رویداد۲۴ حسین فلاحی: تا یک دهه پیش، تنها دو هواپیمای جنگنده نسل پنجم F-22 و F-35 وجود داشت که هر دو ساخت آمریکا بودند. آنها معادل فناوری دست نیافتنی برای کشورهای دیگر بشمار می رفتند.. با این حال، در سال 2020 مشخص شد که حداقل شش کشور دیگر شروع به توسعه و ساخت هواپیماهای نسل پنجم کرده‌اند. ساخت نسل پنجم جت‌های جنگنده شبیه به ساخت دوربین‌های نوری حرارتی قبل از پنج سال پیش شده است. حالا همه آنها را تولید می‌کنند. در این مطلب به بررسی پنج جنگنده نسل پنجم موجود در جهان خواهیم پرداخت.
شماره 5
N:5 رتبه بندی ما برای شنیانگ FC-31 چین است. J-31 برای اولین بار در 31 اکتبر 2012 به پرواز درآمد. این جنگنده اولین جنگنده رادارگریز J-20 چینی است که به طور رسمی به خدمت نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) در سال 2017 درآمد. اطلاعات زیادی مربوط به J -31وجود ندارد. کارشناسان پیشنهاد کردند که J-31 در اصل یک پروژه مرده متولد شده بود. دولت چین پروژه ساخت این جنگنده را تامین مالی نکرده است و شرکت هواپیماسازی شنیانگ آن را با ابتکار خود با استفاده از بودجه شرکتی توسعه داده است.
به گزارش رویداد۲۴ ابتدا برای J-31 تبلیغات بسیار گسترده ای انجام شد. مشخصات آن از قبل اعلام شده بود و این به نوبه خود دلیلی بود که این هواپیما برای مشتریان خارجی طراحی شده است. برخی به این نتیجه رسیدند که J-31 به عنوان یک جنگنده مبتنی بر ناو در حال توسعه است. به طور کلی، شایعات و حدس های مختلفی وجود داشت، اما از سال 2017، J-31، همانطور که باید نامرئی باشد، در فضای اطلاعات ناپدید شد.
بیشتر بخوانید: رتبه بندی قدرت موشکی جهان
شماره 4
N:4 در رتبه بندی ما برای نسل پنجم رهگیر رادارگریز چینی J-20 است. برای اولین بار، این نسل از PRC در 11 ژانویه 2011 پرواز کرد. این جنگنده در ژانویه 2017 وارد نیروی هوایی چین شد. با این حال، شایعاتی وجود دارد که نمونه اولیه ساخت این هواپیما، MiG 1.44 MFI داخلی (مدل آزمایشی خلبان روسی نسل پنجم رهگیر) و جنگنده نسل پنجم F-22 و F-35 از ایالات متحده بود. چینی ها 9 نمونه و 2 نمونه آزمایشی ساخته اند. این جنگنده ها هنوز در جنگ ها خود را نشان نداده اند.
آزمایش و اصلاح دستگاه جدید بیش از چهار سال به طول انجامید، با این حال در حال حاضر در مرحله نهایی است.
اطلاعات دقیق در مورد ویژگی های جنگنده جدید چینی بسیار اندک است، تقریباً هیچ چیز در مورد ترکیب تجهیزات داخلی یا ویژگی های طراحی آن در دسترس نیست. کارشناسان باید جنگنده جدید را تنها با استفاده از چند عکس از آن ارزیابی کنند. این دلیل اصلی قرار دادن J-20 چینی در جایگاه چهارم است.
شماره 3
N:3 در رتبه بندی ما برای جنگنده روسی SU-57 - یک هواپیمای جدید نسل پنجم است. این جنگنده برای تقابل با F-22 آمریکایی ساخته شده است. با وجود این واقعیت که نسخه های قبلی Su-30 و Su-35 هواپیماهای تقریباً کاملی بودند، اما آنها همچنان به نسل چهارم تعلق داشتند. در ابتدای سال 2018، 10 نمونه اولیه از این جنگنده ساخته شد که تقریباً تمام سیستم ها و سلاح ها روی آنها آزمایش شدند.
