتیاز دهند؛ بنابراین من این را به عنوان پیش شرط نمیبینم. ایران از این طریق میخواهد به نوعی برای زمانی که مذاکرات وین شروع شد، امتیاز بیشتری بگیرد.»
وی در پاسخ به این پرسش که آیا سیاست گام به گامی که روز گذشته امیرعبداللهیان ار آن سخن گفت، همان سیاست اقدام در برابر اقدامی است که تا پیش از این اصولگرایان با آن مخالف بودند، گفت: ـعنوان گام به گام به خیلی موارد اطلاق میشود. مثلا زمان آقای البرادعی این بود که هم ایران در این سطح متوقف شود و هم آنها، بعدها آقای ظریف واژه اقدام متقابل را درست کرد یعنی طرف هر اقدامی انجام دهد، ما هم متناسب با آن اقدامی را انجام میدهیم؛ بنابراین این واژه کلی است یعنی منظور گام به گام نیست.»
او ادامه داد: «به نظر من دولت آقای رییسی یعنی آقای امیرعبداللهیان و آقای باقری به دنبال این هستند که به طرف امریکایی بگویند که مذاکره با ما دشوارتر از دولت روحانی است و باید امتیازات بیشتری بدهد تا به مذاکرات بازگردیم؛ یک دلیلش این است که در زمان رقابتهای انتخاباتی، رییسی بر خلاف انتظاری که وجود داشت مواضع خیلی نرمی نسبت به برجام گرفت و لذا تصور قبلی این بود که دولت رییسی در همان آغاز کار، بر خلاف دولت احمدینژاد، مایل به مذاکره است و میخواهد سریع به توافق برسد. این پیامی بود که به نظر میرسید که طرفهای غربی بر اساس آن یک مقدار خود را به مذاکرات بی انگیزه نشان دادند.»
قهرمانپور اضافه کرد: «بنابراین این تلاشی که امیرعبداللهیان و باقری میکنند شاید برای تعدیل این نوع برخورد است و میخواهند بگویند که امریکا مذاکرات را جدی گیرد و بیش از قبل امتیاز دهد، ولی اینکه واقعا چنین امتیاز بیشتری را امریکا خواهد داد، بستگی به نوع مذاکرات دارد باید دید هر طرف روی میز مذاکره چه میگذارد و روند مذاکرات چگونه پیش میرود.»
این تحلیلگر مسائل بین الملل در پاسخ به این پرسش که آیا امریکا امتیازات بیشتری را به ایران میدهد، گفت: «از الان نمیتوان گفت، اما به نظر من امریکاییها تا الان سیاستشان این است که امتیاز بیشتری نسبت به آنچه به دولت روحانی میدادند، به رییسی ندهند.»