رویداد۲۴ مهسا زرگری: اضطراب اجتماعی به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرد از ترس، نگرانی یا استرس شدیدی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی مختلف رنج می‌برد. این نوع اضطراب معمولاً در مواقعی رخ می‌دهد که فرد در تعامل با دیگران، در برابر نظرات و انتظارات آنها یا در مواقعی که ممکن است به نظر عموم نقضی از قوانین و ارزش‌های اجتماعی بکند، قرار می‌گیرد.
علائم اضطراب اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ترس و استرس شدید قبل از ورود به موقعیت‌های اجتماعی مثل صحبت کردن در جمع، شرکت در مراسم عمومی، حضور در جلسات کاری و غیره.
ترس از بررسی و نقد دیگران، ترس از احساس خجالت و ترس از تحقیر شدن یا ردیابی شدن توسط دیگران.
احساس خجالت و ترس از ارتباط برقرار کردن با افراد جدید یا غریبه‌ها.
نگرانی بیش از حد در مورد نظرات دیگران درباره خود، ترس از عدم پذیرش اجتماعی و ترس از تحمل انتقادها.
بیشتر بخوانید: درمان شناختی- رفتاری CBT چیست؟
تمایل به اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی، انجام وظایف عمومی یا شرکت در فعالیت‌های گروهی.
به گزارش رویداد۲۴ اضطراب اجتماعی میتواند تاثیرات منفی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد و ممکن است باعث محدودیت‌های اجتماعی، افزایش استرس و تأثیر منفی بر روابط شخصی و حرفه‌ای شود. در صورتی که این اضطراب به شدت تداوم داشته باشد و زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد، مراجعه به متخصص روانشناسی میتواند کمک کننده باشد. درمان‌های مختلفی برای اضطراب اجتماعی وجود دارد، از جمله روش‌های مشاوره، روش‌های شناختی-رفتاری و در صورت لزوم، داروها.
علاوه بر اضطراب اجتماعی عمومی، که شامل نگرانی در مواجهه با همه نوع موقعیت‌های اجتماعی است، برخی از انواع خاص اضطراب اجتماعی عبارتند از:
اضطراب سخنرانی: ترس و اضطراب قوی در موقعیت‌هایی که شامل سخنرانی در جمعی بزرگتر است، مانند ارائه ارائه‌ها، سخنرانی‌ها و ارائه‌های تحصیلی.
اضطراب میزبانی: ترس و نگرانی در موقعیت‌های مرتبط با میزبانی و مهمان‌نوازی، مانند برگزاری مهمانی‌ها، جشن‌ها و ملاقات‌های اجتماعی در خانه.
اضطراب تعامل اجتماعی: ترس و اضطراب در مواجهه با تعاملات روزمره با افراد، مانند گفتگوها، ملاقات‌های روزمره و بحث‌های گروهی.
اضطراب عمومی در موقعیت‌های اجتماعی: ترس و نگرانی در مواجهه با هر نوع موقعیت اجتماعی، بدون تمرکز خاص بر یک نوع فعالیت خاص.
مهم است بدانید که این تقسیم‌بندی‌ها نیاز به ارزیابی توسط یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک دارد تا تشخیص نهایی را بگذارد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.
برای کاهش اضطراب اجتماعی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
آموزش مهارت‌های اجتماعی: یادگیری مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی، مانند مهارت‌های گفتگو، شنیداری فعال، ارتباط بدنی موثر و تفسیر نظرات دیگران میتواند به شما کمک کند تا در مواقع اجتماعی بهتر عمل کنید و به خود اعتماد بیشتری پیدا کنید.
تمرین و تمرکز بر نفس: تکنیک‌های تنفس عمیق و مراقبت از نفس می‌توانند به شما کمک کنند تا در مواقع استرس آرامش بیشتری را تجربه کنید و از اضطراب کاسته شود. روش‌هایی مانند تنفس عمیق مربعی و تنفس عمیق متمرکز می‌توانند مفید باشند.
تجربه تدریجی: با موقعیت‌های اجتماعی کوچکتر شروع کنید و به تدریج به موقعیت‌های بزرگتر و چالش‌برانگیزتر پیش بروید. این روش به شما کمک می‌کند با تجربه‌های موفق کوچک، اعتماد به نفس خود را افزایش دهید و به تدریج بتوانید با موقعیت‌های متعدد و پیچیده‌تر روبرو شوید.
مدیریت استرس: استفاده از روش‌های مدیریت استرس، مانند ورزش، مدیتیشن، یوگا یا تمرینات تأملی، میتواند به شما کمک کند تا استرس روزمره را کاهش دهید و در مواقع اجتماعی آرامش بیشتری را تجربه کنید.
