روزی که تماشاگران استقلال برای بازگشت علی‌رضا منصوریان به استقلال و قرار گرفتن بر روی نیمکت آبی پوشان روزشماری می‌کردند حتی بدبین‌ترین هوادار هم تصور نمی‌کرد که این مربی جوان به این سرعت پس از قبول مسئولیت وارد بحران شود. اما امروز پس از گذشت ۱۱ هفته از لیگ و چند مرحله از مسابقات جام حذفی، فرصت خوبی است که بتوان عملکرد این چهره کاریزمای باشگاه استقلال را به نقد گذاشت.
یکی از اولین اشتباهات منصوریان در جذب و خروج بازیکنان بود. اگر بنا را بر این بگذاریم که خروج بازیکنان فصل گذشته، نگاه کار‌شناسی و سلیقه‌ای سرمربی تیم است اما نمی‌توان به راحتی از خرید بازیکنان گران قیمت و ناآماده تیم گذشت. از آرش افشین که خیلی فرصت بازی در فصل گذشته تیمش را نداشته تا بختیار رحمانی که هنوز موفق نشده در لیگ بر‌تر برای تیمش گلزنی کند و یا پادوانی که هنوز صلابت دوران بازیگری‌اش را در نفت به نمایش علاقه مندان استقلال نگذاشته می‌توان دریافت که منصوریان بیشتر از آنکه به شرایط فردی این بازیکنان توجه داشته باشد غرق در نام‌ها شد.
اگر قرار باشد عملکرد تمام بازیکنان جدید این فصل استقلال را آنالیز کرد جزء یکی، دوتا از آن‌ها نتوان از سبک این تازه وارد‌ها دفاع کرد. منصوریان که خیلی به موقع و در بهترین شرایط سکان هدایت آبی پوشان تهرانی را به دست گرفت هنوز نتوانسته به ترکیبی تقریباً ثابت در تیمش دست پیدا کند. اختلاف بازیکنان استقلال با یکدیگر به قدری زیاد است که این مربی جوان مجبور است هرازگاهی برای تنبیه، آن‌ها را از لیست ۱۱ نفره خود کنار بگذارد.
یکی از مهم‌ترین دلایل نتیجه نگرفتن منصوریان در استقلال، دفاع متزلزل تیم است، بطوری که استقلال جزء در چند بازی محدود در اکثر مسابقات دروازه‌اش باز شده است. بی‌شک نتایج خوب پرسپولیس در فصل جاری مرهون کلین شیت‌های متعدد دو دروازه‌بان کنونی‌اش است. وقتی تیمی گل نخورد یا می‌برد و یا مساوی می‌کند. امروز سریال پیروزی و تساوی‌های پرسپولیس در لیگ حکایت از همین فرمول ساده دارد.
اینکه چرا پس از گذشت ۱۱ هفته، دفاع استقلال اینقدر ضعیف و ناامن است سوالی است که سرمربی استقلال می‌بایست به آن پاسخ دهد. برد دیرهنگام استقلال در لیگ، فشارهای روانی را بر بازیکنان و سرمربی تیم صدچندان کرد، بردی که خیلی زود‌تر و مخصوصاً در بازی‌های خانگی استقلال مقابل نفت آبادان و ماشین سازی تبریز قابل دسترس بود. حتی اگر بازیکنی به مانند محسن کریمی در تیم حضور نداشت شرایط به مراتب اسفناک‌تر از این بود. حضور کریمی جوان در بازی با سایپا و باز کردن دروازه نارنجی پوشان سخت کوش نه تنها سه امتیاز شیرین را برای استقلال به ارمغان آورد که باعث آن شد تعداد باخت‌ها و تساوی‌های این تیم پرطرفدار بیش از این نشود. همین مثال‌ها را می‌توان در رابطه با جابر انصاری ریز نقش هم زد، فردی که در این دو فصل حضورش در استقلال به خوبی توانسته عصای دست مربیانش باشد. به بیان ساده‌تر اگر حضور چند بازیکن تکنیکی در تیم نبود امروز باید رتبه‌ای دو رقمی را برای آبی‌های پایتخت متصور می‌شدیم.
مهدی رحمتی که همیشه نقطه اتکا مربیان تیمش بوده، سهم زیادی در ۱۵ امتیاز کسب شده استقلال دارد. فوق واکنش رحمتی در بازی سیاه جامگان در مشهد و دقت بالای وی در بازی با سایپا و پرسپولیس کاری کرد که مربی تیمش بیشتر از این تحت فشار هیات مدیره باشگاه و رسانه‌ها قرار نگیرد. ولی سوال اینجاست که منصوریان تا کی می‌خواهد دل به عملکرد فوق العاده چند بازیکن خاص ببندد؟ آیا استقلال ظرفیت ادامه در سه جام پیشرو را دارد؟ حتی اگر مشکل استقلال، زمان و نداشتن فرصت کافی بود، باید با تعطیلات درازمدت لیگ این معضل حل می‌شد.
استقلال به قدری ضعیف و بی‌برنامه شده که حتی در جام حذفی در مقابل مس کرمان لیگ پایینی و صبای پایین جدولی و در حضور تماشاگرانش و با کمترین خلق موقعیت کارش گره خورد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود و آنجا به لطف حضور محسن کریمی در بازی با مس کرمان و هوش بالای مهدی رحمتی در گرفتن پنالتی، جواز کسب به مرحله بالا‌تر را به دست آورد.
اگر بشود با اغماض به منصوریان بابت تساوی استقلال در مقابل نفت تهران و یا شکست در مقابل استقلال خوزستان حق نداد به هیچ وجه نمی‌توان شکست در برابر نفت آبادان و تساوی در مقابل ماشین سازی و گسترش فولاد در تهران را توجیه کرد. همین از دست رفتن هفت امتیاز کافیست تا استقلال برای مدعی بودن در لیگ کارش بیش از پیش سخت شود.
همین چند ماه پیش و قبل از شروع لیگ بود که تماشاگران استقلال با حضور چندهزار نفری خود شور و نشاط عجیبی را در تمرین به تیم منتقل کردند ولی صدحیف که امروز بازی‌های رسمی استقلال با کمترین حضور تماشاگر مواجه شده است. همین شخصیت کاریزمای منصوریان و حرف‌های تماشاگرپسند او باعث شده که همچنان هواداران به طور خاص اعتراض خود را به باشگاه و سرمربی تیم علنی نکنند، ولی منصوریان باید بداند که هواداران تیم، تعصب خودشان را از سر راه نیاورده‌اند که برای عدم نتیجه گیری در هر بازی سکوت کنند.
سرمربی تیم که خود روزگاری از هواداران استقلال بوده و در دوره بازیگری خود در تیم به عنوان فردی متعصب و محبوب روی سکو‌ها شناخته می‌شده باید حال و روز هواداران استقلال را درک کند. استقلال باشگاهی برای آزمون و خطا نیست، بلکه هر که در این باشگاه کار را به دست می‌گیرد باید از توانایی بالایی برخوردار باشد. هواداران استقلال همچنان به آینده روشن تیمشان با منصوریان امیدوارند ولی هرچه جلو‌تر می‌رویم به یاد حرف پیشکسوتانی می‌افتیم که می‌گفتند سرمربیگری استقلال برای منصوریان زود است.
در پایان باید یادآور شد که آقای منصوریان خیلی زود دیر می‌شود لطفاً از پایگاه اجتماعی خود برای سرپوش گذاشتن به نتایج تیم سوء استفاده نکنید.
*روزنامه نگار