رویداد۲۴ سیاتیک دردی است در طول مسیر عصب سیاتیک که از نواحی تحتانی کمر شروع شده و به پشت ران و پایین ساق پا ساطع می‌شود. در برخی از افراد، درد سیاتیک ممکن است در اثر فتق یا لغزش دیسک در قسمت تحتانی کمر رخ داده و در برخی دیگر وارد شدن فشار یا تحریک یک یا چند عصب نخاعی باعث بروز این عارضه شود. نتایج تحقیقات انجام شده نشان می‌دهند که جراحی سیاتیک می‌تواند تا ۱ سال به طور بهتر و موثرتری باعث کاهش درد و بهبود عملکردی فرد شود.
در مواردی که درمان‌های غیرجراحی نظیر مصرف دارو یا تزریق استروئید ناموفق باشند، پزشکان جراحی دیسککتومی را توصیه می‌کنند. اما مطالعات جدید نشان می‌دهند که حتی جراحی نیز این مشکل را به طور دائم و برای همیشه حل نمی‌کند. از این رو، در این مقاله دلایل اینکه چرا جراحی درمان قطعی و دائمی سیاتیک نبوده و درمان قطعی این مشکل چیست، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
به دلایل متعددی، جراحی سیاتیک ممکن است باعث تسکین طولانی مدت درد نشود:
به استثنای برخی از موارد اضطراری، پزشکان در اکثریت موارد در وهله اول درمان‌های غیرجراحی را برای سیاتیک توصیه می‌کنند. این رویه، به منظور اجتناب از خطرات احتمالی جراحی بوده و مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی را نیز کوتاه‌تر می‌کند. در ادامه برخی از روش‌های درمان غیر جراحی که احتمالا پزشک شما برای درمان سیاتیک توصیه خواهد کرد را با هم مرور می‌کنیم.
غالباً به عنوان اقدام اولیه، پزشکان در وهله اول فیزیوتراپی را برای بیماران سیاتیک تجویز می‌کنند. اگر چنانچه درد بیمار شدید باشد، قبل از فیزیوتراپی نسبت به درمان درد اقدام می‌کنند. انجام فیزیوتراپی می‌تواند منجر به تقویت عضلات شده و التهاب را کاهش دهد که به موجب آن به تسکین درد بیمار کمک شده و بدن می‌تواند به مرور زمان بهبود یابد. فیزیوتراپی شامل تمرینات قدرتی، تمرینات هوازی و حرکات کششی می‌شود. متخصص فیزیوتراپی (فیزیوتراپیست) برنامه تمرینی هر بیمار را به نسبت سطح آمادگی جسمانی و وضعیت پزشکی و مشکل بیمار تنظیم می‌کند.
در موارد درد سیاتیک، پزشک داروهای مسکن را برای درمان درد تجویز می‌کند. پس از کاهش سطح درد بیمار، پزشک می‌تواند گزینه‌های درمان ترمیمی را مد نظر قرار دهد. حتی ممکن است پزشک برخی از داروهای مسکن را برای دردهای طولانی مدت پس از جلسات فیزیوتراپی یا در سایر روش‌های درمان درد عصب سیاتیک تجویز کند. داروهای مسکن راه حل فوری اما کوتاه‌مدتی برای درد هستند. به همین دلیل، تجویز داروی مسکن به عنوان یک راه حل دائمی برای تسکین درد در نظر گرفته نمی‌شود.
تزریق استروئید اپیدورال (ESI) روشی است که طی آن داروهای بی‌حس کننده موضعی و کورتیکواستروئیدها مستقیماً به فضای اپیدورال ستون فقرات تزریق می‌شوند. فضای اپیدورال بیرونی‌ترین لایه محافظ طناب نخاعی می‌باشد که از ریشه اعصاب نخاعی، بافت همبند سست، شریان‌های کوچک و شبکه‌ای از عروق داخلی ناحیه کمری تشکیل شده است. هدف از تزریق استروئید اپیدورال، تسکین عصب نخاعی ملتهب و تحریک شده می‌باشد. تزریق استروئید اپیدورال از طریق مکانیزم زیر به تسکین سیاتیک کمک می‌کند:
مانند تزریق استروئید اپیدورال (ESI)، بلاک ریشه عصبی نیز روش تزریقی بوده که طی آن استروئید و بی‌حس کننده موضعی تزریق می‌شود، اما عملکرد متفاوتی با تزریق استروئید اپیدورال دارد؛ چرا که در بلاک یا مسدودسازی ریشه عصبی به جای فضای اپیدورال، یک ریشه عصبی خاصی هدف قرار می‌گیرد.
در تزریق بلاک ریشه عصبی برای درمان درد سیاتیک، پزشک ترکیبی از استروئید و داروی بی‌حس کننده را به اطراف ریشه عصبی خاصی که به عصب سیاتیک متصل است، تزریق می‌کند.
تزریق ترکیب بی‌حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید مزایای درمانی زیر را به همراه خواهد داشت:
با اینکه نمی‌توان به طور کامل از احتمال بروز سیاتیک جلوگیری کرد، اما اقداماتی هستند که می‌توان با پیروی از آن‌ها خطر بروز این عارضه را کاهش داد. این اقدامات شامل کنترل و حفظ وزن سالم و ایده‌آل، ورزش منظم برای تقویت عضلات، حفظ پوسچر یا حالت بدنی مناسب، به کارگیری تکنیک‌های مناسب حین بلند کردن اجسام و اجتناب از نشستن یا ایستادن‌های طولانی مدت در یک وضعیت می‌شوند. علاوه بر مواردی که ذکر شد، ترک سیگار و کنترل شرایط مزمنی از قبیل دیابت و فشار خون بالا هم می‌توانند برای جلوگیری از ابتلا به سیاتیک موثر واقع شوند و احتمال بروز آن را کاهش دهند.