حمایت از خود: مراقبت از خودتان، بهره‌گیری از فعالیت‌های لذت‌بخش، استراحت کافی، تغذیه سالم و خواب مناسب میتواند به شما کمک کند تا روحیه و انرژی بیشتری داشته باشید و در مواقع اجتماعی بهتر عمل کنید.
حمایت حرفه‌ای: در صورتی که اضطراب اجتماعی شدید است و زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مراجعه به متخصص روانشناسی یا مشاور حرفه‌ای میتواند مفید باشد. آنها می‌توانند به شما راهنمایی کنند و راه‌حل‌های موثرتر را برای مدکاهش اضطراب اجتماعی پیشنهاد می‌کنم از راهکارهای زیر استفاده کنید:
آگاهی از اضطراب: شناخت علائم و نشانه‌های اضطراب اجتماعی و درک آنها میتواند اولین گام در مقابله با آن باشد. با شناخت علائم، می‌توانید بهتر بفهمید کدام موقعیت‌ها و فکرها اضطراب شما را بیشتر می‌کنند.
تغییر نگرش: سعی کنید بهبود نگرش خود را درباره موقعیت‌های اجتماعی داشته باشید. تمرکز بر احساسات مثبت، تمرکز بر خود و موضوعات مورد علاقه شما میتواند به شما کمک کند از اضطراب کاسته شود.
تمرین و تمرکز بر مهارت‌های ارتباطی: با تمرین و بهبود مهارت‌های ارتباطی خود، می‌توانید اعتماد به نفس خود را افزایش داده و بهتر در مواقع اجتماعی عمل کنید. این شامل مهارت‌هایی مانند گفتگو، شنیداری، بیان احساسات و نظرات، و حل مسائل اجتماعی است.
پرداختن به خود: به خودتان مراقبت کنید و فعالیت‌هایی که می‌پسندید را انجام دهید. ورزش، مدیتیشن، آرامش بخش‌ها و هر فعالیتی که شما را آرام کند و احساس رضایت بدهد، میتواند به کاهش اضطراب کمک کند.
پشتیبانی از خانواده و دوستان: حمایت خانواده و دوستان اهمیت زیادی در کاهش اضطراب اجتماعی دارد. با دوستان خود در مورد اضطراب صحبت کنید و از آنها حمایت بخواهید. ممکن است درک و پشتیبانی آنها به شما انگیزه و اعتماد به نفس بیشتری بدهد.
مراجعه به متخصص: در صورتی که اضطراب اجتماعی شدید است و توانایی مقابله با آن را ندارید، مراجعه به متخصص روانشناسی یا مشاور میتواند مفید باشد. آنها می‌توانند به شما راهنمایی کنند و راه‌حل‌های مؤثرتری برای مدیریت اضطراب اجتماعی ارائه دهند.
اضطراب اجتماعی در نوجوانان ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. در زیر، برخی از علائم معمول اضطراب اجتماعی در نوجوانان را ذکر می‌کنم:
ترس از تعامل اجتماعی: نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است ترس و نگرانی شدیدی در مواجهه با تعاملات اجتماعی مانند صحبت کردن در جمع، شرکت در فعالیت‌های گروهی، مصاحبه‌های شغلی و ملاقات با غربا تجربه کنند.
نگرانی از نقد و انتقاد: نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است بسیار حساس به نقد و انتقاد دیگران باشند و این امر میتواند باعث ایجاد استرس و اضطراب شود.
اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی: نوجوانان ممکن است سعی کنند از موقعیت‌های اجتماعی که ترسی برایشان ایجاد می‌کند، دوری کنند. به عنوان مثال، اجتناب از شرکت در مهمانی‌ها، سخنرانی‌ها یا فعالیت‌های گروهی.
ناراحتی و اضطراب قبل از رویدادهای اجتماعی: نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است قبل از مواجهه با رویدادهای اجتماعی از جمله مهمانی‌ها یا جلسات مدرسه، اضطراب و ناراحتی شدیدی را تجربه کنند.
علائم جسمی: علائم جسمی مانند تپش قلب، تنگی نفس، عرق کردن، لرزش، درد شکم و سردرد نیز در نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است ظاهر شود.
عوارض در تحصیلات و روابط: اضطراب اجتماعی میتواند تأثیرات منفی بر روابط دوستانه، عملکرد تحصیلی و حضور در محیط‌های اجتماعی داشته باشد.
تشخیص نهایی اضطراب اجتماعی توسط یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک قابل انجام است. در صورت تجربه این علائم در نوجوانان، مشاوره حرفه‌ای و درمان مناسب میتواند به آنها کمک کند.