مصطفی مدبر را تا پیش از این بیشتر اهالی تلویزیون می‌شناختند. او سال‌ها مدیر حراست تلویزیون بود اما از زمانی که در دل بی‌پولی‌ها به وزارت ورزش آمد و مسئول شرکت توسعه نوسازی اماکن ورزشی شد، توانست گام‌هایی بلند بردارد. مهمترین این دستاوردها، بازسازی و تجهیز ورزشگاه 75 هزار نفری نقش جهان است. ورزشگاهی که تقریبا همه باورشان شده بود تا ابد آماده نمی شود. او در کافه خبر، در این باره سخن گفته است. حرف‌هایی جالب درباره یک افتخار بزرگ ملی.
این ورزشگاه مدرن بزودی توسط توسط جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور، افتتاح می شود.
نقش جهان چطور آماده شد!
بگذارید درباره پروژه نقش جهان ابتدا یک توضیح خلاصه چند دقیقه ای بدهم. اگر نکته ای باقی ماند، حتما به پرسش های‌تان هم پاسخ می دهم. از همان سال 93 که ما مسئولیت را بر عهده گرفتیم، به دلیل اهمیت پروژه نقش جهان و پیشرفت اسمی 70 درصدی که در شناسنامه کار بود، تصمیم گرفتیم تا تمامش کنیم. فضایی در اصفهان به وجود آمده بود که تقریبا همه باور داشتند این ورزشگاه هیچ وقت تکمیل نمی شود. همان زمان به دلیل مشکلات مالی که وجود داشت، ما برای این پروژه دنبال جذب کمک های مالی بخش خصوصی بودیم. برای ورزشگاه، چند سرمایه گذار شخصی، شهرداری و مجموعه فولاد سپاهان پیش قدم شده بودند. ما باید در ازای تکمیل پروژه، بهره برداری ورزشگاه را برای دوره ای در اختیار شان می گذاشتیم. پیشنهاد شهرداری طوری بود که عملی نبود. اشخاص حقیقی هم خواسته هایی برای بازگشت سرمایه شان داشتند که خیلی از نظر ما معقول نبود. ولی شرکت فولاد مبارکه حاضر بود 30 میلیارد بدهد و 30 سال بهره بردار استادیوم فوتبال باشد. از طرفی یادمان هم بود که آنها تیم فولاد مبارکه را دارند که اصلی ترین بهره بردار این مجموعه خواهد بود. برای همین قراردادی با آنها بستیم. با پیمانکار پروژه تسویه حساب کردیم و کار را در اختیارشان گذاشتیم. آنها رفتند یک سری محاسبه کردند و به درستی تصمیم گرفتند کار ساخت پروژه در اختیار خود ما باشد که به هر حال تجربه و کار تخصصی مان همین است. قطعا کار را ما با هزینه های کمتری تکمیل می کردیم. برای همین دوباره مزایده برگزار کردیم و خوشبختانه همان پیمانکار قبلی برنده مزایده شد که بهتر از هر کس دیگری با کار در نقش جهان و نقشه هایش آشنایی داشت. اینگونه کار استارت خورد و باید تا قبل از آغاز فصل تکمیل می شد اما در انتهای سال 94 هم ما و هم شرکت فولاد به مشکلی بزرگ خوردیم. دیگر هیچ پولی نبود که به پیمانکار بدهیم و کار اینگونه خوابید . 300 نیرویی که آنجا کار می کردند، کار را خواباندند. مثلا یک جرثقیل 200 تنی وقتی از پروژه ای می رود، برگرداندنش به پروژه، فقط دو ماه طول می کشد. این طوری شد که کار به مشکل خورد. الان اما پروژه نقش جهان با 95 درصد پیشرفت پروژه آماده بهره برداری است. بزودی بازی های سپاهان را در این مجموعه برگزار می کنیم و مصمم به این کار هستیم. باقی نواقص هم قطعا تا پایان سال یا نهایتا ابتدای سال بعد تکمیل می شود.
ماجرای معارضی که درست در کاسه ورزشگاه سند داشت!
یکی از مشکلات عدیده این چند وقت ما در پروژه ای مثل نقش جهان، مشکل معارضان بودند. یک سری از این سندها برای همین چند وقت اخیر بودند. برای همین اداره کل حقوقی وزارت ورزش، مقامات استانی و نهادهای نظارتی پیگیر ماجرا شدند و پرونده های قضایی برای بعضی از این مدعیان صادر شده شد. گروهی بازداشت شدند و پرونده روند قانونی اش را طی می کند. البته در این بین مالکینی هم بودند که واقعا سند داشتند.
