رویداد۲۴ سهم‌ها و پُست‌های کلیدی در دولت رئیسی یکی بعد از دیگری تقسیم شدند، از وزرا و معاونان احمدی نژد که پرتعداد ظاهر شدند تا دانش آموختگان دانشگاه امام صادق. حتی رقبایِ اصولگرای رئیسی هم بی نصیب نماندند و سهمی از دولت رئیسی گرفتند.
در میان سهم‌ها و پست‌های تقسیم شده، اما جای خالی یک نفر سوال برانگیز بود؛ «سعید جلیلی»
سعید جلیلی که ۲ بار رویای ریاست جمهوری را بخاطر رئیسی کنار گذاشته بود و شاید بیش از دیگر بازماندگان دولت احمدی نژاد و بیش از دانش آموختگان دانشگاه امام صادق برای خود شانس و حق گرفتن پست کلیدی در دولت رئیسی می‌دید با بی مهری و بی اعتنایی روبرو شد، گویا رئیسی و تیم چینشِ کابینه چندان علاقه‌ای به حضور آقای دیپلمات سابق در کابینه نداشتد.
«رئیس جمهور جایگاه مشاورراهبردی ریاست جمهوری را برای جلیلی در نظر گفته است؛ اما او آن را نپذیرفته است.»
این ادعایی بود که روز گذشته در رسانه‌ها منتشر شد. براساس خبر منتشر شده جلیلی با رد کردن این پیشنهاد به رئیس جمهور گفته است «من در اینجایی که هستم موثرتر بوده و هر وقت بخواهید به شما و یا هر وزیری مشاوره میدهم!».
اما علت رد این پیشنهاد چه می‌تواند باشد و چه فرضیاتی می‌توان مطرح کرد؟
یک علت را می‌توان در پیشنهاد دیرهنگام رئیسی به جلیلی جستجو کرد. جلیلی که ۲ بار بخاطر رئیسی از صحنه رقابت ریاست جمهوری کنار کشیده شده بود و از قضا در هر دو بار نامش به عنوان معاون اول، وزیر خارجه یا دبیر شورای عالی امنیت ملی دولت احتمالی رئیسی مطرح بود زمانی که ریاست جمهوری به رئیسی رسید این احتمالات را نقش بر آب دید.
رئیسی نه معاونت اول را به او پیشنهاد داد نه وزارت خارجه را. او حتی حضور شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی دولت روحانی را بر دبیری سعید جلیلی تا اینجای کار ترجیح داده است. آنهم در شرایطی که تفکر فکری جلیلی در دولت رگه‌هایی برجسته دارد.
«مشاور راهبردی ریاست جمهوری» گرچه عنوانی دهان پرکن و پرطمطراق به نظر می‌رسد، اما جلیلی می‌داند مشاورت در دولت رئیسی چندان برای آو آورده سیاسی و نفوذ سیاسی در کابینه را نخواهد داشت.
یک فرضیه کمی دورتر را می‌توان در دلخوری سعید جلیلی از دولت رئیسی و روشن کردن چراغ انتقادی جلسات دولت سایه دانست. انتقاد از دولت رئیسی گرچه در حال حاضر دور و غریب به نظر می‌رسد، اما اگر رئیسی در مسیر حرکتی خود نتواند انتظارات مردمی را برآورده کند و فضا به سمت انتقاد پیش برود بعید به نظر نمی‌رسد همین اصولگرایان حامی دولت فردا تبدیل به منتقدان دولت شوند. شاید جلیلی نیز آن زمان در قامت رئیسِ دولت سایه، انتقاداتی را روانه دولت کند تا شاید اینگونه اعتباری برای خود دست و پا کند.
جلیلی چه دلخور باشد چه سمت‌های پیشنهاد شده را در شأن و اندازه خود نداند چیزی از این واقعیت کم نمی‌کند که کاندیدای اصلح سال‌های نه چندان دور طیفی از اصولگرایان این روز‌ها تنها مانده است، آنهم وقتی که بسیاری از هم طیفان و همراهان فکری اش در امام صادق و دولت احمدی نژاد و اصولگرایان جایی برای خود در دولت رئیسی دست و پا کرده اند. او که خود را از شانس‌های بالای حضور موثر در دولت سیزدهم می‌دانست تا اینجای کار باید از دور نظاره گر دولت رئیسی باشد و ردپایی از او در پاستور فعلا دیده نمی‌شود.
منبع: قرن نو