آیتالله محمدعلی موحدیکرمانی دبیرکل جامعه روحانیت مبارز که به مناسبت دومین سالگرد آیتالله مهدویکنی گفتوگو میکرد، درباره آشنایی خود با آیتالله مهدویکنی گفت: ماجرایی آشنایی بنده با آیتالله مهدویکنی بر میگردد به دوران که من و ایشان در حوزه علمیه قم طلبی میکردیم؛ آن ایام وقتی من با آیتالله مهدویکنی آشنا شدم هر 2 در حال تکمیل دروس حوزوی بودیم و بعدها در جریان مبارزات توفیق داشتم که ایشان را بیشتر بشناسم و با ابعاد اخلاقی، سیاسی و معنوی ایشان بیشتر آشنا شوم.
وی گفت: آیتالله مهدویکنی در حوزه علمیه قم از بهترینهای به شمار میآمد و ضمن توجه کافی به مباحث علمی و حوزوی به هیچ عنوان به مسائل سیاسی و اجتماعی بی توجه نبود و حتی در جریان مبارزه با جریان طاغوت، مبارزه و روشنگری را بر امور دیگر ترجیح میداد.
* اخلاقمداری همگان را مجذوب شخصیت آیتالله مهدویکنی کرده بود
وی با بیان اینکه آیتالله مهدویکنی به فردی نجیب و آرام و مهربان شهرت داشت، تصریح کرد: تمام کسانی که در ایام جوانی با آیتالله مهدویکنی مانوس بودند و با ایشان ارتباط داشتند، اعتقاد راسخ دارند که آیتالله مهدویکنی از کمنظیرترین طلبههای بود که انسان را مجذوب اخلاق خود میکرد؛ شوخطبعی آیتالله مهدویکنی موجب شده بود که خیلیها برای اینکه در محضر ایشان باشند و به ایشان همصحبت و هم مباحثه شوند از هم سبقت بگیرند.
این استاد حوزه علمیه گفت: آیتالله مهدویکنی در تدریس نیز برجسته بودند؛ ایشان با اخلاق خوبی که داشتند، شاگردان و طلبههای خوبی را تربیب کرده و به انقلاب اسلامی و به حوزه علمیه تقدیم کردند.
* رفتار توام با اخلاق و سیاست از هنرهای بزرگ آیتالله مهدویکنی بود
آیتالله موحدی کرمانی با بیان اینکه، آیتالله مهدویکنی سیاستمداری اخلاقمحور و اخلاقمدار سیاست مدار بود، تاکید کرد: گرچه هیچ تزاحمی بین اخلاق و سیاست نیست و اخلاق ما بدون سیاست نیست و سیاست مورد نظر اسلام مطابق موزاین اخلاقی است اما هنر بزرگ آیتالله مهدویکنی این است که ایشان توانسته بود در عین سیاستمداری، مبارزه و جهاد علیه رژیم طاغوت و بعدها علیه مخالفین داخلی و حتی جریان فتنه، از مرز و حریم اخلاق عبور نکند؛ ایشان در جریان فتنه 88 محکم در صحنه دفاع از انقلاب و نظام ایستاد و قاطعانه از نظام اسلامی دفاع کرد اما هیچگاه در روشنگریهای بصیرتی خود از حریم اخلاق عبور نکرد چرا ایشان اخلاق را پایه سیاست میدانست و سیاستغیراخلاقی را به هیچ عنوان باور نداشت.
دبیرکل جامعه روحانیت مبارز درباره ولایتمداری آیتالله مهدویکنی نیز گفت: ایشان در زمان امام راحل، تابع محض حضرت امام بودند چه در بحث مبارزه و چه بعد از انقلاب اسلامی؛ هیچگاه نشد و نبود زمانی که ایشان خارج از نظر و میل امام کاری کند همواره سعی میکرد اقدامات و تصمیمات خود را با نظر امام تنظیم کند؛ بعد از رحلت حضرت امام نیز، آیتالله مهدویکنی بارها و بارها تبعیت محض از مقام معظم رهبری در حرف و عمل ثابت کرد؛ ایشان جزو علمای بصیر، انقلابی و ولایتممداری بودند که میتوان از او به عنوان الگوی ولایتمداری یاد کرد. بعضا وقتی ایشان در مواردی تردید داشت خدمت مقام معظم رهبری می رسیدند و قبل از آنکه نظر خود را بگویند نظر حضرت آیا را میگرفتند و سپس نظر خود را مطابق آنچه رهبر انقلاب فرموده بود، تنظیم و اجرا می کردند که این نمونه و الگوی دقیق و اسوه برای ولایتمداری در زمان غیبت است.
وی تشکیلاتی عمل کرده و اعتقاد به کار تشکیلاتی را از جمله ویژگی های آیتالله مهدویکنی دانست و با تشبیه وی به شهید بهشتی، تصریح کرد: اعتقاد آیتالله مهدویکنی به کار تشکیلاتی و تصمیم تشکیلاتی همانند شهید بهشتی بود؛ من دقیق یادم نمییاد که شهید بهشتی در چه مواردی رفتار تشکیلاتی موفقی داشتند اما آیتالله مهدویکنی در بحث جامعه روحانیت مبارز، دانشگاه امام صادق و تشکلهای سیاسی و مذهبی کاملا پایبند به کار تشکیلاتی بود؛ مثلا در جامعه روحانیت مبارز من شاهد بودم که ایشان بحثی را که نظرشان درباره آن منفی بود ساعتها به بحث میگذاشتند و در نهایت رایگیری میکردند و هنگامی رای اکثریت به آن بحث، مثبت بود، اعلام می کردند که آن کار باید انجام شود چرا که نظر تشکلیلاتی را بر نظر فردی ارجح میدانستند.
