رویداد۲۴ حسین فلاحی: ماموریت اصلی این نوع قایق‌ها درگیری با زیردریایی‌ها و کشتی‌های متخاصم است. برای شناسایی زیردریایی‌های دشمن باید سونار خوبی داشته باشید. همچنین بسیار مهم است که این قایق‌ها بدون شناسایی به قایق‌ها و کشتی‌های جنگی دشمن نزدیک شوند. برخی از جدیدترین زیردریایی‌های تهاجمی می‌توانند موشک‌های کروز را علیه کشتی‌ها و اهداف زمینی پرتاب کنند؛ بنابراین پنهان کاری و تسلیحات عوامل اصلی تصمیم گیری در مورد بهترین زیردریایی تهاجمی هستند.
این فهرست فقط شامل زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای است که در حال حاضر در سراسر جهان در خدمت هستند. قایق‌هایی که هنوز در حال توسعه هستند یا در حال ساخت هستند در اینجا حضور ندارند. در حال حاضر ۷ زیردریایی تهاجمی برتر جهان به شرح زیر است:
قایق‌های کلاس Seawolf یا زیردریایی های گرگ دریا، پیشرفته‌ترین و در عین حال گران‌ترین زیردریایی‌های شکارچی-قاتل در جهان هستند. این زیردریایی‌ها برای احیای برتری تکنولوژیکی که نیروی دریایی ایالات متحده از سال ۱۹۴۵ تا اواسط دهه ۱۹۸۰ نسبت به شوروی از آن برخوردار بود، بازسازی شدند.
قایق‌های کلاس Seawolf برای جست‌وجوی و انهدام آخرین زیردریایی‌های موشک‌های بالستیک شوروی، مانند کلاس تایفون و آخرین زیردریایی‌های تهاجمی مانند کلاس Akula در نظر گرفته شده بودند.
در ابتدا ۱۲ قایق از کلاس برنامه ریزی شده بود. با این حال، این زیردریایی‌های پیشرفته حتی برای ایالات متحده برای ساخت و نگهداری آن با بودجه دوران پس از جنگ سرد بسیار گران بودند. در نهایت تولید تنها با ساخت سه زیردریایی کلاس Seawolf متوقف شد. همه این قایق‌ها در حال حاضر در خدمت هستند. نیروی دریایی ایالات متحده به طراحی بسیار ارزان‌تر زیردریایی‌های تهاجمی کلاس ویرجینیا روی آورد.
زیردریایی‌های کلاس Seawolf بی‌صداترین زیردریایی‌های ساخته شده در جهان هستند. این زیردریایی حتی در سرعت‌های بالا هم بی صداست. بیشتر زیردریایی‌ها باید سرعت خود را تا حد ۵ گره پایین بیاورند تا از شناسایی توسط آرایه‌های سونار غیرفعال جلوگیری کنند، در حالی که کلاس Seawolf می‌تواند با سرعت ۲۰ کوت حرکت کند و هنوز هم یافتن آن غیرممکن است. یک گرگ دریایی ۲۵ گره دریایی نسبت به یک زیردریایی قدیمی کلاس لس آنجلس که در کنار اسکله بسته شده است، صدای کمتری تولید می‌کند.
این قایق‌ها می‌توانند در اعماق بیشتری نسبت به زیردریایی‌های موجود ایالات متحده کار کنند و همچنین می‌توانند زیر کلاهک یخی قطبی داوم بیاورند. همچنین این زیردریایی‌ها سریعتر از سایر زیردریایی‌ها هستند.
این زیردریایی‌ها دارای هشت لوله اژدر ۶۶۰ میلی متری هستند. از این لوله‌ها برای پرتاب اژدر‌های Mk.۴۸ و موشک‌های ضد کشتی ساب هارپون استفاده می‌شود. همچنین از لوله‌های اژدر برای پرتاب موشک‌های کروز حمله زمینی تاماهاوک با برد ۱۷۰۰ کیلومتر استفاده می‌شود. ترکیبی از ۵۰ اژدر، هارپون و تاماهاوک را می‌توان حمل کرد.
زیردریایی‌های تهاجمی اتمی کلاس ویرجینیا نیروی دریایی ایالات متحده جانشین قایق‌های کلاس لس آنجلس هستند. کلاس ویرجینیا به‌عنوان جایگزین کوچک‌تر، ارزان‌تر و همه‌کاره‌تر برای کلاس Seawolf پیشرفته، اما بسیار گران‌قیمت طراحی شده است. در مجموع ساخت ۳۰ زیردریایی تهاجمی اتمی کلاس ویرجینیا برنامه ریزی شده است.
