رویداد۲۴ به گزارش ایسنا، در ایام سالگرد حماسه و ایثار مردم اصفهان و تشییع ۳۷۰ شهید عملیات محرم در شهر اصفهان، جمعی از مردم این استان، صبح امروز (شنبه) با حضور در حسینیه‌ی امام خمینی (ره) با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
بخش‌هایی از سخنان انقلاب در این دیدار را در ادامه می خوانید:
مناقب اصفهان یکی دو تا نیست. اصفهان شهر علم است، شهر هنر است، شهر جهاد است، شهر زنده است. در باب علم، در اصفهان شاید در این چهارصد سال اخیر تعداد علمای بزرگ اصفهان که اهمّیّتشان و ارزششان و شهرتشان مربوط به خصوص اصفهان نیست، بعضی‌ها همه‌ی دنیای اسلام را، بعضی همه‌ی ایران را فرا گرفته، اگر بخواهیم اسم بیاوریم، در فقه و در فلسفه و در حدیث و در تفسیر و امثال اینها یک کتاب قطور خواهد شد فقط اسمشان را اگر بنویسیم. بزرگان علمای ما حتی تا زمان نزدیک به ما مثل مرحوم آقای نائینی، مرحوم آسید ابوالحسن اصفهانی، مرحوم آشیخ محمد حسین اصفهانی، اینها همه بزرگان علم دوران‌های مختلف، قبل از اینها، قبل از اینها، قبل از اینها تا حدود چهارصد سال اصفهانی‌اند. شهر علم است دیگر. یعنی تربیت کننده است، نه فقط در فقه، در فلسفه هم همین جور است، بعضی هم اصفهانی نیستند، لکن در اصفهان رشد کردند، در اصفهان بروز کردند، اصفهان اینها را رو آورد. این خصوصیت اصفهان است. شهر ایمان و محبت به اهل بیت است.
مسئله‌ی آب اصفهان مسئله‌ی مهمّی است. بنده هم دنبال این قضیّه بوده‌ام. دوستان متعدّدی نامه نوشتند، ما هم ارجاع کردیم، دنبال‌گیری کردیم. اخیراً هم من دنبال‌گیری کردم. الحمدلله مشغولند، یعنی کار‌های خوبی دارد انجام میگیرد؛ پنج شش اقدام. حالا مثلاً ممکن است گفته بشود که بعضی از اینها بلندمدّت است، خب باشد، بالاخره دارد کار انجام میگیرد، دارد پیش میرود و ان‌شاءالله حل خواهد شد. من حالا به مسئولین محترم دولتی که واقعاً تلاش هم میکنند، کار میکنند، سفارش میکنم در این زمینه هرچه ممکن است بیشتر تلاش کنند، هرچه ممکن است سریع‌تر کار کنند؛ یعنی واقعاً مردم اصفهان شایسته‌ی این هستند که ما شب و روز نشناسیم.
دفاع مقدس هشت ساله خیلی حادثه‌ی مهمی بود. خیلی از جوان‌های ما نمیدانند چه اتفاقی افتاد. هشت سال همه‌ی قدرت‌های دنیا یک طرف؛ ایران یک طرف. خب حالا مثلاً در بعضی از جا‌ها یک حوادثی هست، به یک کشوری حملاتی میشود مثلاً، اوّلاً به آن وسعت نیست که در ایران بود. ثانیاً بالاخره کسانی هستند به آنها کمک میکنند.
آن زمان ناتو همراه صدام بود، آمریکا به خصوص همراه صدام بود، شوروی سابق همراه صدام بود، بعضی از کشور‌های اروپا که خیلی وابستگی به شوروی نداشتند وابستگی به آمریکا هم نداشتند آنها هم همراه صدام بودند؛ مثل یوگسلاوی. یعنی همه‌ی دنیا یک طرف بود و جمهوری اسلامی یک طرف.