آیتالله موحدی کرمانی همچنین گفت: نحوه ادره جامعه روحانیت مبارز مصداق اعتقاد آیتالله مهدویکنی به تشکیلات و کاری تشکیلاتی بود؛ ایشان هیچگاه نظر خود بر شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تحمیل نمی کردند اما حاضر می شدند نظر شورای مرکزی را حتی برخلاف میل و نظر خودشان قبول کنند.
* آیتالله مهدویکنی تنازل از منافع فردی و حزبی را قبول داشتند نه تنازل از اصول را
دبیرکل جامعه روحانیت مبارز با بیان اینکه آیتالله مهدویکنی راه رسیدن به وحدت را تنازل میدانست اما منظور از تنازل، تنازل از اصول نبود، گفت: اصلا و ابداً اینطور نبود که آیتالله مهدویکنی بفرمایند باید در اصول و محکمات نظام برای رسیدن به وحدت باید تنازل کرد؛ ایشان میگفتند در روشها و مباحث غیراصولی برای رسیدن به وحدت باید تنازل کرد؛ افراد و و گروه های سیاسی از منافع فردی و حزبی خود برای رسیدن به وحدت تنازل کنند نه اینکه منظور ایشان مثلاً این باشد از مبارزه و مقابله با دشمنی چون آمریکا باید تنازل کرد. آیتالله مهدویکنی مبارزه با آمریکا و مقابله با آن از اصول انقلاب اسلامی میدانست و تحت هیچشرایطی قائل به مدارا با آمریکا نبود. ایشان قبول نمی کردند با کسانی که میگویند باید با آمریکا کنار آمد و همراه شد، وحدتی صورت بگیرد.
وی گفت: متاسفانه برخی تصور میکنند که منظور آیتالله موحدیکرمانی از تنازل، کوتاه آمدن از اصول و ارزشها به بهانه رسیدن به وحدت بود در حالی که اصلا اینطور نبود و ایشان کوتاه آمدن از اصول را تحت هیچ شرایطی قبول نداشتند.
آیتالله موحدی کرمانی با بیان اینکه، اخلاقمداری موجب شده بود که آیتالله مهدویکنی در بین تمام گروههای سیاسی محبوب باشد، تاکید کرد: هرکس با هر طرز فکر و وابستگی سیاسی و حزبی که داشت وقتی با آیتالله مهدویکنی مانوس میشد مجذوب اخلاق ایشان میشد و دلیل اینکه گفته میشود ایشان در بین گروههای سیاسی به عنوان مرجع یاد میشد به دلیل نفوذ اخلاقی و معنوی ایشان بود.
دبیرکل جامعه روحانیت مبارز در ادامه تصریح کرد: ایشان همواره به دیگران توصیه می کردند که در اظهارنظرهای سیاسی، از دایره انصاف و اخلاق خارج نشوند و اگر قرار فردی را به خاطر یک عمل نادرست مورد سرزنش قرار بگیرد، آن عمل نادرست را نباید بزرگ کرد و یا اینکه نباید به خاطر یک عمل نادرست، اعمال نادرست دیگر را به آن فرد نسبت داده شود؛ ایشان این توصیه را پیش از گفتن به دیگران خودشان انجام میدانند و باید گفت ایشان به معنای واقعی کلمه منصف سیاسی بود و در اظهارنظرهای سیاسی حتی علیه جریانهای مخالف از دایره انصاف خارج نمیشدند.
* آقای مهدوی و آقای مصباح مکمل هم بودند نه در مقابل هم
آیتالله موحدی کرمانی درباره ادعای جریان ضدانقلاب مبنی بر تقابل آیتالله مهدویکنی با آیتالله مصباح، گفت: آیتالله مهدویکنی و علامه آقای مصباح، هر دو از روحانیت متدین، انقلابی، مبارز، اخلاقمدار و ولایتمدار خط اول جریان انقلاب به شمار میآیند؛ تا آنجا که من میدانم آیتالله مهدویکنی به آقای مصباح علاقمند بود و متقابلاً آیتالله مصباح نیز به آقای مهدویکنی علاقه داشت؛ این 2 بزرگوار هیچ اختلاف در اصل وحدت، دفاع از انقلاب و ولایتفقیه نداشتند و به نظر من اینها به نوعی مکمل هم بودند. هر 2 خواهان وحدت جریان انقلابی بودند منتهی ممکن بود سلیقهشان در رسیدن به مصداق کسانی که قرار است به انقلاب خدمت کنند، یکی نباشد اما این دلیل اختلاف نبود و نیست. من اصلا هیچ موردی را به یاد ندارم که آقای مهدویکنی با آقای مصباح با یکدگیر صراحتاً مخالفت کنند البته ممکن بود در برخی موراد نظرشان یکسان نباشد.
دبیرکل جامعه روحانیت مبارز با بیان اینکه، آیتالله مهدویکنی اهل اعتدال در سیاستورزی بود و از هرگونه افراط و تفریط پرهیز داشت، گفت: مشی و سیره آیتالله مهدویکنی موجب شده بود که ایشان همواره مورد لطف امام راحل و مقام مظعم رهبری قرار بگیرد؛ آنطور که یادم هست حضرت امام فرموده بودند که من به آقای مهدویکنی اردات یا علاقه(دقیق یادم نیست) داشته و دارم و مقام معظم رهبری نیز بارها از علاقه خود به مرحوم آقای مهدویکنی سخن گفته بوند که اینها نشانهای از رضایت امام و مقام معظم رهبری از آیتالله مهدویکنی است.