رویداد۲۴ زینب غبیشاوی: سعید شریعتی فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در تحلیل اعتراضات مردم در سال ۱۴۰۱ به رویداد ۲۴ می‌گوید: اعتراضات اخیر نوعی خروش و اعتراض گسترده طبقات مختلف جامعه ایران نسبت به مداخلات نظام در ساختار فرهنگی و تمدنی ایران است.
او می‌گوید: ساختار فرهنگی و تمدنی ایران یک کالبد شکل‌یافته چندهزار ساله دارد و با همه تفکراتی که وجود دارد، عنصر قدرتمندی دارد و همانگونه که رژیم پهلوی نتوانست با ادعای رسیدن به دروازه‌های طلایی تمدن، به آن دست‌اندازی کند، این نظام هم نخواهد توانست.
شریعتی می‌گوید: امروز جنبشی که به راه افتاده که از همه جنبش‌های پیش از خود انرژی می‌گیرد و در حقیقت یک خروش به اراده نظام و سیستم است. شعار «زن و زندگی و آزادی» سرلوحه این جنبش است و به اصالت، فرهنگ و تمدن قدیمی که وجود دارد، اشاره میکند زیرا هر سه عنصر آن برآمده از مهمترین ساختار فرهنگی و تمدنی ایران است و در این لحظه با این سه رکن کار خود را پیش می‌برد؛ از این منظر معتقدم این اعتراضات یک جنبش ریشه‌دار و پایه‌دار خواهد بود و اگر سویه‌های خشن آن جمع شود، برای حل مسئله و تعدیل سیستم و مقابله با دست‌اندازی به این سه رکن، پیش خواهد رفت.
بیشتر بخوانید: شعار زن زندگی آزادی را نمی‌توان به هیچ جریان سیاسی نسبت داد/ نمی‌شود هم از گفت‌وگو سخن گفت، هم سرکوب کرد
شریعتی با بیان اینکه اعتراضات ۱۴۰۱ ریشه‌دار و تمدنی هستند، گفت: فراگیری این جنبش زیاد است و در لایه‌های خیابانی آن زنان و دهه هشتادی‌ها در صف اول قرار دارند. اما مهمتر از آن، ماجرای خیابان نیست، ماجرای خانه‌ها است. این جنبش در سر سفره مردم است و مردم در خانه‌هایشان درباره این موضوعات صحبت می‌کنند و حتی اگر به خیابان نمی‌آیند، از اعتراضات حمایت کرده و موافق آن هستند بنابراین ما فقط بخش فعال جنبش را در خیابان می‌بینیم. ممکن است در مقابله با آن بتوانند خیابان‌ها را اشغال کنند، اما خانه‌ها را نمی‌توانند اشغال کند بنابراین تا زمانی که این موضوع در خانه‌ها حل نشود، در خیابان‌ها نیز حل نخواهد شد.
وی ادامه داد: امیدوارم هر چه زودتر این ماجرا به صورت مسالمت‌آمیز به سرمنشاء آرامش برسد. معتقدم اگر سیستم از دست‌اندازی به فرهنگ و تمدن مردم دست برندارد، این موضوع شاید جمع شود، اما قطعا حل نخواهد شد.
عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در پاسخ به اینکه چرا صدای اعتراضات شنیده نمی‌شود، گفت: ظاهرا عامدانه نمی‌خواهند این صدا را بشنوند. گویا آنها پذیرفته‌اند که صرفا یک اقلیت را نمایندگی می‌کنند و مخاطب آنها همان اقلیت هستند و مابقی را اصلا در شمار نمی‌آورند که بخواهد صدایشان را هم بشنود. باید بدانیم که مردم اگر در خیابان اعتراض نمی‌کنند، در خلوت خودشان نسبت به شرایط اعتراض دارند.
وی ادامه داد: معتقدم که حاکمیت صدای مردم و اعتراض آنها را می‌شنود، مگر می‌شود که این صدا را نشنید. البته تبعات نادیده گرفتن صدا روشن است، باید تاریخ خواند و دید یک حاکمیت چگونه وقتی صدای مردمش را نمی‌شنود، قدرتش را از دست می‌دهد. در همه جوامع این اتفاق وجود داشته و یک خروجی همسان داشته است بنابراین نزدیک شدن فاصله زمانی شورش‌ها و ناآرامی‌ها یکی از نشانه‌هایی است که با آن می‌توان پی برد خشم مردم خاصیت انباشتی پیدا کرده است. این اعتراضات و نزدیک شدن زمان اعتراضات به همدیگر از بنیه ایران کم میکند و سیستم باید در این شرایط حتما کوتاه بیاید.