خب در این جنگ با همین حرکت مردم و همین انگیزه‌های مردم آن هم با دست خالی ایران توانست پیروز بشود. ما در جنگ هشت ساله یک پیروزی کامل و درخشان پیدا کردیم.
مشکل استکبار با جمهوری اسلامی ایران این است که اگر جمهوری اسلامی پیشرفت بکند و رونق بگیرد و جلوه کند در دنیا منطق لیبرال دموکراسی دنیای غرب باطل خواهد شد.
غربی‌ها توانستند با منطق لیبرال دموکراسی بیش از دو قرن همه‌ی دنیا را غارت کنند. یک جا گفتند اینجا آزادی نیست، یک جا گفتند دموکراسی نیست وارد شدند. به بهانه‌ی ایجاد دموکراسی، اموال آن کشور خزائن آن کشور را، منابع آن کشور را غارت کردند. اروپای فقیر ثروتمند شد به قیمت به گل نشستن بسیاری از کشور‌های ثروتمند مثل هند و چین. حالا ایران استعمار مستقیم به آن صورت نشد، اما اینجا هم هر چه توانستند کردند.
یک نمونه‌اش جلوی چشم شما همین افغانستان است دیگر. آمریکایی‌ها آمدند بیست سال در افغانستان جنایت کردند، انواع و اقسام جنایت‌ها را انجام دادند، بعد از بیست سال همان حکومتی که علیه او وارد شده بودند آمد سر کار افغانستان. دادند به او، با این فضاحت خارج شدند.
حالا اگر یک حکومتی، یک نظامی در دنیا به وجود بیاید که منطق لیبرال دمکراسی را رد کند و با یک منطق واقعی به مردم هویت بدهد، به مردم کشورش هویت بدهد، آنها را زنده کند، آنها را بیدار کند، آنها را قوی کند و در مقابل لیبرال دمکراسی بایستد، این منطق لیبرال دمکراسی را ابطال میکند؛ این جمهوری اسلامی است.
مشکل غرب، استکبار، با جمهوری اسلامی این است که جمهوری اسلامی دارد پیشرفت میکند، دارد رونق میگیرد، این پیشرفت را همه‌ی دنیا دارند می‌بینند و به آن اعتراف میکنند، این برای غرب غیر قابل تحمل است، این را حاضر نیست تحمّل کند.
اگر ما پیشرفت نمیکردیم، اگر ما حضور قدرتمند در منطقه از خودمان نشان نمیدادیم، اگر ما در مقابل آمریکا و استکبار صدایمان میلرزید، حاضر بودیم زورگویی آنها، قلدری آنها را قبول بکنیم، این فشار‌ها کمتر میشد؛ البتّه می‌آمدند تسلّط پیدا میکردند، امّا دیگر تحریم و این فشار‌ها و این چالش‌های این‌جوری کم میشد.
هر وقت جمهوری اسلامی ــ در این سالها، چون اوضاع مختلف بوده دیگر، میدانید خودتان ــ هر وقت صدای قدرتمندیِ جمهوری اسلامی بلندتر بوده، تلاش دشمن برای پنجه زدن به جمهوری اسلامی بیشتر بوده.
آن‌هایی که پشت صحنه اغتشاشات را دارند میچرخانند، میخواستند مردم را بیاورند در صحنه، حالا که نتوانستند، میخواهند شرارت کنند بلکه بتوانند مسئولین کشور را و دستگاه را خسته کنند. اشتباه میکنند؛ این شرارت‌ها موجب میشود مردم خسته بشوند، از آنها بیزارتر بشوند، از آنها متنفّرتر بشوند. حالا که مردم از این اشرار متنفّرند. ادامه‌ی این کار موجب میشود تنفّر مردم بیشتر بشود.
حالا، مطلب اوّل اینکه حوادثی از این قبیل، بله، برای مردم مشکل درست میکند، در خیابان‌ها دکّانت را باید ببندی، ماشینت را باید نگه داری، چه کنی، مشکلاتی درست میکند، جنایت‌هایی هم خب انجام میدهند، تخریب میکنند، چه میکنند، لکن این‌هایی که در صحنه هستند و آن‌هایی که پشت صحنه هستند، بسیار حقیرتر از آن هستند که بتوانند به نظام آسیب بزنند.
