رویداد۲۴ یاسر مختاری: عفونت گوش به وجود آمدن عفونت در بخش‌های مختلف گوش اطلاق می‌شود. عفونت گوش می‌تواند در گوش خارجی (بیرونی)، گوش میانی و گوش داخلی رخ دهد. هر نوع عفونت گوش دارای علائم و عوارض خاصی است و نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارد.
عفونت گوش خارجی (بیرونی) معمولاً ناشی از عوامل میکروبی مانند باکتری‌ها یا قارچ‌ها است. عفونت گوش خارجی می‌تواند باعث درد، قرمزی، تورم، خارش، عصبانیت، و تشدید درد هنگام لمس گوش شود.
این نوع عفونت می‌تواند ناشی از شنا در آب‌های آلوده، آسیب به پوست گوش خارجی، استفاده از اشیایی که با گوش در تماس هستند و یا حساسیت به موادی مانند شامپوها و آرایشی‌ها باشد.
عفونت گوش خارجی ممکن است با علائم متنوعی همراه باشد. در ادامه، چند نشانه رایج عفونت گوش خارجی را بررسی می‌کنیم
درد: یکی از علائم شایع عفونت گوش خارجی است. این درد ممکن است در ناحیه بیرون گوش (مانند پوست گوش) یا در ناحیه داخلی کانال گوش (مانند کانال شنوایی خارجی) وجود داشته باشد.
قرمزی و تورم: عفونت گوش خارجی می‌تواند با قرمزی و تورم ناحیه بیرونی گوش همراه باشد. این تورم و قرمزی ممکن است در پوست گوش یا در ناحیه داخلی کانال گوش مشاهده شود.
بیشتر بخوانید: چگونه باید از گوش‌هایمان مراقبت کنیم؟
خارش: خارش در ناحیه گوش نیز می‌تواند نشانه‌ای از عفونت گوش خارجی باشد. این خارش ممکن است مزاحم و اغلب غیر قابل تحمل باشد.
ترشحات: در برخی موارد، عفونت گوش خارجی می‌تواند با ترشحات غیرطبیعی همراه باشد. این ترشحات ممکن است زرد، سبز، قهوه‌ای یا خونریزی باشند و بر روی البسه گوش، گوشواره‌ها مشاهده شوند.
دشواری در شنوایی: در برخی موارد، عفونت گوش خارجی می‌تواند با دشواری در شنوایی همراه شود. شاید شنوایی فرد کاهش یابد یا احساس کند که گوشش کیپ شده است.
به گزارش رویداد۲۴ درمان عفونت گوش خارجی معمولاً شامل ترکیبی از تدابیر خانگی و درمان‌های دارویی است:
اولین تدبیری که باید انجام دهید، تمیزی و خشک کردن ناحیه گوش است. شستشوی دقیق و ملایم ناحیه بیرونی گوش با آب و صابون ملایم می‌تواند به کاهش عفونت کمک کند. پس از شستشو، حتماً ناحیه را خشک کنید.
پزشک ممکن است قطره‌های گوش ضدعفونی کننده یا ضد التهابی تجویز کند. قطره‌ها را طبق دستور پزشک استفاده کنید و در صورت استفاده از قطره‌ها، سر و گردن خود را به طور ملایم به سمت مخالف بچرخانید تا قطره به درستی وارد گوش شود.
پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی و تسکین‌دهنده برای کاهش درد و التهاب مربوط به عفونت گوش خارجی تجویز کند. این داروها معمولاً به صورت قرص یا کرم موضعی استفاده می‌شوند.
در برخی موارد عفونت گوش خارجی شدید، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها را تجویز کند. این داروها برای کنترل عفونت و باکتری‌ها استفاده می‌شوند. مهم است که آنتی‌بیوتیک‌ها را طبق دستور پزشک مصرف کنید و دوره درمان را تمام کنید.
پس از شروع درمان، ممکن است پزشک، شما را برای پیگیری و بررسی مجدد دعوت کند. در صورتی که علائم بهبود نیابند یا بدتر شوند، باید به پزشک اطلاع داده شود.
مهم است که همواره درمان عفونت گوش خارجی زیر نظر پزشک انجام گیرد و هیچگاه خودسرانه اقدام به درمان نشود.
عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی معمولاً ناشی از التهاب و عفونت در بخش‌های گوش که در عمق گوش قرار دارند به وجود می‌آید. این نوع عفونت می‌تواند ناشی از عواملی مانند عفونت تنفسی، آلرژی، انسداد لوله‌های گوش، یا ضعف سیستم ایمنی باشد.
عفونت گوش میانی ممکن است با درد شدید در گوش همراه باشد، خس خس صدا در گوش، تب، احساس سنگینی در گوش، و افزایش ترشحات از گوش همراه باشد.
عفونت در گوش میانی ممکن است نشانه‌های مختلفی داشته باشد. در ادامه به برخی از این نشانه‌ها اشاره می‌کنم:
درد: یکی از نشانه‌های شایع عفونت در گوش میانی درد است. این درد معمولاً شدید بوده و به خصوص در کودکان ممکن است موجب بی‌تابی و بی‌خوابی آنها شود.
تب: عفونت در گوش میانی می‌تواند افزایش دمای بدن شود. این تب ممکن است به علت پاسخ بدن به عفونت باشد.
لرز: در برخی موارد، عفونت در گوش میانی می‌تواند موجب لرزش بدن شود.
سرگیجه: بعضی از افراد با عفونت در گوش میانی ممکن است حس سرگیجه و عدم تعادل داشته باشند.
