رویداد۲۴ حسین فلاحی: نیویورک تایمز در مقاله ای به این موضوع پرداخته که اساسا چند کشور توانایی ضربه زدن به هر نقطه از کره زمین با موشک پرتاب شده از خشکی یا زیردریایی را دارند و چه کشورهایی فعالانه برای گسترش قابلیت های موشکی خود تلاش می کنند.
"ایان ویلیامز"، دستیار مدیر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی که در حال جمع‌آوری داده‌ها درباره برنامه‌های موشکی در کشورهای مختلف بوده است می گوید: «ما معتقدیم که در حال ورود به یک رنسانس موشکی هستیم. تعداد فزاینده کشورهایی که دسترسی به موشک دارند، تنش های منطقه ای را افزایش داده و احتمال جنگ را بیشتر می کند. اگر کشورها فکر کنند که موشک‌هایشان می‌تواند هدف قرار گیرد، تمایل بیشتری برای استفاده از زرادخانه‌های خود دارند.»
علاوه بر این، بسیاری از موشکهای در حال توسعه توسط این کشورها مبتنی بر فناوری‌های منسوخ هستند که باعث می‌شود دقت آنها کمتر شود و خطر برای غیرنظامیان افزایش یابد.
بیشتر بخوانید: مشخصات فنی جنگنده کوثر
همچنین این خطر وجود دارد که موشک ها به دست شبه نظامیان و گروه های تروریستی بیفتند. بسیاری از کشورهایی که در دو دهه گذشته سرمایه‌گذاری هنگفتی روی موشک‌ها انجام داده‌اند، در نقاط حساس آسیا و خاورمیانه هستند.
1. ایالات متحده
2. روسیه
3. انگلستان
4. چین
5. فرانسه
به گزارش رویداد۲۴ اما تایمز گزارش می دهد که موشک های 8 کشور دیگر نیز در حال حاضر حداقل 186 مایل برد دارند و آنها در 20 سال گذشته برای تقویت این برد یا دقت موشک های خود تلاش کرده اند. آنها (از بزرگترین تا کوچکترین) فهرست شده اند:
1.کره شمالی
2.اسرائيل
3.هندوستان
4.عربستان سعودی
5.ایران
6.پاکستان
7.کره جنوبی
8.تایوان
فعالیت های موشکی کره شمالی به شدت افزایش یافته است. این کشور با نمایش برد موشک هایش در آزمایشات آخر، نشان داد که می تواند احتمالا به آمریکا ضربه وارد کند. کره شمالی نمونه ای از یک خطر است. برآوردها از حداکثر برد موشکی این کشور از 745 مایل در سال 1990 به بیش از 8000 مایل در حال حاضر رسیده است. این برای ضربه زدن به نیمی از جهان از جمله سرزمین اصلی ایالات متحده کافی است. (در همین دوره، کره جنوبی توانایی حمله به هر نقطه از کره شمالی را به دست آورد.)
کشورهایی مانند ایران، کره شمالی و پاکستان برنامه های توسعه موشکی قوی دارند و شباهت برخی از موشک های آنها نشان می دهد که آنها برای اشتراک فناوری با یکدیگر همکاری کرده اند.
پاکستان سرمایه گذاری سنگین تری را در برنامه موشکی خود در دهه 1990 آغاز کرد و گمان می رود که با چین نیز همکاری داشته است. در اواسط دهه 2000، پاکستان توانایی ضربه زدن به بیشتر مناطق هند، رقیب اصلی منطقه ای خود را داشت.
هند نیز به نوبه خود در دو دهه گذشته قادر به حمله به هر نقطه از پاکستان و بیشتر چین، رقیب منطقه ای دیگر شده است. هند اکنون در حال همکاری با روسیه برای توسعه موشک های کروز است.
عربستان سعودی و اسرائیل پیش از سال 1990 می توانستند به ایران حمله کنند. اما اکنون ایران می تواند به هر کدام از این کشورها حمله کند.
علاوه بر این، هم هند و هم کره شمالی روی موشکهای زیردریایی کار میکنند که به دو کشور امکان می‌دهد موشکهای خود را برای استفاده در حملات تلافی جویانه بهتر پنهان کنند.
یکی دیگر از مناطق نگران کننده دسترسی شبه نظامیان یا گروه های تروریستی به موشک است. یکی از نمونه‌های بارز آن در نوامبر اتفاق افتاد، زمانی که موشک بالستیک پرتاب شده از یمن به پایتخت عربستان سعودی رسید. این موشک توسط حوثی ها شلیک شد، شبه‌نظامیان شیعه که سه سال پیش کنترل بخش‌های زیادی از یمن را به دست گرفتند و تحت حمایت ایران و حزب‌الله هستند.
سلاحی که علیه عربستان سعودی استفاده شد، نوعی موشک اسکاد بود. اسکاد و انواع آن به برخی از رایج ترین موشک ها در جهان تبدیل شده اند. روسیه در ابتدا اسکاد را در دهه 1950 برای حمل سلاح های کشتار جمعی توسعه داد.
تلاش برای جلوگیری از گسترش فناوری موشکی بسیار دشوار است. اما تقریباً غیرممکن است که تجارت قطعات کوچکتر مانند سیستم های هدایت و موتورها و همچنین تخصص انسانی را متوقف کنید. یک درایو انگشت شست کامپیوتر می تواند اسرار زیادی را در خود داشته باشد.
و گاهی اوقات، یک قطعه واحد می‌تواند کاتالیزور پیشرفت باشد: تصور می‌شود طراحی موتور قدرتمند شوروی که کره شمالی به دست آورد، عامل اصلی پیشرفت‌های اخیر این کشور باشد.
دکتر لوئیس اضافه کرد که اکنون بسیاری از کشورها در حال یادگیری اسرار موشک و چگونگی ساخت مدل های به تدریج تهدید کننده هستند. به عنوان مثال، هند در حال کار بر روی موشکی است که بتواند نزدیک به نیمی از کره زمین را هدف قرار دهد.
تهدید فزاینده اشاعه موشک‌ها باعث تلاش‌های کنترلی جدیدی توسط سازمان کنترل فناوری موشکی شده است، گروهی متشکل از 35 کشور که به دنبال محدود کردن صادرات موشک‌ها و اجزای آن هستند.
این گروه در بیانیه اخیر خود بر "اهمیت حیاتی" کار خود برای رسیدگی به تغییرات سریع در نحوه توسعه و انتقال تسلیحات تاکید کرد.
اما برخی از تحلیلگران نسبت به امکان توقف انتقال موشک ها تردید دارند. دکتر لوئیس گفت: «چشم انداز کنترل تکثیر موشک ها به سرعت در حال محو شدن است، زیرا فناوری ساخت آنها جلوتر پیش می رود.»