او در سال‌های ریاستش به عنوان رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، عضو شورای عالی امنیت ملی نیز بوده است. «فیروزآبادی» در گفتگویی گفته است: «من اینجا به عنوان عضو شورای امنیت ملی عرض می‌کنم که مقابله نیروهای مسلح با شورش‌های خیابانی در جریان ١٨ تیر سال ٧٨ با مجوز شورای عالی امنیت ملی و شخص رئیس شورای عالی امنیت ملی که خود آقای خاتمی بود، صورت گرفت».
مجموعه وقایع رخ‌داده در کوی دانشگاه تهران و خیابان‌های اطرافش، که بین روزهای ١٨ تا ٢٣ تیر ١٣٧٨ رخ داد، در ادبیات سیاسی ایران به وقایع «کوی دانشگاه» و «وقایع ١٨ تیر» معروف است.
رئیس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح ادامه داد: «وقتی چالش، تبدیل به قضیه امنیت ملی می‌شود، نمی‌توان نیروهای نظامی را محکوم کرد که چرا درگیر شدید؟ خب چالش امنیت ملی بوده. ولی حالا خود رئیس‌جمهوری (خاتمی) که دستور داده و آن را تصویب کرده، یا سکوت کرده یا بیانیه می‌دهد بعد مردم خیال می‌کنند که سپاه تنها بوده است».
فیروزآبادی افزود: «خودشان تصویب کردند، خود شورای عالی امنیت ملی اجازه برخورد را داد و بعد دبیر شورای عالی امنیت ملی بیانیه داد و آن را محکوم کرد و تصور می‌شد که سپاه یا نیروهای مسلح مسئول آن بوده، در‌صورتی‌که این‌طور نبود، این تصمیم شورای عالی امنیت ملی و تأیید رئیس‌جمهور بود. آن زمان جلوی خود بنده آقای روحانی با آقای خاتمی تماس گرفتند و گفتند وضع این‌گونه و جمع‌بندی این است و ایشان گفتند دیگر هر تصمیمی که گرفتید انجام دهید، از این به بعد هم همین‌طور خواهد بود».
دیگر محورهای این مصاحبه به شرح زیر است.
سه بار در سالیان گذشته از مقام معظم رهبری تقاضا کردم ریاست ستاد کل را به فرد دیگری بسپارد.
ستاد کل تهدیدات را چه به صورت بازدارندگی و چه تهاجمی دفع می‌کند.
سیاست‌گذاری نیروهای مسلح بر عهده ستاد کل است.
قرارگاه خاتم‌الانبیا بخشی از ستاد کل نیست.
فرماندهان نیروهای مسلح برای عملیات
تحت‌امر قرارگاه خاتم(ص) هستند.
استراتژی ترکیب نیروها برای مقابله با تهدیدات به وسیله قرارگاه خاتم(ص).
دولت دوم خرداد گمان می‌کرد اگر تعامل سیاسی قوی شود، امنیت برقرار می‌شود و دیگر تهدیدی وجود ندارد.
سیاست خارجی در صورتی می‌تواند فعال و مؤثر واقع شود که نیروی مسلح آماده باشد.
بنیان استراتژی سیاست خارجی دوم خرداد خراب بود.
نیروهای مسلح قوی و پای کار است که سیاست خارجی را می‌سازد.
ایجاد اینترنت یا WTO برای اهداف کلان استعماری است.
اظهارات آقای هاشمی را در زمان حیات امام(ره)، زمان جنگ و زمان ریاست جمهوری‌اش با سخنان امروز مقایسه کنید!
تلقی این بود که با فتح فاو جنگ را تمام کنیم.
متن قطع‌نامه ٥٩٨ بسیار سیاسانه نوشته شده بود.
تلخی جام زهر امام را فقط رزمندگان و خانواده شهدا می‌توانستند بفهمند.
اشکال هاشمی این است که در جامعه ولایی به تشخیص خود عمل می‌کند.
وقتی آقا، نظری را تأیید نکردند دیگر آن فرد حق ادامه‌دادن آن را ندارد.
فردی به امام گفت انقلاب مگر بُغچه حمام است که صادرش می‌کنیم؟!
جمهوری اسلامی بنا ندارد که با کشورهای دیگر بجنگد یا در امور و مصالح ملت‌ها دخالت کند.
به درخواست خود دولت عراق به کمکشان رفتیم. به دولت عراق تجهیزات می‌فروشیم.
در یمن مستشار نظامی نداریم.
دفاع از مردم بحرین دخالت محسوب نمی‌شود.
به فلسطین و غزه مستشار فرستادیم.
جریانات سیاسی تجدیدنظرطلب مخالف پاسداری نیروهای مسلح از انقلاب بودند.
چالش نیروهای مسلح با سیاسیون تجدیدنظرطلب تمام نمی‌شود.
سیاسیونِ ایجادکننده تهدید با نیروهای مسلح اصطکاک پیدا می‌کنند.
سیاسیون تجدیدنظرطلب در این دولت هم در صحنه هستند.