رویداد۲۴ یونس امامی دارنده ۲مدال برنز جهان و طلای بازی‌های آسیایی ۲نمایش متفاوت در مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی داشت. او در صربستان یک کشتی‌گیر کم‌فروغ بود که با ۲شکست وداع تلخی با مسابقات داشت ولی در بازی‌های آسیایی هانگژو که به فاصله ۱۰روز از مسابقات جهانی برگزار شد، به هیچ حریفی رحم نکرد و تمام رقبایش را با اختلاف امتیاز بالا شکست داد. امامی با طلای هانگژو کارش را تمام کرد و حالا برای کسب سهمیه المپیک باید با نفر اول مسابقات کشوری رقابت کند. او با حضور در همشهری درباره مسابقات جهانی، بازی‌های آسیایی و حواشی و اختلافاتی که بین ورزشکاران سایر رشته‌ها با فوتبالیست‌ها پیش آمده بود، صحبت کرد که در ادامه می‌خوانید.
* اگر موافق باشی برویم سراغ اینکه چرا کشتی را انتخاب کردی آن هم در شرایطی که تنها کشتی‌گیر تهرانی تیم ملی هستی؟
علاقه شخصی بود. برادرم کشتی می‌گرفت و من سنم خیلی کم بود. زمانی که کشتی گرفتن او را می‌دیدم به کشتی علاقه‌مند شدم و دیگر در این رشته ماندگار شدم.
* فوتبالت هم خوب است. الان که تفاوت بین کشتی و فوتبال را از نظر مالی می‌بینی فکر نمی‌کنی اگر فوتبالیست می‌شدی بهتر بود؟
فوتبال را دوست داشتم و حالا هم بعضی وقت‌ها با بچه‌های تیم ملی فوتبال بازی می‌کنیم ولی کشتی برایم چیز دیگری است. کشتی را به‌خاطر پول انتخاب نکردم ولی یک‌سری از کارهای مسئولین واقعا آزاردهنده است که دیدید چند وقت پیش سر مجوز خودرو صدای همه درآمد. هر ورزشی آن هم در بعد قهرمانی سخت است و اصلا ما نگفتیم که چرا به فوتبالیست‌ها پاداش می‌دهند. ما از تبعیض ناراحت بودیم و البته هستیم. همین بازی‌های آسیایی را ببینید؛ کشتی با ۱۲نفر در بازی‌ها حاضر بود و ۱۰مدال گرفت که ۵مدال آن طلا بود. همین ۱۰مدال را که کشتی گرفت از کاروان کم کنید ببینید چه اتفاقی می‌افتد. اتفاقا فوتبال هم در هانگژو بود که به هنگ‌کنگ باخت. حتی آنجا شنیدیم که به‌خاطر برد در گروه پاداش هم گرفتند! البته نوش جانشان اما این پاداش برای سایر رشته‌ها هم بود؟ همیشه وقتی قرار است به مسابقات برویم آقای دبیر، رئیس فدراسیون دقایقی برایمان صحبت می‌کند و هر بار می‌گوید با پول بیت‌المال دارید می‌روید پس کم نگذارید. بروید همه‌چیزتان را بگذارید تا برنده از تشک بیرون بیایید. اگر هم باختید وجدانتان راحت باشد که کم‌فروشی نکرده‌اید. باور کنید وقتی می‌بازیم انگار دنیا روی سرمان خراب می‌شود و حرف‌های آقای دبیر همیشه در گوشمان است. سؤال من این است که آیا بیت‌المال فقط برای کشتی هزینه می‌شود؟ بعضی‌ها می‌بازند پاداش هم می‌گیرند! این تفاوت‌ها ما را اذیت می‌کند وگرنه ما هم اعتقاد داریم باید تا سرحد مرگ برای بردن تلاش کنیم چون مردم از ما نتیجه می‌خواهند.
* مشخص است دل پری داری. دفعه پیش که اعتراض کردید نتیجه هم داد؟
به هیچ وجه. اتفاقا دیگر برایم مهم نیست. مردم اینقدر به من لطف دارند و من را در خیابان می‌بینند شرمنده می‌کنند که حد ندارد. این محبت مردم قیمت ندارد. من و همه کشتی‌گیران به عشق همین مردم تلاش می‌کنیم. من بعید می‌دانم چیزی تغییر کند. همین امسال در جهانی نتیجه نگرفتم و قرار بود به بازی‌های آسیایی بروم، اصلا روحیه خوبی نداشتم اما در ۱۰روز فاصله بین این دو مسابقه، مردم اینقدر به من روحیه دادند که خدا را شکر نتیجه هم داد و شرمنده نشدم.
