رویداد۲۴ عبدالکریم حسین زاده: مرگ بعضی از آدم‌ها سهمگین است و سنگین. خراب می‌شود بر سرت، چون آواری و تو لال می‌شوی؛ که انگار هزاران سال است لب به کلامی نگشوده‌ای، بهت و حیرت تورا فرا می‌گیرد و حیران می‌شوی، حیران.
من، خودم طعم سوگواری چشیده‌ام و هنوز در آن مانده‌ام و می‌دانم چه می‌گویم. این دو روز برای تو اینگونه بودم، وقتی نامت را شنیدم، [آخر می‌دانید ژینا در کُردی یعنی به جانب زندگی، به سوی حیات، یعنی خودِ خودِ زندگی، یعنی عین زندگی، یعنی کسی که تمام وجودش را زندگی و بودن و عشق به هستی در برگرفته است] وقتی چهره‌ات را دیدم با خودم گفتم چقدر عین نامش است، چقدر این اشتیاق زیستن در نگاه و چهره‌اش می‌درخشد.
پیش می‌آید که طرف را ندیده‌ای. حتی نمی‌شناسیش، اما عجیب دست و دل و جانت برایش می‌تپد و می‌لرزد، تمام انسانیتت برایش به رعشه در می‌آید. با اینکه نمی‌دانی کیست، هزاران بار دست بر دعا می‌شوی و خدا خدا کنان می‌گویی از کما برایمان بازش گردان و در نهایت با شنیدن خبر تاب نیاوردن قلبش و ایست آن؛ می‌شود این بیت که:
دیشب به سیلِ اشک رَهِ خواب می‌زدم
نقشی به یادِ خَطِّ تو بر آب می‌زدم
می‌دانی، شهادت می‌دهم این حال کنونی خیل عظیمی از هم‌وطنانت با هر زبان و قوم و مذهب فرهنگ و نژادی برای تو بود و است، از صمیم جان برایت گریستند و نالیدند، عصبانی شدند، دیدم که اینگونه‌اند برایت، که می‌گویم. دیدم که ایران دخترش را از دست داد و یک ایران سوگوارت بود و یک ایران برایت گریست.
بیشتر بخوانید: اگر مهسا امینی گرفتار گشت ارشاد نمی‌شد، باز هم سکته می‌کرد؟/ دولت اصرار دارد مرگ مهسا را توجیه کند
اکنون شاید از ما بپرسی:
من که جوانی‌ام رفت، عمرم نیامده به سر شد، طی شد، ننشسته بر کرسی دانشگاه، نپوشیده لباس سفید عروسی، سیه‌گون شد.
اما آیا حق من پایمال نخواهد شد و بی گناهیم اثبات خواهد شد ؟
آیا انسان شرافتمندی پیدا خواهد شد که مسئولیتی بپذیرد؟
آیا صداوسیما از تغییر روایت‌ها دست بر خواهد داشت و آنچه بر من گذشت را آنچنان که بود در کمال صداقت، شفافیت و بی اندک سانسوری بازگو خواهد کرد؟
آیا برای کسی، احدی و شخصی حکمی صادر خواهد شد؟
آیا جریان های سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا دست از استفاده ابزاری و لفاظی از رخدادهایی چون آنچه بر سر من آمد بر خواهند داشت و صادقانه برای همنوعانم یعنی زنان و جایگاهشان در جامعه و حق و حقوق آنان کاری خواهند کرد ؟
این چند روز بسیار مسئول و کسان خط و نشان می‌کشند و میگویند و خواهند گفت فلان خواهیم کرد و بهمان خواهد شد و دستور پیگیری و بررسی خواهند داد و آن قبلی‌ها هم همینطور که در زمانشان بدترش هم رخ داده است، فرصت ابراز خواهند یافت و …
اما واقعیت ناخرسند اینست که : همه آن خط و نشان ها و دستور و فرمان‌ها و کمیته ها و کمیسیون‌های پیگری و بیانیه‌ها و خطابه‌ها از رییس جمهور تا وزیر و مدیر و … ره به هیچ اصلاح و تغییری نخواد برد و این یعنی اتفاقا در همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید. آری پاسخم یک نه تلخ شرمسارانه است.
هر چند آرزو می‌کردم کاش سرانجام کسی پیدا شود و به فکر اعتماد از دست رفته ملت بیفتد و با ایجاد تغییرات بنیادین در روندها و رویکردها اثباتم شود، این منم که اشتباه برآورد کرده‌ام. هر چند کاش سرانجام اثباتم میشد که من اشتباه برآورد کرده‌ام.
اما یقین دارم ملت ایران زخم تو را ژینا، تا به قیامت بر جسم و جان خویش خواهند داشت و والدینت تا همیشه داغدار نبودنت خواهند ماند و یادت نامیرا همراه خانواده و ملت ایران باقی خواهد بود و ما شرمسار اینهمه فراموشی می‌مانیم.
آری ژینا جان
«از کوتهی ماست که دیوار بلند است»
شرمساریم خواهرم.
عبدالکریم حسین زاده / رییس فراکسیون حقوق شهروندی مجلس نهم و دهم