زیردریایی‌های کلاس ویرجینیا دارای پوشش anechoic جدید طراحی شده، ساختار‌های عرشه ایزوله و طراحی جدید پیشران برای دستیابی به سطح آکوستیک پایین هستند. ادعا می‌شود که میزان سر و صدای ویرجینیا با کلاس Seawolf برابر است.
زیردریایی‌های کلاس ویرجینیا دارای ۱۲ لوله سیستم پرتاب عمودی (VLS) هستند. این موشک‌ها برای پرتاب موشک‌های کروز حمله زمینی تاماهاوک با برد ۱۷۰۰ کیلومتر استفاده می‌شوند. همچنین چهار لوله اژدر ۵۳۳ میلی متری وجود دارد. این‌ها برای شلیک ۲۶ اژدر سنگین وزن Mk.۴۸ و موشک‌های ضد کشتی هارپون استفاده می‌شود.
از این قایق‌ها می‌توان برای عملیات‌های ویژه نیز استفاده کرد. این اولین زیردریایی ایالات متحده است که از یک منطقه صحنه سازی داخلی Navy SEAL استفاده می‌کند که به یک تیم ۹ نفره اجازه می‌دهد وارد زیردریایی شوند و از آن خارج شوند.
اولین زیردریایی تهاجمی اتمی کلاس Astute با نیروی دریایی سلطنتی در سال ۲۰۱۰ راه اندازی شد. تاکنون ۷ قایق از این کلاس برنامه ریزی شده است. این‌ها جایگزین زیردریایی‌های قدیمی تهاجمی کلاس Swiftsure خواهند شد.
قایق‌های کلاس Astute به طور قابل توجهی رادارگریز هستند و سلاح‌های بیشتری نسبت به قایق‌های قبلی کلاس ترافالگار حمل می‌کنند.
این زیردریایی‌های تهاجمی دارای شش لوله اژدر ۵۳۳ میلی متری هستند. این‌ها برای پرتاب اژدر‌های Spearfish، موشک‌های ضد کشتی ساب هارپون و موشک‌های کروز Tomahawk استفاده می‌شوند. ترکیبی از ۳۶ موشک و اژدر حمل می‌شود.
موشک‌های کروز حمله زمینی تاماهاوک بلوک IV دارای برد ۱۷۰۰ کیلومتر هستند و می‌توانند کشتی‌های دشمن و همچنین اهداف زمینی را هدف قرار دهند.
پروژه ۸۸۵ یاسن (نام غربی کلاس Graney) یک پروژه زیردریایی تهاجمی اتمی روسیه است. قایق سربی، Sverodvinsk، در سال ۱۹۹۳ ساخته شد، اما ساخت و ساز به دلیل مشکلات بودجه متوقف شد. این قایق تنها در سال ۲۰۱۳ با نیروی دریایی روسیه راه اندازی شد. Graney دومین قایق کلاس برای پروژه بهبود یافته ساخته شد. در حال حاضر حداقل ۶ فروند از این قایق‌ها برای راه اندازی برنامه ریزی شده است. این زیردریایی‌ها جایگزین زیردریایی‌های قدیمی کلاس Akula خواهند شد.
علی‌رغم همه پیشرفت‌ها، قایق‌های کلاس Graney فقط کمی ساکت‌تر از قایق‌های پیشرفته کلاس Akula هستند.
Severodvinsk دارای ۲۴ لوله پرتاب عمودی برای موشک‌های کروز مختلف است. این‌ها شامل P-۸۰۰ Oniks (نام غربی SS-N-۲۶) است که بردی در حدود ۳۰۰ کیلومتر دارد. همچنین هشت لوله اژدر ۶۵۰ میلی متری وجود دارد. این‌ها می‌توانند اژدر و موشک‌های ضد کشتی پرتاب کنند. گزارش شده است که ترکیبی از ۳۰ اژدر و موشک ضد کشتی حمل می‌شود.
Severodvinsk دارای ۲۴ لوله پرتاب عمودی برای موشک‌های کروز مختلف است. موشک‌های کروز شامل P-۸۰۰ Oniks (SS-N-۲۶) است که بردی در حدود ۳۰۰ کیلومتر دارد.
