رویداد۲۴ روزنامه فرهیختگان نوشت: در سال‌های اخیر بخش‌های مختلفی از حکمرانی تلاش کرده است از برچسب عدم استفاده از زنان خود را رفع اتهام کند و به همین منظور پست‌ها و حتی ساختار‌هایی را به شکل معاونت یا مشاوره‌ها ترتیب داده تا در آن زنان مرتبط را به کار بگیرد. چه مقدار از این ساختار تازه فرمالیته و برای همان کندن برچسب قدیمی بوده و چه مقدار از این تغییرات واقعا جدی بوده و در جهت پیشرفت و حتی بهبود وضعیت زنان ایرانی بوده است. آیا این ساختار دوباره نقش همان واحد خواهران ادارات و سازمان‌های قدیم را بازی خواهد کرد که نقش تعیین‌کننده‌ای در کلیت سیستم ندارند و تنها به نام استفاده از زنان فاکتور می‌شوند؟
در سال‌های اخیر برنامه‌ها، همایش‌ها و جشنواره‌های اختصاصی زنانه مختلف و حتی پرخرجی ایجاد شده است. همایش‌هایی که قصد داشته چهره بین‌المللی ایران را در مسائل زنان نشان دهد. از همایش بانوان تاثیرگذار در زمستان سال گذشته گرفته تا جشنواره بین‌المللی رسانه‌ای خورشید که در چندروز اخیر در مشهد برگزار شد و میهمان‌های مختلفی نیز به کشور آمدند.
بیشتر بخوانید: جمیله علم‌الهدی به دنبال جایگاه «بانوی اول» است؟
همایش زنان تاثیرگذار در تهران با همین عنوان عجیب درحالی در کشور برگزار شد که انفعال ما در کمیسیون مقام زن سازمان ملل و همچنین غائله‌های تلخ سال گذشته باعث حذف ایران شد. برخی رسانه‌ها درباره این کنگره نوشتند که حضور نمایندگانی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل حداقل می‌توانست بخش عمده‌ای از این رویداد باشد تا به جایگاه ایران کمک کند. اما مدعوین رویداد بیشتر همسران مقامات و رئیس‌جمهور کشور‌هایی بودند که شاید ایران مراودات فرهنگی و سیاسی چندانی هم با آن‌ها ندارد.
چندی پیش نیز جشنواره رسانه‌ای خورشید با دو هدف زن و رسانه و معرفی جایگاه واقعی زن مسلمان به دنیا برگزار شد. جشنواره‌ای که به گفته شهردار مشهد ۱۰۰ زن فعال رسانه‌ای آزاداندیش و استکبارستیز از بیش از ۴۵ کشور و حدود ۱۲۰ خبرنگار زن ایرانی در آن حضور پیدا کردند و به گفته وی فرصت ارزشمندی برای معرفی و انعکاس جایگاه واقعی زنان ایرانی و واقعیت زیست زنان مشهدی در سطح بین‌المللی بود.
اما آیا می‌توان بعد از پایان این جشنواره دستاورد‌های به‌دست‌آمده در آن بازگو شود؟ آیا ارتباطات بین‌المللی به‌دست‌آمده در این دست جشنواره‌ها در طول سال منجر به رشد و توسعه‌ای در حوزه زنان چه در داخل و چه در خارج از کشور خواهد بود؟
سود حاصل از برگزاری چنین جشنواره‌هایی بر بدنه اصلی زنان کشور چیست؟ حالا که دولت و حکمرانی به این نتیجه رسیده است که باید تصویر مخدوش‌شده از ایران در رسانه‌های بین‌المللی را تغییر دهد و درپی همکاری‌های مختلف بین‌المللی است، قرار نیست این تصویر در داخل ایران نیز به زنان کشور نشان داده شود تا فقط تصور محفلی برای جایزه و تشکر به نام زنان نباشد؟