فارین افرز نوشت: اگرچه مقامات ایرانی همواره مواضعی ضد آمریکایی داشته اند، با این حال، به نظر می رسد برخی از مسئولان ایرانی از ریاست جمهوری دونالد ترامپ چندان متعجب و مغموم نیستند. به نظر می رسد که آنها مانند ولادیمیر پوتین از پیروی دونالد ترامپ رئیس جمهور آتی آمریکا استقبال می کنند و امیدوارند در دوران ریاست جمهوری وی بتوانند تسلط بیشتری بر منطقه پیدا کنند.
اولین آزمون بزرگ در رابطه میان رییس جمهور آتی آمریکا و ایران، مسئله سوریه و رهبر سوریه، بشار اسد و نسبت آن با ایران است ، که تا حد زیادی پیچیده شده است. ممکن است ترامپ تصمیم به انعقاد قراردادی با روسیه و ایران بر سر سوریه بگیرد، اما در هر حال آینده اسد در سوریه تا حد زیادی به تصمیم دولت آتی آمریکا وابسته است.
در حال حاضر، سیاست ترامپ درمورد سوریه به صورت یک معما باقی مانده است. اما امید زیادی در دمشق، مسکو و تهران وجود دارد. برای مثال در 14 نوامبر، اسد گفت که ترامپ ممکن است یک "متحد مناسب" برای مبارزه با تروریسم باشد.
امید اسد کاملا بی اساس نیست. ترامپ نشان داده است برای مبارزه با داعش و جبهه مقابل آن یعنی دولت هایی مانند دولت های سوریه و روسیه تمایل دارد اما به نظر می رسد در این معادله، او اسد را به عنوان شر کمتر می بیند.
این ممکن است چشم اندازی برای یک معامله با روسیه و ایران به عنوان راهی برای پایان دادن به جنگ سوریه باشد. اگر چنین باشد، این امر می تواند رژیم اسد و یا حداقل بخش بزرگی از آن را در قدرت نگه دارد. از این رو این مسئله تعجب آور است، اما هنوز هم قابل توجه است که ایرانیان با احتیاط بیشتری در مورد ترامپ اظهار نظر می کنند.
رحیم صفوی حتی پیش بینی کرده بود که ترامپ ممکن است موضع ایالات متحده در قبال ایران را تغییر دهد. صفوی به سوریه و عراق به عنوان دو عرصه بسیار مهم که در آن ایالات متحده ممکن است به موقعیت ایران و روسیه نزدیک تر شود، اشاره کرد. اظهارات وی، از بسیاری جهات، بی سابقه است.
بدون شک تلاش روسیه و ایران برای تقویت اسد در هفته ها و ماه های آینده ادامه خواهد داد. اما در ابتدا تصمیم ایران به همین راحتی اتخاذ نشد.
حمایت ایران از اسد تنها پس از 2012 به صورت همه جانبه و مستحکم دنبال شد. در مواجهه با رقابت برای نفوذ در سوریه دربرابر رقبای منطقه ای مانند ترکیه و عربستان سعودی، تلاش تهران در حمایت اسد دو برابر شد.
با این حال، پس از پنج سال جنگ در سوریه و بیش از نیم میلیون کشته، به نظر نمی رسد امیدی یه پایان این جنگ در آینده ای نزدیک وجود داشته باشد.
خاندان اسد در جنگ ایران و عراق در حالی که اکثر کشورهای عربی از صدام حمایت میکردند، کمک های قابل توجهی به ایران کرد. بشار اسد و پدرش حافظ اسد در چند دهه اخیر از متحدان نزدیک جمهوری اسلامی بوده اند.
به عبارت دیگر، در صورتی که ترامپ مردد به مصالحه با روسیه و ایران بر سر سوریه باشد، میزان تعهد تهران به اسد قابل پیش بینی نیست. برای بسیاری از گروه های مخالف سوریه، تنها برکناری اسد قابل قبول است. برای بسیاری از ایرانیان عکس آن است. سرنوشت اسد در دوراهی بین حل و فصل سیاسی و ادامه جنگ در سوریه است. اما ترامپ باید مواظب باشد که تا چه حد برای پیشبرد اهدافش در برابر روسیه و تهران برش دارد.
*انتخاب