رویداد۲۴ محمد آیتی: با وجود اینکه چند صباحی است از آزادسازی قیمت چهار کالای اساسی مرغ، تخم‌مرغ، روغن و لبنیات می‌گذرد و دولت قول داده بود این افزایش قیمت‌ها روی نرخ کالا‌های دیگر تاثیر نگذارد، اما این اتفاق نیفتاد و هر روز شاهد افزایش بی‌رویه دیگر کالا‌ها هستیم.
از یک طرف، تصمیم دولت در خصوص این چهار کالای اساسی و از سوی دیگر، اختصاص یارانه به آرد و تحت تاثیر قرار گرفتن نان به عنوان قوت لایموت مردم، جامعه خسته از تورم و گرانی را بیش از پیش نگران آینده کرده است.
حسن لطفی نماینده رزن در مجلس یازدهم معتقد است قول دولت سیزدهم در خصوص عدم‌گرانی‌ها به واقعیت نرسید و اکنون کالا‌های زیادی با افزایش نرخ روبرو شدند. او به رویداد۲۴ می‌گوید: دولت یارانه‌ای را به اکثریت جامعه پرداخت کرده است و از سوی دیگر، برخی وزرای دولت پس از آزادسازی قیمت چهار کالای اساسی به مردم قول دادند، گرانی روی اقلام دیگر اعمال نخواهد شد، اما نظر کارشناسان اقتصادی و همچنین تحقیقات میدانی نشان می‌دهد که به واسطه افزایش قیمت این چهار کالا، ۷۰۰ نوع کالا و خدمات دیگر هم با افزایش نرخ روبرو شدند.
بیشتر بخوانید: چرا کمپین نخریم تا ارزان شود جواب نمی‌دهد؟
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس اظهار داشت: سوال بنده این است که اغذیه‌فروشی که برای کار خود، مرتب از روغن استفاده می‌کند، چطور می‌تواند قیمت تمام‌شده محصولش را مانند سابق مدیریت کند؟ یا مثلاً شیرینی‌پزی که تخم‌مرغ، جزو مواد اولیه کاری‌اش است چطور محصولش را بدون افزایش قیمت و با سود گذشته عرضه کند؟
لطفی تصریح کرد: اگر دولت برنامه منسجمی برای پیشگیری از تورمی که اتفاق افتاده، نداشته باشد، چالش‌های پیش‌رو، حتمی است. بنده به عنوان نماینده مردم به دولت سیزدهم انتقاد دارم. ما یارانه‌های پنهان زیادی در کشور داریم که بخش عمده آن در صنایع مادر مثل پتروشیمی، فولاد، سیمان و... است. چرا آزادسازی قیمت‌ها از این بخش‌ها شروع نشد و چرا روندی در پیش گرفته شد که مستقیماً زندگی اقشار ضعیف جامعه تحت تاثیر قرار بگیرد؟
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در ادامه بیان کرد: تحلیلی اواخر سال ۹۸ اگر اشتباه نکنم از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس ارائه شد که بسیار خواندنی و قابل تامل بود. گزارش در خصوص یارانه‌های پنهان بود؛ یارانه‌هایی که سود عمده آن به جیب ثروتمندان می‌رود. به طور مثال، فرد فعال در صنعت فولاد، تنی ۴۱۰ تومان حقوق مالکانه به دولت می‌پردازد و اکنون فکر نمی‌کنم ما، آهن زیر تنی ۱۸ میلیون تومان داشته باشیم. یا مثلاً فرد فعال در حوزه سیمان، تنی ۲۱۰ تومان حق مالکانه به دولت پرداخت می‌کند، اما همان را ۷۵۰ هزار تومان می‌فروشد. نکته عجیب ماجرا این است که این فعالان، برق، گاز، آب و... را هم با قیمت یارانه‌ای دریافت می‌کنند. بعضاً می‌بینیم که آن‌هایی که در مناطق محروم فعالیت می‌کنند، معاف از مالیات هم هستند. همچنان پرسش اصلی من از دولت سیزدهم این است که چرا با وجود این‌دست یارانه‌های پنهان، برنامه اقتصادی خود را از نان مردم آغاز کردند؟