بالاخره نقش جهان در زمین های کشاورزی سال های قبل از انقلاب بنا شده است. عده ای از ملاک این زمین ها و اراضی برایش اسنادی داشتند. یکی از این مالکین فرد بزرگواری بود که زمینش درست افتاده بود وسط زمین ورزشگاه و در کاسه استادیوم. این دوست گرامی لطف کرد و برای ورزش شهرش، این زمین را هبه کردند و مشکل حل شد. هنوز تعدادی معارض در دیگر بخش های پروژه وجود دارد که تعدادی از آنها واقعا مالک اراضی هستند اما تعدادی از اسناد هم مشکوک هستند.
ولی ورزشگاه فوتبال نقش جهان حالا دیگر مشکل معارض ندارد و برای بهره برداری از آن با مشکلی روبرو نیستیم.
از گال تا بازسازی کامل!
پروژه یادگار را وقتی ما در دست گرفتیم، پیشرفت اسمی اش را 70 درصد اعلام کرده بودند. این رقم اما عملا به دلیل تخریب ها و استهلاک ورزشگاه خیلی کمتر بود. عملا به دلیل تغییر استانداردهای ای اف سی و فیفا، ما مجبور شدیم تمام طبقه اول ورزشگاه را از نو بکوبیم و بسازیم. ببینید مدل رختکن ها، سالن های کنفرانس، میسکدزون ها و سایر امکاناتی که تعاریف قبلی شان فرق داشت، در پروتکل های جدید، برای سطح استاندارد، به کلی عوض شده بودند و ما ناچار شدیم همه چیز را از نو بسازیم. تقریبا وقتی ما استارت کار را زدیم، دیدیم کار با 50 درصد پیشرفت باید از نو ساخته شود. راستش من اگر جای مسئولان قبلی بودم، هیچ وقت ورزشگاهی که در سال 84 آماده شده بود و گنجایش 40 هزار نفری داشت را برای تبدیل شدن به استادیوم 75 هزار نفری، متوقف نمی کردم و چنین تصمیمی نمی گرفتم اما به هر حال این تصمیمی بود که گرفته شده بود. اما دیگر هیچ جای دنیا ورزشگاه های بالای 45 تا 50 هزار نفر نمی سازند. اصلا چنین سازه های سنگینی را تولید نمی کنند و سازه های شان متحرک است.
نقش جهان مشکلات عدیده زیادی داشت. چمنش به دلیل آهک موجود در آب، به کلی خراب شده بود. یکسری بیماری ها و مشکلات مثل گال و خیلی چیزهای دیگر داشت که غیرقابل کتمان هستند. ما تمام آن زمین را کندیم، از مجموعه خارج کردیم، خاک جدید آوردیم، از نو زیرسازی کردیم. زه کشی انجام دادیم. سیستم هوادهی را نصب کردیم. دستگاه تصفیه آب نصب کردیم که مشکل آهک آب از بین برود.
سازه چند تکه فلزی ایمن و پارچه ای از یال اسب
تمام شدن ورزشگاه نقش جهان الان یکی از مهمترین مسائل روزمره زندگی ام شده. من دوربین های مدار بسته در دفترم دارم و لحظه به لحظه نقش جهان را رصد می کنم. همین امروز صبح هم قبل از آمدنم کل پروژه را چک کردم. این قدر روی این کار حساسم که نمی دانم بعد از افتتاحش چه باید بکنم. به دلیل اهمیت و پیچیدگی پروژه، ما داریم در حال حاضر تست های مجدد ایمنی می گیریم. ببینید الان سازه طبقه دوم تکمیل شده اما سازه فلزی و ستون های سقف را بعد از تکمیل به این دلیل که اولین تجربه ورزشگاه مسقف مان به این شکل بود، برای بار چندم بررسی مجدد کردیم چون ایمنی کار برای‌مان از هر چیزی مهمتر است. نمی خواهیم حتی یک درصد ریسک کنیم. این مرحله هم شکر خدا با موفقیت انجام شده است. ما 10 هزار متر از پارچه فراری آلمان که برای سقف ورزشگاه استفاده می شود و بخش هایی از آن با الیاف یال اسب بافته شده و بسیار جنس مرغوبی دارد را خریداری کردیم و باید 20 هزار متر دیگرش را هم بخریم و وارد کنیم که فکر می کنم بعد از نصب این پارچه ها، سازه ها تکه به تکه در ورزشگاه نصب می شوند. ببینید این سازه چون به صورت قاچ به قاچ است، ما هر قاچی که تکمیل می شود را نصب می کنیم. یک بار این کار را کامل نصب کردیم اما چون حس کردیم شاید ایمنی کار حتی یک درصد کمتر از چیزی باشد که تخمین زدیم، پروژه را دوباره تکرار کردیم.