رویداد۲۴ نازنین احمدی: آرامش روانی حالتی از آرامش روحی و روانی است و زمانی اتفاق می‌افتد که افکار، احساسات و اعمال فرد با ارزش‌ها و اهداف او هماهنگ باشد.
این حالتی مطلوب برای همه انسان‌هاست، زیرا ما را قادر می‌سازد تا زندگی شادتر، سالم‌تر و رضایت‌بخشی داشته باشیم. بااین‌حال، دستیابی به آرامش ذهن همیشه آسان نیست، به‌خصوص در دنیای پرشتاب و پر استرس امروز.
در این مقاله بهترین راه برای دستیابی به آرامش ذهن را با استفاده از تحقیقات روانشناسی، آموزه‌های معنوی و تجربه شخصی بررسی خواهیم کرد.
اولین قدم برای رسیدن به آرامش ذهنی، درک عواملی است که در آشفتگی و اضطراب درونی نقش دارند. به گفته روان‌شناسان، رایج‌ترین منابع استرس و اضطراب، فشارهای ناشی از کار، مشکلات مالی، مشکلات روابط، مسائل سلامتی و نگرانی‌های وجودی مانند معنای زندگی و مرگ است.
بیشتر بخوانید: درمان شناختی- رفتاری CBT چیست؟
این عوامل می‌توانند به احساسات منفی مانند ترس، خشم، غم و گناه منجر شوند که به نوبه خود می‌توانند بر سلامت روان و جسم، روابط و رفاه کلی ما تأثیر بگذارند.
به گزارش رویداد۲۴ برای غلبه بر این احساسات منفی و رسیدن به آرامش، باید مهارت‌ها و استراتژی‌هایی را توسعه دهیم که به مدیریت استرس و ترویج احساسات مثبت کمک کنند.
یکی از این مهارت‌ها، تمرکز حواس است که تمرین توجه به لحظه حال با آگاهی غیر قضاوتی است. تحقیقات نشان داده است که ذهن‌آگاهی می‌تواند استرس، اضطراب و افسردگی را کاهش دهد و بهزیستی کلی را بهبود بخشد.
ذهن‌آگاهی را می‌توان از طریق مدیتیشن، یوگا، تنفس عمیق یا صرفاً با توجه به افکار، احساسات خود بدون قضاوت یا واکنش به آن‌ها تمرین کرد.
یکی دیگر از مهارت‌های مهم برای دستیابی به آرامش ذهن، بازسازی شناختی است که فرایند شناسایی و به چالش کشیدن الگوهای افکار منفی و جایگزینی آن‌ها با الگوهای مثبت است.
افکار منفی مانند:
این موارد می‌توانند چرخه‌ای از شک به خود و اضطراب ایجاد کنند. با به چالش کشیدن این افکار و جایگزینی آن‌ها با افکار مثبتی مانند:
با این موارد می‌توانیم ذهنیت مثبت و خوش‌بینانه‌تری را در خود پرورش دهیم.
علاوه بر این مهارت‌های روان‌شناختی، آموزه‌های معنوی نیز می‌توانند راهنمایی‌هایی را برای رسیدن به آرامش روانی ارائه دهند. بسیاری از سنت‌های معنوی بر اهمیت پرورش آرامش درونی از طریق اعمالی مانند مراقبه، دعا و تأمل در خود تأکید می‌کنند.
این تمرین‌ها می‌توانند به ما کمک کنند با درون خود ارتباط برقرار کنیم، حس هدف و معنا را توسعه دهیم و آرامش و رضایت را در لحظه حال پیدا کنیم.
به‌عنوان‌مثال، در بودیسم، تمرین مراقبه ذهن‌آگاهی برای دستیابی به آرامش و روشنگری درونی مرکزی است. با تمرکز بر لحظه حال و مشاهده افکار و احساسات بدون قضاوت یا دلبستگی، می‌توان بینشی نسبت به ماهیت واقعی واقعیت ایجاد کرد و از رنج فراتر رفت.
به همین ترتیب، در هندوئیسم، تمرین یوگا و مدیتیشن به‌عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به اتحاد با الهی و دستیابی به آرامش و هماهنگی درونی تلقی می‌شود.
در مسیحیت، دعا و تفکر نیز به‌عنوان وسیله‌ای برای ارتباط با خدا و یافتن آرامش خاطر تلقی می‌شود. با تسلیم نگرانی‌ها و ترس‌ها به قدرتی برتر و توکل به تدبیر خداوند می‌توان در مواقع سخت آسایش، امید و نیرو پیدا کرد. سایر اعمال معنوی مانند قدردانی، بخشش و شفقت نیز می‌توانند به پرورش ذهنیت آرام‌تر و دلسوزانه کمک کنند.
تجربه شخصی نیز نقش مهمی در دستیابی به آرامش دارد. هر فردی دارای نقاط قوت، ضعف، ارزش‌ها و اهداف منحصربه‌فردی است که نیازمند یک رویکرد شخصی برای دستیابی به آرامش ذهنی است.
برای برخی ورزش‌های فیزیکی مانند دویدن، پیاده‌روی یا شنا می‌تواند منبعی برای آرامش و کاهش استرس باشد. برای برخی دیگر، فعالیت‌های خلاقانه مانند نوشتن، نقاشی یا نواختن موسیقی می‌تواند حس هدف و تحقق را ایجاد کند.
