پیام سخنان رئیس‌جمهور در نمایشگاه مطبوعات را در بهترین حالت باید نافذ توصیف كرد، چراكه وی به اصل این مسأله كه مطبوعات موجب شفافیت در جامعه می‌شود پرداخته و همچنین درباره این مسأله كه مطبوعات منجر به افزایش ضریب صداقت در جامعه می‌شود به درستی سخن به میان آورده است.
اما آنچه رئیس‌جمهور محترم به آن نپرداخت، این بود كه چرا مطبوعات نمی‌توانند به رسالتی كه در زمینه شفافیت در جامعه دارند آن طور كه باید و شاید عمل كنند؟ آقای حسن روحانی در سخنان خود نیز اشاره كرد كه مطبوعات و رسانه‌ها رسالت بسط و توسعه شفافیت را در جامعه بر عهده دارند اما وی به این مسأله اشاره نكرد كه چه عواملی موجب ایجاد اختلال در كار مطبوعات می‌شود و اجازه نمی‌دهد رسانه‌ها و فضای مجازی آن‌طور كه باید به تعهد و وظیفه خود در قبال ایجاد شفافیت در جامعه عمل كنند.
در حقیقت یكی از خواسته‌های انقلاب اسلامی، آزادی مطبوعات بود. در راهپیمایی‌ها، اعلامیه‌ها و قطعنامه‌های خود به مسأله آزادی مطبوعات نیز به آن اشاره شده و علاوه بر آن یكی از خواسته‌های اصلی معترضان به رژیم سابق و یكی از تقاضاهای آنها حذف سانسور از مطبوعات و به‌طور كل آزادی رسانه‌ها بود. بالطبع وقتی سخن از آزادی مطبوعات به میان می‌آید، سخن از آزادی در اینحا سخن از لجام‌گسیختگی و بی‌بندوباری نیست. بلكه مراد، آزادی‌ای است كه در چهارچوب قانون به رسانه‌ها داده شده است. اما سخن اینجاست که آیا می‌توان گفت توقیف یك روزنامه دقیقاً مسیر قانونی را می‌پیماید؟
آن‌گونه كه در قانون پیش‌بینی شده است، دادگاه مطبوعات و رسانه‌ها باید با حضور هیأت منصفه برگزار شود. آیا برای روزنامه‌ها و سایر رسانه‌هایی كه ظرف یك یا سه سال گذشته دادگاهی و به نوعی متوقف شده‌اند، هیأت منصفه حضور داشته و پس از استماع بیانات و شنیدن اتهاماتی كه به آن رسانه وارد شده و دفاع روزنامه، هیأت منصفه خلوت كرده‌اند و نتیجه گرفته‌اند؟
با كمال تأسف، توقیف به مفهوم حكم اعدام برای یک رسانه محسوب می‌شود. واقعیت آن است همان‌طور كه حكم اعدام بالاترین مجازات برای یك متهم است، توقیف نیز بالاترین مجازات شمرده می‌شود. اما همچنان نیز این پرسش پا برجاست كه چه تعداد از رسانه‌ها با حكم و رأی نهایی هیأت منصفه توقیف شده‌اند؟
بنابراین سخن رئیس‌جمهور كاملاً درست است كه مطبوعات رسالت شفاف‌سازی را در جامعه بر عهده دارند. مطبوعات در هر جامعه‌ای از جمله ایران پیشرو، پیشگام و پیشاهنگ مبارزه با انواع مفاسد اقتصادی است؛ اما سؤال اساسی و مهم آن است كه تا چه اندازه این فضا برای مطبوعات و رسانه‌های جمعی به وجود آمده است؟