رویداد۲۴ فریدون فروغی در بهمن ماه سال ۱۳۲۹ در پایتخت ایران متولد شد. وی در سال ۱۳۴۷ با مدرک دیپلم تحصیل را رها کرد و به دلیل علاقه‌ای که به آثار ری چارلز نوازنده مشهور آمریکایی که خواننده سبک جاز و ریتم اند بلوز بود موسیقی را بدون استاد و با تمرین و ممارست آموخت.
فریدون فروغی در سال ۱۳۵۷ در اعتراض به وضعیت سیاسی ایران آلبوم بت‌شکن را منتشر کرد. وی در سال ۵۹ به دعوت منصور تهرانی کارگردان، ترانه یار دبستانی من را برای تیتراژ پایانی از فریاد تا ترور اجرا کرد. در همین روز‌ها بود که زمزمه ممنوعیت فعالیت فروغی به گوش رسید، اما او کوچه شهر دلم را در تنگنای همین روز‌ها خواند.
این خواننده محبوب، در دهه ۶۰ دو بار به زندان افتاد؛ یک بار قزل حصار و دفعه بعد در کچویی. برخلاف شایعات، دلیل زندانی شدن فروغی هرگز سیاسی نبود. یکی از همبندان او تعریف می‌کند: روزی فریدون از پله‌های بند افتاد و پایش صدمه دید. یکدفعه با آن صدای قوی اش زد زیر آواز و خواند: «دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره…!»
وی طی سالهای فعالیت خود با کوروش یغمایی با ترانه چرا نه و خسرو هریتاش با فیلم آدمک و شهریار قنبری فعالیت کرد. شهرت وی بیشتر بخاطر ترانه‌های آدمک، پروانه من، نیاز و یار دبستانی من است. وی پس از ۹ سال زندگی مشترک با سوسن معادلیان سرانجام در ۱۳ مهر سال ۱۳۸۰ در منزل شخصی خود بر اثر ایست قلبی دارفانی را وداع گفت.
شهریار قنبری خواننده ایرانی درباره مرگ فریدون می‌گوید: «فریدون فروغی برای دومین بار می‌میرد. نخستین بار وقتی مرد که نتوانست بخواند و دومین بار وقتی مرد که می‌خواست بخواند. فریدون را فراموشی و خاموشی کشت.»
بیشتر بخوانید: موسیقی اعتراضی چگونه در ایران شکل گرفت؟