گلنار وکیل گیلانی، سومين زنی است كه از ميان 51 فدراسيون ورزشی موفق شده به رياست يك فدراسيون برسد. پيش از او فريبا محمدی و فاطمه هاشمی به رياست فدراسيون‌هاي اسكيت و بيماري‌هاي خاص منصوب شده بودند و حالا او تنها کسی است که در حال حاضر ریاست یکی از فدراسیون‌های ورزشی را بر عهده دارد. گلنار وکیل گیلانی دامپزشک است، 35 سال دارد و از جوانترین روسای فدراسیون‌هاست.
چه شد که چوگان را انتخاب کردید؟
پدر من یکی از
پیشکسوت‌های ورزش چوگان است و من از کودکی با این رشته آشنا هستم. به ورزش
چوگان علاقه بسیار زیادی دارم و امیدوارم بتوانم برای این رشته قدم‌های
مثبتی بردارم. همانطور که می‌دانید ایران مهد چوگان بوده، من فکر می‌کنم
این اتفاق تصادفی نبوده و استعداد زیادی در زمینه این ورزش در مردم ما وجود
دارد. حالا هم که در این سمت قرار گرفته‌ام، امیدوارم نماینده شایسته‌ای
از سوی زنان ایرانی در ورزش باشم و باعث رشد و اعتلای هر چه بیشتر این
ورزش کهن ایرانی شوم.
شما به عنوان زنی که ریاست یک فدراسیون ورزشی را برعهده دارید، در طول این مدت با مشکلاتی مواجه نشده‌اید؟
جالب
است که خودم هم فکر می‌کردم ممکن است با سنگ‌اندازی‌هایی مواجه شوم، اما
خوشبختانه در این چند ماه که از پذیرش این مسئولیت میگذرد، همکارانم و سایر
افرادی که با آنها در ارتباط کاری هستم، با من نهایت همکاری را داشته‌اند و
مشکلی در این کار برایم پیش نیامده. خدا را شکر می‌کنم که در مدتی که رییس
فدراسیون شده‌ام، با دید مثبت به فعالیت‌هایم نگاه شده و مورد حمایت
بوده‌ام.
برای فعالیت زنان در این رشته ورزشی برنامه خاصی دارید؟
استعدادی
که از آن حرف زدم شامل زنان هم می‌شود و زنانی که در عرصه چوگان وارد
می‌شوند ظرف مدت کوتاهی به موفقیت‌های زیادی در این زمینه می‌رسند و پیشرفت
خوبی دارند. اگر برنامه ریزی درستی وجود داشته باشد و بتوانیم اردوهای
خارجی تدارک ببینیم، موفقیت‌های جهانی در انتظار زنان چوگان‌باز کشورمان
است. چوگان زنان تورنمت‌هایی دارد که در صورتی که سطح ورزش چوگان زنان ما
بهتر شود می‌توانند در مسابقات جهانی شرکت کنند. برای رسیدن به این مرحله،
نیاز به حمایت و کارهای زیرساختی داریم.
چه حمایت‌هایی لازم است؟
ببینید،
ما در شهرستان‌ها کمبود اسب و زمین داریم و لازم است این موضوع جدی گرفته
شود. این در حالی است که بسیاری از زنان روستایی ما در اسب سواری مهارت
دارند. یکی از اهدافمان این است که استان‌هایی را که پتانسیل اسب سواری
دارند و زنان اسب سوار دارند شناسایی کنیم و هیات های خودمان را آنجا تاسیس
کنیم.
با معاونت امور زنان هم در این زمینه گفت‌وگو داشته‌اید؟
با
خانم مولاوردی دیداری نداشته‌ام ولی می‌خواهم به ایشان به عنوان معاون
رییس جمهور در امور زنان و خانواده بگویم زنان ایرانی پتانسیل این را دارند
که حمایت شوند، اگر بستر فعالیت برای آنها مهیا شود می‌توانند موفق شوند و
در پی موفقیت زنان، خانواده‌های شاد و سالمی خواهیم داشت. در همه جا
همینطور است که اگر زنان در عرصه ورزش وارد شوند، به دنبال آن سایر اعضای
خانواده هم به ورزش کشیده خواهند شد. مخصوصا در ورزشی مانند چوگان که به
طبیعت مربوط است، این اتفاق بسیار محتمل است. زن و طبیعت از دیرباز ارتباط
دیرینه‌ای داشته‌اند و حالا هم لازم است پیوند بین این دو با توجه کردن به
ورزش چوگان و ایجاد تسهیلاتی برای ورود زنان به این ورزش برقرار شود.
آن هم در شرایطی که آماری از آسیب‌های اجتماعی مربوط به زنان مطرح می‌شود.
بله
طبیعتا با یک جامعه سالم است که می‌توان از اعتیاد و سایر آُسیب‌های
اجتماعی دور ماند. باید بستر را برای فعالیت دختران از سنین دبستان در
رشته‌های ورزشی فراهم کرد که اعتماد به نفس و سلامت جسمی و روحی داشته
باشند و به سمت راه‌های پرخطر کشیده نشوند. ما در حال رایزنی با مدارس
هستیم و امیدواریم بتوانیم در وزارت آموزش و پرورش جایگاهی برای این موضوع
باز کنیم چراکه این ورزش نیاز به فرهنگسازی دارد و امیدواریم مقدماتی فراهم
شود که دانش‌آموزان از دبستان با این ورزش کهن ایرانی آشنا شوند. توجه به
چوگان چه در بعد قهرمانی و چه در بعد همگانی مهم است برای همین قصد داریم
با همکاری وزارتخانه‌هایی مثل وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم برای بسط و
توسعه چوگان در میان آحاد جامعه و مخصوصا جوانان و زنان گام برداریم؛
البته امیدواریم بودجه‌ای که در اختیار ما قرار می‌گیرد افزایش پیدا کند و
با سطح فعالیت‌هایی که در نظر داریم تناسب داشته باشد. ما امیدواریم که
بودجه بیشتری به این ورزش اختصاص پیدا کند چون آنچه دنبال می‌کنیم، همگانی
کردن این ورزش است.