رویداد۲۴ چین در ماه نوامبر گذشته روزانه ۶۰۰ هزار بشکه نفت خام از ایران وارد کرده که در مقایسه با ماه اکتبر رشد ۴۰ درصدی داشته است.
به گزارش عصرایران به نقل از "اویل پرایس"، دولت چین ماه گذشته (نوامبر- آبان) پس از اعطای سهمیه واردات اضافی به پالایشگاههای مستقل برای خریدهای سال ۲۰۲۱، خرید نفت خام ارزان ایران را افزایش داد.
به گفته شرکت "کپلر" که اطلاعات بازار نفت را رصد میکند، چین در ماه نوامبر تقریبا ۱۸ میلیون بشکه نفت از ایران وارد کرده است که معادل حدود ۶۰۰ هزار بشکه در روز است.
این میزان تقریبا ۴۰ درصد نسبت به اکتبر افزایش یافته و بیشترین حجم نفت وارداتی ایران از ماه اوت (مرداد ۱۴۰۰) محسوب میشود.
بر اساس این گزارش، واردات نفت چین از ایران ممکن است در ماههای آینده بنا به دلایلی، چون محدودیتهای ناشی از شیوع سویه "اُمیکرون" ویروس کرونا و نیز تلاش برای کاهش آلودگی هوا پیش از برگزاری بازیهای المپیک زمستانی پکن، کاهش یابد.
پالایشگاههای مستقل چین که به قوریها معروف هستند، قبل از پایان سال جاری میلادی برای استفاده از تخصیص واردات جدید که در اواسط اکتبر دریافت کرده بودند، خرید نفت از ایران را افزایش دادند.
این مجوز شامل خرید نفت خاور دور روسیه (موسوم به نفت ESPO) و نفت خام شناور ایران که در کشتیهای اطراف سنگاپور و مالزی ذخیره شده است، میشود.
بر اساس اعلام تاجران بازار نفت، محمولههای نفت خام شناور ایران با تخفیف حداقل ۴ دلار در هر بشکه نسبت به قیمت نفت برنت فروخته میشود.
ارقام ارایه شده از سوی شرکت "کپلر" با دادههای رسمی دولت چین در تضاد است؛ آمارهایی که نشان میدهد چین از دسامبر ۲۰۲۰ به بعد نفت خام از ایران وارد نکرده است.
دلیل این تفاوت آماری در مبدا عرضه است؛ بیشتر نفت عرضه شده ایران به دلیل دور زدن تحریمهای آمریکا در آمارهای رسمی چین با مبدا عمان و یا مالزی وارد این کشور میشود.
پالایشگاههای خصوصی چین موسوم به قوریها انعطافپذیری لازم برای خرید نفت ارزان ایران را دارند؛ زیرا بسیاری از این پالایشگاهها بر خلاف سایر پالایشگاههای آسیایی، قراردادهای بلندمدتی با سایر تولیدکنندگان خاورمیانه ندارند.
این پالایشگاههای مستقل، محمولههای نفت ایران را از طریق اشخاص ثالث خریداری میکنند؛ اشخاص ثالثی که معمولا داراییهایی در آمریکا ندارند که نگران تحریمها باشند.
دولت چین با تحریمهای آمریکا علیه ایران مخالفت کرده و واشنگتن را متهم کرده که فراتر از صلاحیت ملی خود در تجارت بین المللی بین دولتها مداخله میکند.