سعید اسدی دبیر سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر درباره نمایشگاه مطبوعات که این روزها بیست و دومین دوره آن در حال برگزاری است گفت: «این موضوع که مطبوعات چه میزان توانسته‌اند رابطه تئاتر و تماشاگر را ژرفا بخشند و به آن معنایی فراتر از یک نگاه معمولی دهند از جمله موضوعاتی است که می‌تواند در ایام نمایشگاه سالانه مطبوعات مورد بررسی قرار گیرد.»
این مدرس دانشگاه مشکل عمده روزنامه‌نگاری در حوزه تئاتر را کمبود نیروی متخصص دانست و افزود: «امروزه مشکل بزرگ روزنامه‌نگاری در حوزه تئاتر، کمبود نیروهای متخصص است. کسانی که هم توانایی درک و فهم تئاتر را از لحاظ حرفه‌ای داشته باشند هم این که روزنامه‌نگاری را به معنای واقعی بشناسند. کمبود نیروی متخصص منجر به تولید مطالبی در مورد آثار نمایشی می‌شود که از رویکردی ژرفابخش تهی هستند. هرچند معتقدم اگر هدف‌گذاری درستی انجام شود و نیروی‌های خوبی پرورش داده شوند، مطبوعات می‌توانند همچنان به عنوان یکی از ارکان تولید اثر هنری نقش مثبت خود را ایفا می‌کنند.»
دبیر سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در مورد کارکرد این روزهای روزنامه‌ها ادامه داد: «همه ما می‌دانیم فضای مجازی منجر به کم شدن کارکرد خبررسانی مطبوعات شده است. در واقع کسی روزنامه را برای خبر نمی‌خواند و بیشتر برای خواندن تفسیر و تحلیل است که سراغش می‌روند. در این شرایط مطبوعات می‌توانند فضای خوبی برای تنفس باشند اما بسیاری از اوقات تحلیل‌ها و تفسیرها به شکل مشخص در حوزه تئاتر استانداردهای لازم را ندارد. به عنوان مثال در تحلیل‌هایی که امروزه نسبت به ساختار تئاتر ایران وجود دارد، کم‌تر پیش می‌آید که چرایی تعدد اجراها و تعدد تماشاخانه‌های خصوصی مورد تحلیلی راه گشا قرار گیرد یا نقد نویسی رونقی ندارد یا ستون نویسی‌های ثابتی که هویت نویسنده آن ترغیب‌کننده خواننده به تماشای یک اثر نمایشی باشد دیده نمی‌شود یا حتی مصاحبه‌های کارساز کمیاب و گاه نایاب‌اند.»
او تصریح می‌کند: «معتقدم ملاک‌های روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در حوزه تئاتر باید بازنگری شود. همان طور که بعضی از مدیران فرهنگی و هنرمندان از طرف مطبوعات دعوت به بازنگری در اصول و کیفیت تولید اثر هنری می‌شوند، نمایشگاه مطبوعات هم زمان مناسبی است تا ما بعضی از اهالی مطبوعات را به بازنگری در اصول خود دعوت کنیم. ما دوره‌های درخشانی از روزنامه‌نگاری در ایران داشته‌ایم و به شخصه در سنین نوجوانی و جوانی آن قدر از مطبوعات آموختم و به واسطه آن‌ها به جهان بیرون متصل شدم که می‌توانم خود را یکی از فرزندان روزنامه‌نگاری دهه 60 و 70 بدانم. چیزی که متاسفانه امروزه کم‌تر اتفاق می‌افتد.»
سعید اسدی در پایان گفت: «یکی از مشکلات بزرگ جامعه مطبوعات مانند جامعه هنر، معیشت و در واقع نگاه نامناسب دولت‌ها به این صنوف است. خویشاوندی جامعه مطبوعات و جامعه هنری نشأت گرفته از این است که آن‌ها از امنیت کافی اجتماعی، اقتصادی و روانی برخوردار نیستند. من بارها از خود پرسیده‌ام اگر نویسنده مطبوعات بودم، چگونه می‌توانستم روزگار بگذرانم؟ چالشی که اکنون در حوزه هنر هم رو در رویم است. آرزو می‌کنم کسانی که در مطبوعات کار می‌کنند بتوانند کارشان را در امنیت انجام دهند. بی شک امنیت شغلی به آن‌ها امکان باطراوت‌تر اندیشیدن و باطراوت‌تر نگاه کردن به جهان را خواهد داد. به گونه‌ای که ناچار نباشند بازتاب‌های حسی‌شان از تنگناهای زندگی را در نوشتارشان بروز دهند. بخشی از نگاه روشنگرانه و روشن‌بینانه از امنیت خاطر حاصل می‌شود؛ چنان که حضرت حافظ هم می‌فرماید: «کِی شعر تَر انگیزد خاطر که حزین باشد» امیدوارم خاطر همه روزنامه‌نگاران و فعالان عرصه مطبوعات همواره آرام و دور از حزن باشد؛ این آرزوی قلبی من برای همه آنان است.»