رویداد۲۴ گرانی دارو، کمبود دارو و سهمیه‌بندی دارو متاسفانه کلید واژه‌های نگران کننده‌ای درباره مایحتاج ضروری بیماران است. واژه‌هایی که این روزها در صدر خبرهای حوزه سلامت به تکرار می‌شنویم و می‌خوانیم. به جرات می‌توان گفت وعده‌های دولت در راستای طرح پر سر و صدای دارویار به جامه عمل نرسید. طرحی که فقط در حد یک اسم باقی مانده است و برای یاری رساندن دارویی به بیماران موفق عمل نکرده است.
ناصر ریاحی رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو پیش از این به گسترش نیوز گفته بود، در ابتدای اجرایی شدن طرح دارویار، مولفه تعیین کننده قیمت دارو، قیمتی که وارد کننده یا تولید کننده به پخش می‌فروشد نیست. بلکه بخشی از قیمت دارو را بیمه‌ها متقبل می‌شوند. اصلاح قیمت این داروها فشاری بر دوش بیماری که تحت پوشش بیمه قرار دارد اضافه نخواهد کرد. بلکه این تغییر قیمت، بهایی است که تولیدکننده یا وارد کننده باید بیشتر بابت ارز پرداخت کند، تا دارو به دست داروخانه و بعد از آن به دست بیمار برسد.
بر اساس گزارش ارسالی از سوی مخاطبین ما بیماران اگر داروی خارجی بخواهند باید هزینه اختلاف قیمت را خودشان پرداخت کنند و بیمه یا دولت که طرح دارویار را اجرایی کرده است، این هزینه را پوشش نمی‌دهند. در فاکتور ارسالی، مخاطب ما مدعی شده است که پیش از این ۸ قلم انسولین را حدود ۳۵ تا ۴۰ هزار تومان بر اساس نوع انسولین خریداری می‌کرد اما در نسخه جدید ۱۳۷ هزار و ۹۵۰ تومان پرداخت کرده است. ۱۰۸ هزار و ۲۴۰ هزار تومان اختلاف قیمت را بیمار پرداخت کرده است. به معنای ساده‌تر ۸ قلم انسولین برای یک ماه بیمار حدود ۲۷۰ درصد افزایش قیمت داشته است. با توجه به فاکتور زیر در حقیقت دارو برای بیماران ۳ نرخی شده است. نرخ اول هزینه‌ای است که بیمه پرداخت می‌کند، قیمت دوم را بیمار می‌پردازد و در نهایت یک نرخ به اسم اختلاف قیمت نیز اضافه به هزینه‌های بیمار شده است.
ریاحی در گفتگویی دیگر نیز به گسترش نیوز درباره داروهای خارجی گفته بود که کمبود یا گرانی داروی خارجی به دلیل وجود داروی مشابه داخلی اجتناب ناپذیر است. برنامه دولت و وزارت بهداشت این بوده است که داروی مشابه ساخت داخل وارد نشود. بنابراین زمانی که داروی خارجی نسخه می‌شود، به دلیل وجود تولید داخلی با کیفیت قابل قبول آن دارو، داروی خارجی یافت نمی‌شود و یا به قیمت گزافی به بیماران فروخته می‌شود. با این وجود رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو متعقد بود که دولت و سازمان غذا و دارو قبل مخالف هر گونه افزایش قیمت در بخش دارو هستند. فعالان حوزه دارو بر این باور هستند که در شرایط فعلی، گرانی دارو مطرح نیست، بلکه اصلاح قیمت دارو مطرح است. به این معنی که افزایش قمیت‌ها مطابق صعودی شدن هزینه‌ها اعمال می‌شود و نه بیشتر. بنابراین، به این اتفاق بدیهی گرانی نمی‌توان گفت.
علی فاطمی نایب رییس انجمن داروسازان ایران در مورد مقایسه گردش مالی بین داروخانه‌های دولتی با خصوصی اعلام کرده است که گردش مالی در داروخانه‌های داخلی معادل ۲۰۰ تا ۳۰۰ داروخانه خصوصی است؛ بنابراین متاسفانه فعالیت این ارگان‌ها در حوزه دارو به تدریج از حالت فوریتی و خدمت‌رسانی خارج شده و به بنگاه تجاری بدل می‌شوند. اکنون هر داروخانه دولتی مانند ۲۹ فروردین، ۱۳ آبان، هلال احمر و… معادل چند صد داروخانه خصوصی بوده و می‌توانند جلوی فعالیت چندصد فارغ‌التحصیل داروساز را بگیرند.
منصورنیا پزشک داروساز درباره تامین دارو برای بیماران خاص به گسترش نیوز گفته بود که اغلب این بیماران به دلیل ممنوعیت واردات داروهای خارجی متاسفانه معادل داخلی دارو را در دسترس ندارند. برخی از این بیماران نیز، با مصرف داروهای داخلی به نتیجه مورد نظر نمی‌رسند و یا دچار عارضه می‌شوند. متاسفانه بیماران ام اس و بیماران تحت درمان شیمی درمانی اغلب با این مشکل روبرو هستند.
کلام آخر
تصمیمات بودجه‌ای و دولتی در مبحث حمایت از تولید داخلی دارو، در جایی قابل دفاع است که از نظر تکلنولوژی، کیفیت تولید، میزان تولید و تاییدیه جهانی به سطح استاندارد جهانی رسیده باشیم. بدیهی است که میزان حساسیت‌ها بر دارو به دلیل اینکه با سلامت و جان مردم در ارتباط است، بسیار بالاتر از کالاهای دیگر است. اگر دارویی به اشتباه یا با عوارض بالا برای بیمار تجویز شود، سودی که نخواهد داشت هیچ، حتی ضرر رسان هم خواهد بود. انتظار می‌رود که مسئولان درباره هزینه داروهای وارداتی فکری به حال بیماران کنند، چرا که داروهای داخلی هنوز به آن درجه نرسیدند که جوابگو تمام نیازهای بیماران باشند.