Su-57 در حال حاضر می تواند به یک موتور مجهز شود. نمونه های اولیه و اولین نسخه های تولیدی به موتور AL-41F1 مجهز شدند. این موتورها توربوجت با پس سوز و UVT هستند.
اساس این سلاح هوایی 9-A1-4071K یک کالیبر 30 میلی متر است. این سلاح برای اولین بار در سال 2014 آزمایش شد. این گزینه اصلاح شده ای از GSH-30-1 است که قبلا بر روی Mig-29 و Su-27 نصب شده بود. Su-57 همچنین به جدیدترین URVV و URVP مجهز خواهد شد.
Su-57 مجهز به سیستم مکان یابی نوری-الکترونیکی برای شناسایی دشمنان در هوا است. نیمکره OLS-50M همان موقعیتی را دارد که در Su-27 وجود دارد یعنی در جلوی کابین خلبان با یک افست به سمت راست. نوآوری دیگر، قابلیت چرخش در نیمکره مخالف است که به همین دلیل نور مستقیم خورشید کاهش می یابد و همچنین خاصیتی با کاهش سطح پراکندگی موثر ظاهر می شود.
شماره 2
N:2 در رتبه بندی ما برای جت جنگنده رادارگریز F-35 ایالات متحده است. طراحی F-35 در سال 2001 در نتیجه رقابت تحت برنامه JSF بین بوئینگ (مدل X-32) و لاکهید مارتین (مدل X-35) ساخته شد. F-35 از بسیاری از تکنولوژیکی توسعه یافته F-22 برخوردار است. انواع جنگنده های اف 35 شامل: F-35A (با برخاست و فرود استاندارد)، F-35B (با برخاست کوتاه و فرود عمودی) و F-35C (برخاست از عرشه یک ناو هواپیمابر و فرود روی آن است.
قسمت دم F-35C حاوی عناصر ساخته شده از تیتانیوم است. در مقایسه با سایر گزینه‌ها، F-35C دارای 30 درصد مساحت بال‌ها، افزایش سطح دم و سطوح کنترلی است و مجهز به بال‌های انتهایی برای ارائه قابلیت کنترل بالا در سرعت‌های پایین فرود روی عرشه یک ناو هواپیمابر است.
F-35A و F-35C از موتور پرت اند ویتنی F135 استفاده می کنند که توسعه موتور F119 نصب شده بر روی F-22 است. موتور F-35B با مشارکت Rolls-Royce Defense توسعه داده شد. به گفته سازنده، به لطف این نصب و طراحی بدنه هواپیما، یک F-35A کاملا مسلح با مخازن سوخت کامل قادر به مانور با اضافه بار 9G است. به گفته سازنده، F-35 قادر خواهد بود موشک ها و بمب های قابل تنظیم را از محفظه های داخلی با حداکثر سرعت مافوق صوت پرتاب کند.
تا سال 2017، با رسیدن به سطح توسعه نرم افزار و اویونیک بلوک 4، F-35 برنامه ریزی شده است که F-35 به بمب هسته ای تاکتیکی B61 مجهز شود. این هواپیما قادر به حمل دو مهمات با قدرت 0.3 تا 340 کیلو تن معادل TNT بر روی سیستم تعلیق داخلی خواهد بود. در ابتدا، این نیاز فقط برای F-35A ارائه شد، هیچ اطلاعات روشنی در مورد سایر تغییرات در این مورد وجود ندارد. F-35A جایگزین جنگنده F-16 به عنوان حامل اصلی سلاح های هسته ای تاکتیکی ناتو خواهد شد. در اصلاح F-35A، اسلحه در داخل هواپیما، بالا و کمی پشت ورودی هوای سمت چپ، 180 گلوله نصب شده بود.
برای اصلاحات F-35B و F-35C، یک کانتینر آویزان با بار مهمات 220 گلوله ساخته شد که در زیر بدنه در عقب نصب شده است. جنگنده F-35A به گلوله های تولید شده توسط Rheinmetall - 25 × 137 mm Frangible Armor Piercing (FAP)، (در نیروی هوایی ایالات متحده با علامت PGU-48 / B) مسلح خواهد شد. آنها برای نابودی اهداف زمینی و هوایی از جمله زره پوش طراحی شده اند.