قایق‌های گران قیمت روسی کلاس Sierra I جانشین کلاس آلفا شدند. به زودی حتی قایق‌های توانمندتری کلاس Sierra II راه اندازی شدند. قایق سرب کلاس Sierra II ابتدا در سال ۱۹۹۰ راه اندازی و دومین قایق کلاس در سال ۱۹۹۳ راه اندازی شد. تنها دو قایق کلاس Sierra II به دلیل قیمت بسیار بالا راه اندازی شدند و پروژه ساخت قایق سوم بر زمین ماند و هرگز راه اندازی نشد و در نهایت از بین رفت. نیروی دریایی روسیه این زیردریایی‌های پیشرفته را با وجود هزینه‌های عملیاتی بالایشان نگهداری می‌کند.
این قایق‌ها دارای دو بدنه تیتانیومی سبک و قوی هستند. فن‌آوری تیتانیوم شوروی بسیار جلوتر از غرب بود اما هزینه بدنه‌ها با وجود مزایایی در عمق و سرعت زیر آب، تعداد ساخته‌شده را محدود می‌کرد.
این زیردریایی‌ها می‌توانند در اعماق زیاد عمل کنند. عمق عملیاتی آن‌ها ۵۲۰ متر و حداکثر عمق ۷۵۰ متر است. اکثر زیردریایی‌های تهاجمی دیگر مانند کلاس آکولا روسی یا کلاس ویرجینیا آمریکایی در عمق تنها حدود ۲۵۰ متر عمل می‌کنند. حتی پیشرفته‌ترین قایق‌های کلاس Seawolf آمریکایی نیز نمی‌توانند به آن عمق شیرجه بزنند.
نیروی دریایی ایالات متحده در حال حاضر حدود ۴۰ زیردریایی قدیمی کلاس لس آنجلس را در کنار قایق‌های جدیدتر کلاس Seawolf و Virginia اداره می‌کند. این زیردریایی‌ها ثابت کردند که یک سکوی فوق العاده خوب ضد زیردریایی هستند. اولین قایق کلاس بهبود یافته لس آنجلس در سال ۱۹۸۸ راه اندازی شد.
زیردریایی‌های بهبود یافته بسیار ساکت‌تر از قایق‌های کلاس اصلی لس آنجلس هستند. گفته شده است که قایق‌های کلاس لس آنجلس بهبود یافته ۷ برابر بی صداتر از قایق‌های کلاس اصلی لس آنجلس هستند.
این کلاس دارای یک آرایه تسلیحات بسیار قوی از جمله اژدر‌های Mk.۴۸، موشک‌های ضد کشتی ساب هارپون و موشک‌های کروز حمله زمینی تاماهاوک است. موشک تاماهاوک را می‌توان از سیستم پرتاب عمودی اختصاصی یا از لوله‌های اژدر پرتاب کرد. این قایق‌ها می‌توانند در زیر یخ که زیردریایی‌های موشک‌های بالستیک روسی تمایل دارند در آنجا پنهان شوند، کار کنند
اولین قایق کلاس سوریو در سال ۲۰۰۹ توسط نیرو‌های دریانوردی ژاپن راه اندازی شد. برخلاف سایر قایق‌های هسته‌ای موجود در این لیست، زیردریایی‌های کلاس سوریو دارای پیشرانه دیزلی-الکتریکی هستند. این قایق‌ها مجهز به سیستم محرکه مستقل از هوا هستند که اجازه می‌دهد برای مدت طولانی‌تری در زیر آب بمانند بدون اینکه برای شارژ باتری‌ها روی سطح آب قرار بگیرند. بنابراین استقامت در زیر آب از روز‌ها به هفته‌ها افزایش می‌یابد.
ژاپن تنها کشوری است که از این کلاس از قایق‌ها استفاده می‌کند، زیرا سایر زیردریایی‌های دیزلی-الکتریکی برای عملیات‌های ساحلی و گشت زنی در نظر گرفته شده اند. سیستم پیشرانه مستقل از هوا کلاس سوریو قابلیت‌های رادارگریزی و عملیاتی این قایق‌ها را افزایش داد. با این حال این زیردریایی‌ها فاقد برد و استقامت زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای هستند.
زیردریایی‌های کلاس سوریو دارای طراحی هیدرودینامیکی بوده و دارای پوشش anechoic هستند. قطعات بلند داخل این قایق‌ها دارای عایق صدا نیز هستند.
یکی دیگر از اشکالات این قایق‌های ژاپنی این است که سیستم پرتاب عمودی برای موشک‌های ضد کشتی و زمینی ندارند. تسلیحات آن‌ها محدود به اژدر‌ها و موشک‌های ضد کشتی ساب هارپون است که از طریق لوله‌های اژدر پرتاب می‌شوند.