سرمربی پرسپولیس میگوید: «در
طول فصل بارها جای صدرنشین تغییر میکند، تیمی بالا میآید، تیمی پایین
میرود، مهم این است که تیم مدعی شخصیت خود را حفظ کند و با یک برد کار را
تمام شده نداند و با یک مساوی، به هم نریزد.»
حق با برانکو است، صدر
بارها دست به دست میشود و مهمتر از هر چیز، حفظ شخصیت تیم است اما آیا
پرسپولیس میتواند تمرکز خود را حفظ کند؟ برانکو مثل یک نظریهپرداز
حرفهای برای این سؤال هم جواب دارد: «ما میتوانیم، این برداشت من است و
روی هوا هم حرف نمیزنم. شما از بیرون نگاه میکنید و من از داخل... تیم من
توان این کار را دارد و این را یک هوادار به شما نمیگوید، کسی میگوید که
با این تیم زندگی میکند.»
اما این انتقاد به پرسپولیسِ برانکو وارد
است که تیمش مثل سابق هجومی و زیبا بازی نمیکند. این انتقاد باعث دلخوری
برانکو میشود؛ «هجومی بازی نمیکند، یعنی چه؟! شما از یکطرف بعد از هر
بازی از من میپرسید چرا پرسپولیس این همه موقعیت خراب میکند و از طرف
دیگر میگویید هجومی و زیبا بازی نمیکند. اگر هجومی بازی نمیکنیم، پس چرا
درباره موقعیتهای از دست رفته تیم ما حرف میزنید؟ گاهی اوقات برای شمردن
موقعیتهای گل ما، انگشتان دو دست شما هم کم است. پس حتماً ما هجومی بازی
میکنیم که بیش از تعداد انگشتان دو دست، موقعیت به وجود میآوریم. فوتبال
یعنی به دست آوردن موقعیت. ما تا اینجایش عالی هستیم و باید در زدن ضربه
آخر، بیشتر دقت داشته باشیم.»
برانکو یک حرف جالب دیگر هم درباره
پرسپولیس میزند: «اجازه بدهید من سکوت کنم و جدول درباره پرسپولیس صحبت
کند. جدول میگوید ما الان صدرنشین هستیم، با کمترین گل خورده ممکن و با
نتایج خوبی که گرفتهایم. فکر میکنم تعداد موقعیتهای گلمان هم از این
نظریه که پرسپولیس یک تیم هجومی است، دفاع میکند.»