این بساط شرارت جمع خواهد شد بدون شک آن وقت ملت ایران با نیروی بیشتر، با روحیه‌ی تازه‌تر وارد میدان، در میدان به پیشرفت ادامه خواهد داد.
حالا آنها این اغتشاشات را به اصطلاح یک تهدیدی دانستند علیه ملّت ایران. ملّت ایران از این اغتشاشات استفاده کرد و حقیقت خودش و جهت‌گیری خودش را نشان داد؛ کجا؟ در سیزده آبان. امسال سیزده آبان با همه‌ی سال‌های قبل فرق داشت. ملّت عظیم ایران در سیزده آبان آمدند علیه آمریکا شعار دادند؛ یک نمونه سیزده آبان.
یک نمونه این تشییع این شهدا. یک شهید عزیز به شهادت میرسد این روزها، همین شهدای عزیزی که شهدای امنیّت، شهدای بسیجی، شهدای نیروی انتظامی، آحاد مردمی که شهید میشوند. یک جوانی، شهید روح‌اللّه عجمیان مثلاً فرض کنید، به شهادت میرسد، یک جوان ناشناخته‌ای است، ولی در شهادت او یک جمعیّت عظیمی به تشییع جنازه می‌آیند بیرون! عکس‌العمل مردم این است.
از آن تهدید فرصت درست میکنند، یعنی مردم خودشان را نشان میدهند، میگویند: ما اینیم. شما جوان ما را به شهادت میرسانید، ما همه پشت این جوانیم. درست نقطه‌ی مقابل آن چیزی که دشمن میخواهد القاء کند.
صحنه‌گردان‌های اغتشاشات خودشان را طرف‌دار ملّت ایران وانمود میکنند، امّا با همه‌ی خواسته‌ها و عقاید و مقدّسات ملت ایران دشمنی کردند. با اسلام دشمنی کردند، مسجد سوزاندند، قرآن سوزاندند، با ایران دشمنی کردند، پرچم ایران را سوزاندند، سرود ملّی ایران را بی‌احترامی کردند. اینها چهره‌هایشان روشن شد.
ادّعا میکنند طرف‌دار ملّت ایرانند. خب ملّتِ ایران ملّتِ مسلمان است، ملّتِ قرآن است، ملت امام حسین است. تو به امام حسین اهانت میکنی، بددهنی میکنی، بی‌حیایی میکنی، تو طرف‌دار ملّت ایرانی؟ به اربعین اهانت میکنی، به راهپیمایی میلیونی اربعین اهانت میکنی، تو طرف‌دار ملت ایرانی؟ خب، چهره‌ی صحنه‌گردانان واقعی این اغتشاش هم روشن شد.
مطلب دیگر در مورد نوع برخورد با عناصر صحنه‌گردان است. یک بخش صحنه‌گردان‌ها هستند، یک بخش فریب‌خورده‌ها هستند، یک بخش پول‌گرفته‌ها هستند، بعضی‌ها جنایت کردند. اینها، همه، یک جور نیستند.
آن کسی که فریب‌خورده است فقط و جنایتی نکرده آن را باید متنبّه کرد، باید موعظه کرد، باید هدایت کرد، باید از او پرسید: این حرکت تو کمک به پیشرفت ایران است یا ضدّ پیشرفت ایران است؟ او را باید وادار کنید به فکر کردن. آن کسی که بی‌توجّه به خواسته‌ی دشمن همراهی با او میکند باید بیدارش کرد.
آن کسی که عامل جنایت است، یا قتل یا تخریب یا تهدید، تهدید؛ اینها بایستی مجازات بشوند. به اندازه‌ی گناه خودشان باید مجازات بشوند. عامل قتل یک‌جور، عامل تخریب یک‌جور، آن کسی که اینها را با تبلیغات وادار به این کار‌ها میکند یک‌جور، هرکدام به اندازه‌ی خودشان باید مجازات بشوند.
