مهدی رحمتی و اشتباهاتی که مدام تکرار می‌شود

مهدی رحمتی ؛تمام بازی استقلال و تراکتورسازی از یک هفته قبل بازی یک طوری به مهدی رحمتی و تقابلش با قلعه نویی ربط پیدا می کرد و به کاپیتان استقلالی ها گره خورده بود. اینکه آیا قرار است گل ببرد یا نبرد؟ اینکه باز قرار است رو به نیمکت حریف فریاد بزند و کلی حاشیه های این شکلی دیگر. در نهایت هم مهدی از همان نقطه ای کاری دست استقلال داد که سال ها قبل امیر قلعه نویی با گفتن درباره اش ، تابوی مهدی رحمتی را شکست و اصلا از همان جا اختلافات شان شکل گرفت.
فصلی که قلعه نویی برای اول به تبریز رفت و مهدی بعد سال ها تنهایش گذاشت به استقلال مظلومی پیوست ، درست در شب دربی معروف 74 ، جمله ای از امیر توفانی به پا کرد. او درباره رحمتی در جمعی دوستانه گفته بود:مهدی خیلی گلر خوبی است اما یک ایراد دارد. اینکه گلر زیر تیر است. در خروج ها بیرون نمی آید و این ضعفش را حریفان استفاده می کنند.»
این جمله حسابی مهدی را به هم ریخت. او آن دربی را خیلی بد پشت سر گذاشت و بعد از آن هم دیگر رابطه شان با امیر هیچ وقت خوب نشد.
مهدی در آخرین جدال رودررویش با قلعه نویی ، باز هم نشان داد همان مشکل را دارد. گل اولی که استقلال از تراکتورسازی خورد ، از سانتر کرنر به درون 6 قدم و درست در باکس دروازه بان گل خورد . جایی که حتی گلرهای معمولی هم می دانند ، آنجا باید جولانگاه شان باشد. مهدی اما باز از دو قدمی دروازه اش گل خورد و حسابی سر دفاع هایش فریاد کشید.
بعد از بازی خبرنگاران نزدیک به تیم از منصوریان پرسیدند که شاید خروج رحمتی قبل از این صحنه ، از دروازه اش و حضورش در کنار زمین برای آرام کردن هواداران تیم ، سبب شد در برگشت به چارچوب دروازه ، آن آمادگی لازم را برای تمرکز فکری را نداشته. منصوریان هم با گفتن این که مهدی در این بازی برای ایجاد نشدن حاشیه ، سعی کرده بود بیشترین تمرکزش را روی حرف زدن با هواداران ، به خرج دهد و به نوعی با حرکات دست و سرش این حرف را تائید کرد.
درحالی که مهدی بعد از سال ها ، هنوز مشکل همیشگی اش را دارد. هنوز مشکلش را با خروج هایش حل نکرده و برایش تیم ملی را از دست داده و هنوز هم روزهای خوبش را این قدر ساده خراب می کند ، آن وقت دیگر نیازی به فریاد زدن سر دفاع ها هم نیست و لبخوانی حرف های گلر و کاپیتان تیم ، بعد از گل خوردن شوک برانگیز نمی شود!
این باور منصوریان هم که بیرون رفتن مهدی از دروازه برای خواباندن جو هیجانی طرفداران ، اگر هم درست باشد ، این پرسش را ایجاد می کند که اگر دروازه بان تیم که بازوبند کاپیتانی را هم بر بازو دارد ، نمی تواند این انطباق ذهنی را داشته باشد که خیلی سریع برگردد و آماده باشد ، بهتر نیست مسئولیت کاپیتانی را به بازیکنی دیگر واگذار کند؟ مثل خیلی از تیم های دیگر دنیا که به جای دروازه بان ، به یک بازیکنی در میانه زمین می دهند تا مشکلات اینچنینی برای شان ایجاد نشود. تصمیمی که باعث تمرکز بیشتر دروازه بان می شود تا تنها اشتباهش در یک بازی ، جبران پذیر نشود.