ناراحتی یا تورم در ناحیه پشت گوش: در برخی موارد، عفونت می‌تواند باعث تورم و ناراحتی در ناحیه پشت گوش شود.
کاهش شنوایی: عفونت در گوش میانی ممکن است باعث کاهش شنوایی یا حتی ناشنوایی در گوش فرد مبتلا شود.
درمان عفونت گوش میانی هم چون عفونت گوش خارجی معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های خانگی و دارویی است. در ادامه به برخی از روش‌های درمانی عفونت گوش میانی اشاره می‌کنم:
استفاده از آب گرم: قرار دادن یک کمپرس گرم یا یک حوله نرم و گرم روی گوش مبتلا می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. از این روش می‌توان برای تسکین درد استفاده کرد.
استفاده از قطره‌های گوش: برخی قطره‌های گوش ضد التهاب و ضد عفونی کننده در دسترس هستند که می‌توانند به کاهش التهاب و درمان عفونت کمک کنند. اما قبل از استفاده از هر گونه دارو، بهتر است با پزشک مشورت شود.
آنتی‌بیوتیک‌ها: در برخی موارد عفونت‌های گوش میانی شدید، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها را تجویز کند. آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت و کاهش التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما باید توجه داشت که باید دستورات پزشک را دقیقاً دنبال و دوره دارو را کاملا مصرف کرد.
آرام‌بخش‌ها: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای آرام‌بخش را تجویز کند تا به فرد کمک کند که درد و تورم را کاهش داده و بهتر بخوابد.
همچنین، در صورتی که عفونت شدید و مزمن بوده یا بهبودی حاصل نشود، پزشک ممکن است روش‌های درمانی دیگری، همچون تزریق داروها به گوش میانی یا در صورت لزوم، جراحی تجویز کند.
عفونت گوش داخلی نیز به عنوان لابیرینتیت شناخته می‌شود و ممکن است ناشی از عفونت و التهاب در بخش‌های داخلی گوش باشد. این نوع عفونت می‌تواند با سرگیجه، تهوع، استفراغ، تغییر در شنوایی، و عدم تعادل همراه باشد. عفونت گوش داخلی ممکن است ناشی از عواملی مانند عفونت تنفسی، ویروس‌ها، باکتری‌ها یا ورم‌ها باشد.
عفونت گوش داخلی همچنین به عنوان عفونت اتوسکلروز معروف است و می‌تواند نشانه‌های متنوعی داشته باشد. در ادامه به برخی از نشانه‌های شایع عفونت گوش داخلی اشاره می‌کنم:
درد: درد یکی از نشانه‌های شایع عفونت گوش داخلی است. این درد معمولاً شدید است و می‌تواند بی‌خوابی و بی‌قراری را به ویژه در کودکان ایجاد کند.
تب: عفونت گوش داخلی مانند عفونت در سایر نقاط گوش به عنوان پاسخی به عفونت بدن موجب افزایش دمای بدن شود.
لرزش: در برخی موارد، عفونت گوش داخلی می‌تواند باعث لرزش بدن شود.
سرگیجه: برخی افراد ممکن است با سرگیجه و عدم تعادل روبرو شوند.
ناراحتی یا تورم پشت گوش: در برخی موارد، عفونت می‌تواند باعث تورم و ناراحتی پشت گوش شود.
کاهش شنوایی: عفونت گوش داخلی می‌تواند منجر به کاهش شنوایی یا حتی از دست دادن کامل شنوایی در گوش مبتلا شود.
درمان عفونت گوش داخلی هم معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های درمان خانگی و دارویی است.
استفاده از کمپرس گرم: قرار دادن یک کمپرس گرم یا حوله نرم و گرم روی گوش مبتلا می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. این روش برای کاهش درد مفید است.
قطره‌های گوش: برخی قطره‌های گوش ضد التهاب و ضد عفونی کننده موجود هستند که می‌توانند به کاهش التهاب و درمان عفونت کمک کنند. با این حال، قبل از استفاده از هر نوع دارو، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
آنتی‌بیوتیک‌ها: در موارد شدید عفونت گوش داخلی، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت و کاهش التهاب استفاده می‌شوند. با این حال، مهم است که دستورالعمل‌های پزشک را دقیقاً رعایت کرده و دوره درمان را به طور کامل تکمیل کنید.
آنالژزیک‌ها: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای تسکین دهنده درد را تجویز کند تا به کاهش درد و تورم و ارتحال خواب بهتر کمک کند.
در این عفونت هم اگر درمان خانگی و دارویی جواب ندهد پزشک ممکن است جراحی یا تزریق را تجویز کند.
عفونت گوش کودکان یک مشکل شایع است که می‌تواند برای کودکان ناراحت‌کننده باشد. این نوع عفونت معمولاً در قسمت میانی گوش رخ می‌دهد و به عنوان عفونت گوش میانی شناخته می‌شود.
علائم عفونت گوش میانی در کودکان ممکن است شامل درد گوش، تب، لرزش بدن، سرگیجه، عدم راحتی یا تورم پشت گوش و کاهش شنوایی باشد. کودکان کوچکتر ممکن است نشانه‌های دیگری نیز داشته باشند، مانند بی‌قراری، بی‌اشتهایی، بی‌خوابی یا بدخوابی، بالا رفتن صداهای کوچک و گاهی حتی بی‌توجهی.
برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، بهتر است به یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) مراجعه شود. پزشک ممکن است بررسی فیزیکی انجام دهد، تاریخچه بیماری را مورد بررسی قرار دهد، و در صورت لزوم تست‌های تکمیلی مانند آزمایشات آزمایشگاهی یا عکسبرداری تهیه کند.