* تنها تهرانی تیم ملی کشتی آزاد هستی. به‌نظر باید مسئولان شهر تهران بیشتر از این حرف‌ها حواسشان به تو باشد؟
دست شهرداری تهران درد نکند. در یک مراسمی در برج میلاد از من و همه قهرمان‌ها تجلیل کرد. باقی عزیزان را که در مراسم استقبال فقط می‌بینیم. البته رئیس فدراسیون خیلی حواسش به همه ما هست و این تنها نقطه قوت کشتی است. کار تک‌تک بچه‌ها را شخصا دنبال می‌کند و دغدغه همه ما را دارد.
* در مسابقات جهانی همه فکر می‌کردند حداقل به فینال برسی ولی خیلی دور از انتظار ظاهر شدی. نظر خودت چیست؟
آن روز، روز من نبود. انگار خواب بودم، واقعا یک کابوس بود. اصلا نمی‌توانستم خودم را جمع و جور کنم. البته این را هم بگویم که من کشتی را باختم و اصلا نمی‌خواهم توجیه کنم. سیداکوف کشتی‌گیر بزرگی است و من اشتباهاتی داشتم و باختم.
بیشتربخوانید: حمله به محمد بنا؛ به جز ظلم هیچ کار شاقی برای کشتی نکرده!
* در شانس مجدد هم کسی فکرش را نمی‌کرد به تسابولوف ببازی.
واقعا کشتی از دستم در رفت. یک فن ۳امتیازی خوردم و عقب افتادم، هر چقدر هم آمدم جبران کنم نشد. با تسابولوف بارها تمرین کرده بودم و هر دفعه من جلو می‌افتادم ولی در صربستان نتیجه طور دیگری رقم خورد.
* اما برگشتی و در کمترین زمانی که برای ریکاوری داشتی به هانگژو رفتی. از بازی‌های آسیایی برایمان بگو؟
من ۲مدال برنز جهان را دارم، رفته بودم مدال خوش‌رنگ‌تری کسب کنم که دست خالی برگشتم و این مسئله خیلی برایم سخت بود. حالا درنظر بگیرید باید در فاصله ۱۰روز به بازی‌های آسیایی می‌رفتم که برای ورزش کشور خیلی مهم است. ما از جهانی به ایران برگشتیم بازی‌ها شروع شده بود و طلاهای کسب شده کم بود. همین مسئله سبب می‌شد فشار روی کشتی زیاد شود و مدام می‌شنیدیم که با شروع کشتی‌ها شرایط کاروان ایران در جدول بهتر می‌شود. ولی نشنیدم کسی بگوید که کشتی‌گیران اکثرا ۱۰روز قبل در جهانی روی تشک رفته‌اند.
* در هانگژو خیلی راحت طلا گرفتی. انگار یک یونس متفاوت از جهانی روی تشک می‌رفت. نظر خودت چیست؟
نمی‌دانید در آن ۱۰روز چه بر من گذشت. خیلی‌ها از خانواده، مربیان و دوستان با من صحبت کردند که جهانی تمام شد، رها کن، ولی مگر می‌شود؟ هرکاری می‌کردم جهانی جلوی چشمم بود. دائما به این فکر می‌کردم که چرا اینطور پیش رفت، ولی چاره‌ای هم نبود و باید کشتی می‌گرفتم. خدا را شکر در بازی‌های آسیایی کشتی به کشتی هم بهتر شدم.
* دقیقا همینطور بود. در کشتی اول کمی متزلزل بودی ولی هر چه جلو رفتی بهتر شدی. در فینال هم کاملا یک‌طرفه برنده شدی. انگار برای جبران آمده بودی؟
بازی‌های آسیایی و مسابقات قهرمانی جهان ۲مسابقه متفاوت بودند که با طلای یکی، شکست آن یکی جبران نمی‌شود. ولی همین که بازی‌های آسیایی پایان خوبی داشت خدا را شکر. این مدال باعث شد دوباره از نظر روحی ترمیم شوم ولی باخت در جهانی از یادم نمی‌رود. همه اینها فرصت است و زندگی برگشت به عقب ندارد. فرصتم در جهانی۲۰۲۳از دست رفت. حالا باید اول برای کسب دوبنده تیم ملی تلاش کنم و بعد از آن برای کسب سهمیه المپیک برنامه‌ریزی کنم. مسیر دشواری است ولی باید تمام تلاشم را بکنم تا به هدفم که کسب مدال المپیک است برسم.
* در وزن شلوغی حضور داری که همه در آن مدعی هستند. حتی کشورهایی که اسمی در کشتی ندارند در این وزن تک‌ستاره دارند، مثل ایتالیا و صربستان. به‌نظرت چقدر برای مدال المپیک شانس داری؟
۷۴ کیلوگرم همیشه وزن پرترافیکی بوده است ولی می‌دانم چیزی از بقیه کم ندارم. برای همین تمام تلاشم را می‌کنم که پله‌به‌پله پیش بروم و درنهایت صاحب مدال المپیک شوم.