رویداد۲۴ سعید شمس: با شروع سال جدید و در آستانه فصل گرما، بار دیگر «حجاب» هم موافقان و هم مخالفان اجباری بودن این مقوله را به تکاپو افتاده است. به طوریکه مجلس و ارگان‌های مربوطه از اتخاذ تصمیم‌هایی برای جلوگیری از بد حجابی می‌گویند و مخالفان هم همچنان با گفتن اینکه «انتخاب پوشش مساله‌ای شخصی است» همچنان بر رویه خود اصرار دارند تا جامعه در شرایطی که با مشکلات عدیده‌ای مواجه است، با نوعی دوقطبی هزینه ساز روبرو شود.
غلامرضا ظریفیان، تحلیلگر سیاسی و اجتماعی در این رابطه در گفتگو با «رویداد ۲۴» اظهار داشت: حجاب یک امر فرهنگی است و در عین حال عرصه‌های اجتماعی را هم در بر می‌گیرد. حالا با توجه به اینکه جامعه‌مان با تغییراتی مخصوصا در سبک زندگی روبرو شده است، اگر توجه نکنیم حجاب یک امر فرهنگی و در عین حال یک امر اجتماعی است و مساله را فقط به متن سیاست ببریم، عامدانه به سمت ایجاد دوقطبی در جامعه می‌رویم؛ بنابراین باید تا آنجایی که می‌توانیم این موضوع را اجتماعی و فرهنگی ببنیم تا بتوانیم در متن خودش بررسی بکنیم که اگر چنین شود، می‌توانیم به تحولات سبک زندگی توجهی کافی می‌کنیم تا بتوانیم با جامعه با مدارا و زبان فرهنگی صحبت می‌کنیم.
او افزود: همچنین اگر حجاب را از چارچوب سیاست دور کنیم طبیعی است، این فرصت را پیدا می‌کنیم راحت‌تر با جامعهِ هدف صحبت کنیم و آن‌ها را متوجه فضای فرهنگی کشور کنیم. در واقع در امر فرهنگی ما می‌توانیم وارد گفتگو شویم و از یک سو تحولات و تغییرات را درک بکنیم و برای این تحولات و تغییرات جایی باز بکنیم و به رسمیت بشناسیم. همچنین، چون امر فرهنگی است، می‌توانیم برای اینکه جامعه مخاطب را با گویش فرهنگی و با زبان فرهنگی آشنا کنیم، عرصه گفتگو را باز بکنیم. بالاًخره این را باید در نظر داشت، جامعه ما دارای مقتضیات و چارچوبی است که این پوشش باید به این چارچوب‌ها و هنجار‌ها توجه داشته باشد. در این شرایط است که ما در عین حال از یک سو بخشی از تحولات و تغییرات سبک زندگی پذیرفتیم. از سوی دیگر کمک می‌کنیم به اینکه جامعه‌مان و مخاطبمان را با نگاه فرهنگی متوجه هنجار‌ها و قواعدی که مناسب است جامعه به آن توجه بکنیم متوجه‌اش بکنیم.
این چهره ادامه داد: اما اگر حجاب وارد عرصه سیاسی شود و در عین حال راهبرد‌های امنیتی و سیاسی برخورد لحاظ شود، به جای آنکه جامعه را از التهاب به سمت نوعی تاًمل ببریم، انشقاق را به وجود می‌آوریم. به هر حال عرصه سیاسی و امنیتی جامعه را دو قطبی می‌کند و در نهایت یک قاعده‌ای شکل می‌گیرد که به آن قاعده «لک» می‌گویند که در آن قاعده دیگر ما با کنش‌ها و عرصه‌هایی روبرو می‌شویم که از عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی فاصله می‌گیرد.
غلامرضا ظریفیان در پایان می گوید: اتفاق بد و هزینه ساز چیزی جز این نیست که «حجاب» به ابزار برای ابراز اندام و تلاشی برای «شکستِ رقیب» بدل شده است و به همین دلیل، کنترل اوضاع و حل مساًله دشوارتر از هر دشواری شده است. در پایان تاًکید می‌کنم، سیاسی شدن حجاب خطایی آشکار و غیرقابل جبران است.