البته مجازات به وسیله‌ی قوه‌ی قضائیه است، اینجا عرض بکنیم هیچ‌کس خودسرانه حق ندارد به خیال خودش کسی را مجازات کند. پس ما هم نصیحت داریم، هم مجازات داریم، مثل پیغمبر، روش رسول‌الله
دشمن قصدش این بود که مردم را وارد میدان کند، مردم نشان دادند که با دشمن همراه نیستند. البته دشمن لشکرسازی میکند در رسانه‌ها، لشکرسازی کاذب، انبوه‌سازی دروغ میبینید در رسانه‌های گوناگون دشمن، جوری وانمود میکند که آدم غافل و بی‌خبر تصّور میکند که واقعاً یک خبری است. واقع قضیه این نیست، آن چه که انبوه است، آنچه که عظیم است، حضور مردم در خدمت انقلاب و در میدان‌های انقلاب است، بله، این خیلی عظیم است؛ اما آن طرف نه، خواستند مردم را وارد کنند، مردم زدند توی دهن‌شان.
البته دشمن هر روزی یک کِیدی دارد، یک مَکری دارد، اینجا شکست خورد معلوم نیست که دست بردارد، میرود سراغ جا‌های دیگر، میرود سراغ اقشار. هدف دشمن آن چیزی بود که برایش حاصل نشد.
مهمترین مشکل ما هم امروز علی العجاله مشکل اقتصادی است. میبینید بنده سالهاست شعار سال را یک نقطه‌ی اقتصادی قرار میدهم و از مسئولین درخواست میکنم که بروند سراغ حل این مشکل و پیگیری این نقطه. دهه‌ی ۹۰ از لحاظ اقتصادی دهه‌ی خوبی نبود برای ما. مشکلاتی برای ما به وجود آمد.
اگر چنانچه همان نصیحت‌ها را، همان کار‌هایی را که حالا بناست انجام بدهند ان‌شاءالله میدهند، آن روز انجام داده بودند، امروز وضع ما بهتر بود. بالاخره تحریم مؤثر است، برخی از تدبیر‌ها مؤثر است، مدیریت‌ها مؤثر است، همه‌ی اینها مؤثر است.
من میبینم حالا آنچه که انسان مشاهده میکند، مسئولین در تلاشند واقعاً، جدّاً دارند تلاش میکنند، دارند کار میکنند، کارهایشان هم در موارد بسیاری مؤثر است. در همین وضع اقتصادی هم مؤثر است. اما خب مشکل اقتصادی هست.
امروز البته دنیا هم کشور‌های مختلف دنیا هم مشکل اقتصادی را دارند. ما هم داریم. باید تلاش کنیم ان‌شاءالله این مشکل را برطرف کنیم.
طبیعت یک ملت با ایمان همین است: بله برایش حادثه پیش می‌آید، امّا از حادثه که ممکن است تهدید باشد برای خودش فرصت درست میکند. از صدر اسلام تا الان هم همین‌جور بوده است.
قدرت‌های دنیا هر وقت به فکر این بیفتند که به قول خودشان روی میز همه چیز دارند و برگ‌های جدیدی روی میز هست و یکی از برگ‌ها برگ‌های نظامی است و... هر وقت به فکر این بیفتند، به یاد هشت سال جنگ تحمیلی خواهند افتاد. میدانند ملت ایران شکست نمیخورد. بار‌ها ملت ایران به مخالفین خودش، به آمریکا و به دیگران گفته است که شما آمدنتان با خودتان است، اما رفتن‌تان دیگر با خودتان نیست؛ ممکن است بیایید جلو، امّا پای‌بند خواهید شد و پدرتان در می‌آید.
ملت ایران از تهدید جنگ تحمیلی این استفاده را کرد و استفاده‌شان این بود که انگیزه‌شان بیشتر شد.