برخی از مردم در گذراندن وقت با عزیزان آرامش خاطر پیدا می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر تنهایی و درون‌نگری را ترجیح می‌دهند.
یکی از موضوعات مشترکی که در تمام این رویکردها برای دستیابی به آرامش وجود دارد، اهمیت خودآگاهی و مراقبت از خود است.
با صرف زمان برای تأمل در افکار، احساسات و رفتارهای خود و انتخاب‌های آگاهانه‌ای که با ارزش‌ها و اهداف فرد همسو باشد، می‌توان زندگی اصیل‌تر و رضایت‌بخشی را پرورش داد.
اقدامات خودمراقبتی مانند خواب کافی، خوردن یک رژیم غذایی سالم و درگیر شدن در فعالیت‌های لذت‌بخش نیز می‌تواند به کاهش استرس و ارتقای رفاه کمک کند.
یکی دیگر از راه‌های رسیدن به آرامش، تمرین شکرگزاری است. سپاسگزاری تمرین تمرکز بر چیزهای خوب زندگی و سپاسگزاری از آن‌هاست.
این یک پادزهر قوی برای احساسات منفی مانند اضطراب، خشم و حسادت است و می‌تواند به ما کمک کند تا ذهنیت مثبت و خوش‌بینانه‌تری را پرورش دهیم.
تحقیقات نشان داده است که تمرین قدردانی می‌تواند فواید بی‌شماری برای سلامت روان و جسم داشته باشد، از جمله کاهش استرس، بهبود کیفیت خواب، افزایش شادی و رضایت از زندگی و تقویت روابط اجتماعی.
قدردانی را می‌توان به روش‌های مختلفی انجام داد، مانند نوشتن در یک مجله سپاسگزاری، ابراز قدردانی از دیگران، یا صرف لحظه‌ای برای قدردانی از چیزهای خوب زندگی.
با تصدیق کارهای خوبی که دیگران برای ما انجام می‌دهند، نه‌تنها روابط خود را تقویت می‌کنیم، بلکه حس سخاوت و مهربانی را نسبت به دیگران در خود پرورش می‌دهیم.
یکی از راه‌های تمرین شکرگزاری این است که عادت کنید هر روز سه چیز را فهرست کنید که بابت آن‌ها سپاسگزار هستید. اینها می‌توانند چیزهای ساده‌ای مانند یک فنجان قهوه خوب، یک کلمه محبت‌آمیز از یک دوست یا یک غروب زیبا باشند.
با تمرکز بر این جنبه‌های مثبت زندگی، می‌توانیم توجه خود را از افکار و احساسات منفی منحرف کنیم و احساس شادی و رفاه بیشتری را در خود پرورش دهیم.
راه دیگر برای رسیدن به آرامش، تعیین حدومرز است. مرزها محدودیت‌هایی هستند که ما برای خود و دیگران برای محافظت از سلامت جسمی، ذهنی و عاطفی خود تعیین می‌کنیم.
با تعیین مرزهای واضح، می‌توانیم استرس را کاهش دهیم، از درگیری جلوگیری کنیم و حس احترام به خود و مراقبت از خود را در خود پرورش دهیم.
تعیین حدومرز می‌تواند شامل «نه» گفتن به درخواست‌هایی باشد که با ارزش‌ها، نیازها یا اهداف ما همسو نیستند. همچنین می‌تواند شامل انتقال واضح نیازها و انتظارات ما به دیگران و احترام به مرزهای آن‌ها باشد.
برای مثال، اگر ایمیل‌ها و تماس‌های تلفنی مرتبط با کار باعث استرس و تداخل در زمان شخصی می‌شوند، تعیین مرزهای روشن در مورد زمان و نحوه پاسخگویی به آن‌ها می‌تواند به ایجاد حس تعادل و هماهنگی بیشتر در زندگی‌مان کمک کند.
تعیین مرزها همچنین می‌تواند شامل مراقبت از نیازهای فیزیکی و عاطفی ما باشد. این می‌تواند شامل خواب کافی، خوردن یک رژیم غذایی سالم، درگیر شدن در ورزش منظم و درگیر شدن در فعالیت‌هایی باشد که برای ما شادی و رضایت به ارمغان می‌آورد.
با اولویت دادن به خودمراقبتی و تعیین حدومرز در حول‌وحوش زمان و انرژی خود، می‌توانیم استرس را کاهش دهیم و احساس خوشبختی بیشتری را در خود پرورش دهیم.
در خاتمه، دستیابی به آرامش روانی فرایندی چندوجهی است که به ترکیبی از مهارت‌های روان‌شناختی، آموزه‌های معنوی و تجربه شخصی نیاز دارد.
با توسعه ذهن‌آگاهی، بازسازی شناختی و سایر مهارت‌های روان‌شناختی، می‌توانیم استرس را مدیریت کنیم و ذهنیت مثبت و خوش‌بینانه‌تری را در خود پرورش دهیم.
با استفاده از آموزه‌های معنوی، می‌توانیم با درون خود ارتباط برقرار کنیم، معنا و هدف پیدا کنیم و احساس آرامش و رضایت را در خود پرورش دهیم.
با ارج نهادن به نقاط قوت، ضعف، ارزش‌ها و اهداف منحصربه‌فرد خود، می‌توانیم زندگی اصیل‌تر و کامل‌تری ایجاد کنیم. در نهایت، بهترین راه برای رسیدن به آرامش، پرورش حس عمیق خودآگاهی، مراقبت از خود و شفقت نسبت به خود و دیگران است.