رویداد۲۴ نازنین احمدی: اختلال خواب در کودکان و نوجوانان روی تحصیل آن‌ها و ارتباط آن‌ها در جامعه تاًثیر منفی می‌گذارد و کل خوانواده را درگیر می‌کند.
اختلال خواب در کودکان علائمی از ابتلا به سایر مشکلات خلقی و روانی مانند استرس پس از حادثه یا غم و اندوه ناشی از سوگ، است. به طور کلی، اثرات جانبی برخی داروها، شرایط اجتماعی زندگی کودک، عوامل روانی، محیط رندگی، سن مادر، سازگاری پدر و مادر و حتی وضعیت اقتصادی خانواده‌ها، می‌تواند موجب اختلال خواب در کودکان شود.
کودک در رختخواب دراز می‌کشد و برای مدت زمان زیادی به دنبال کتاب، نوشیدنی، آهنگ و یا رفتن به سرویس بهداشتی است.
در به خواب رفتن مشکل دارد.
هر بار فقط حدود ۹۰ دقیقه می‌خوابد. (حتی شب ها)
شبها از خارش پا‌ها شکایت دارد.
در هنگام خواب با صدای بلند خروپف می‌کند.
در زمان خواب راه می‌رود یا کابوس می‌بیند.
دندان قروچه می‌کند.
شب ادراری دارد.
صبح‌ها نمی‌تواند به راحتی از خواب بیدار شود.
در طول روز نمی‌تواند بیدار بماند.
بدخلق و تحریک پذیر به نظر می‌رسد.
در مدرسه عملکرد خوبی از خود نشان نمی‌دهد.
تغییرات خلق و خو مانند پرخاشگری
اختلال در عملکرد ایمنی بدن (ضعیف شدن)
کم شدن حافظه
کاهش قدرت تطابق
بروز چاقی و افزایش وزن
کاهش عملکرد تحصیلی
اختلالات عصبی شناختی
بروز استرس، اظطراب و فشار عصبی
کاهش عزت نفس
بهم ریختگی مکانیسم‌های عصبی_هورمونی
کاهش اشتها
خواب آلودگی در طول روز
گوشه نشینی و افسردگی
اختلالات خواب انواع گوناگون دارند، عبارتند از:
بی خوابی
کابوس
یا راه رفتن در خواب
بیشتر بخوانید: راه‌هایی برای خواباندن کودکان
بعضی از کودکان وقتی به سن پیش دبستانی می‌رسند، ترس از تاریکی پیدا می‌کنند، و کابوس‌های مکرر اتفاق می‌افتد. بسیاری از بچه‌ها تصورات واضحی دارند، بنابراین مطمئن شوید که از دیدن برنامه‌ها یا داستان‌های تلویزیونی ترسناک قبل از خواب خودداری کنند. قرار دادن چراغ شب خواب در اتاق کودک به آسایش آن‌ها کمک می‌کند و مقداری از ترس تاریکی را از بین می‌برد.
به گزارش رویداد24 اولین باری که کودکتان دچار وحشت شبانه می‌شود، احساس بی‌قراری می‌کنید. داشتن وحشت در شب به این معنا نیست که کودک شما دارای یک مشکل جدی است. نگران نباشید، به احتمال زیاد، وحشت‌های شبانه از استرس، کمبود خواب، دارو‌های جدید یا تغییر در محیط خواب هستند، که همه قابل تنظیم هستند.
درمانی برای وحشت شبانه وجود ندارد. اما انجام اقدامات پیشگیرانه بهترین روش است. اگر کودک شما به هر دلیلی استرس داشته باشد، با آن‌ها کار کنید تا محرک‌های آن‌ها را شناسایی و هرگونه تنش در زندگی آن‌ها را کاهش دهید.
راه رفتن درخواب ممکن است به عواملی شامل کمبود خواب، برنامه نامنظم خواب، بیماری، استرس یا برخی داروها باشد؛ که معمولا نیازی به پزشک نیست، مگر این‌که رفتار‌های مخاطره آمیز را شامل شود، یا منجر به این شود که کودک شما روز بعد خسته باشد. برای کاهش سطح استرس، کودک خود را قبل از خواب در فعالیت‌های آرامش بخش قرار دهید. همچنین آن‌ها را قبل از خواب به دستشویی بفرستید. زیرا مثانه خالی به خواب راحت کمک می‌کند.
کودک در دو سال اول تولد دارای برنامه و الگوی خوابی منظم و خوب باشد، باز هم به دلیل تغییرات تکاملی چشمگیر، بسیاری از خردسالان دچار برخی مشکلات در به خواب رفتن و در خواب ماندن خواهند شد.
شب ادراری معمولا در کودکان ۲ تا ۴ سال رخ می‌دهد. با این حال، می‌تواند در سنین مدرسه نیز ادامه یابد. اگر والدین در کودکی تجربه شب ادراری داشته باشند، احتمالا فرزندشان نیز چنین خواهد شد. شب ادراری می‌تواند یک پاسخ به استرس، تغییر در خانه، یک بیماری جزئی یا خستگی باشد. حتی ترس از موضوعی خاص نیز موجب شب ادراری می‌شود.
هرگز نباید کودک را برای شب ادراری، راه رفتن در خواب، گریه در خواب و یا حتی ترس‌هایش مورد مواخذه و تحقیر قرار داد. چون کمکی به کودک نکرده و حتی می‌تواند اختلالات خواب او را پیچیده‌تر کند.