شماره 1
N:1 در رتبه بندی ما برای F-22 Raptor "Find and kill" است؛ یک جنگنده چند منظوره نسل پنجم که توسط لاکهید مارتین، بوئینگ و جنرال داینامیکس برای مبارزه با هواپیماهای دشمن، محافظت از نیروها و اهداف عقب در برابر حملات هوایی توسعه یافته است. این جنگنده برای مقابله با شناسایی هوایی دشمن در روز و شب و در شرایط آب و هوایی ساده و دشوار طراحی شده است. F-22 اولین جنگنده نسل پنجم در خدمت است.
در سال 1981، نیروی هوایی ایالات متحده الزامات یک جنگنده جت جدید، یک جنگنده خط مقدم پیشرفته (ATF) را که قرار بود جایگزین F-15 Eagle شود، تدوین کرد. پیشنهاد شده بود که آخرین پیشرفت‌ها در جنگنده جدید، از جمله اویونیک پیشرفته، موتورهای کنترل دیجیتال جدید و همچنین برای رادارها و چند منظوره نامحسوس باشد.
در 23 آوریل 1991، نیروی هوایی ایالات متحده گروه شرکت های لاکهید / بوئینگ / جنرال داینامیکس را به عنوان برنده مسابقه نسل پنجم جنگنده اعلام کرد. اولین نمونه پیش تولید در 7 سپتامبر 1997 به پرواز درآمد. در مقایسه با نمونه اولیه، F-22 به موتورهای قوی تری (15876 کیلوگرم در مقابل 13900 کیلوگرم در نمونه اولیه) با بردار رانش کنترل شده در صفحه عمودی مجهز بود. بدنه هواپیما تا حدی تغییر کرد: شکل بال، آسانسورها، فیرینگ بینی و چراغ خلبان به جلو منتقل شده است.
طراحی این هواپیما بر اساس اصل تضمین افزایش بقا در دستور کار قرار گرفت. برای انجام این کار، فناوری به طور گسترده برای کاهش دید (Stealth یا رادار گریزی) استفاده می شود. یک راه حل سازنده مهم مشخصه جنگنده های نسل 5 که باعث کاهش دید هواپیما می شود، قرار دادن سلاح های استاندارد در محفظه های داخلی است. F-22 همچنین دارای سیستم تعلیق خارجی است، اما نصب مهمات بر روی آنها رادارگریزی را در معرض خطر قرار می دهد. هدف از این تصمیم طراحی افزایش تطبیق پذیری هواپیما بود.
F-22 مجهز به دو موتور توربوفن دوقلوی Pratt & Whitney F119-PW-100 با پس سوز (TRDDF) با رانش 15876 کیلوگرم است و مجهز به بردار رانش کنترل شده به صورت عمودی است. این موتورها دارای نیروی رانشی در حدود 10000 کیلوگرم هستند و به هواپیما اجازه می دهند بدون استفاده از پس سوز با سرعت مافوق صوت پرواز کند که یک مزیت تاکتیکی مهم بشمار می رود.
F-22 مجهز به رادار AN / APG-77 با آنتن آرایه فازی فعال است. یک آنتن از این نوع متشکل از 2000 عنصر دریافت کننده و ساطع کننده است. مزیت اصلی چنین آنتنی کنترل الکترونیکی لوب اصلی الگوی تابش (اسکن آنالوگ به پرتو) است. نیازی به اسکن مکانیکی نیست که طراحی را ساده می کند و قابلیت اطمینان کار را افزایش می دهد. برد تشخیص هدف با EPR = 1 متر مربع - 225 کیلومتر (حالت عادی) و 193 کیلومتر (حالت LPI)، موشک کروز (0.1 متر مربع) - 125-110 کیلومتر است. برد ابزاری این رادار 525 کیلومتر است.
F-22 با بمب های هدایت شونده با دقت بالا GBU-39 و SDB-53 / B سازگار است. این جنگنده قادر به پرتاب موشک و پرتاب بمب از محفظه های داخلی با سرعت مافوق صوت است. به گفته کارشناسان مجله نظامی-تحلیلی Armada International، جنگنده F-22 سوخت بسیار محدودی (تنها 8.2 تن) را در داخل بدنه حمل می کند که آن را به شدت به امکان سوخت گیری در هوا وابسته می کند.