نباید به امید ابراهیمی حق داد که عصبی شود؟

مدتی است که از امید ابراهیمی انتقاد می شود و بعضی ها می گویند این بازیکن در حد و اندازه های خودش بازی نمی کند. در اینکه او نسبت به سال گذشته دچار افت شده شکی وجود ندارد ولی آیا او به تنهایی می تواند خط هافبک استقلال را جمع کند؟ در بازی تراکتورسازی یک بار دیگر مشخص شد وظایف امید چقدر سنگین است. قرار بود با جذب فرشید باقری از صبا، امید مثل سال گذشته نفس راحتی در زمین بکشد و حتی جلو برود تا گل بزند. تا وقتی روزبه چشمی مصدوم نشده بود، امید می توانست در کنار کارهای دفاعی، در حمله هم شرکت کند که حاصلش زدن 10 گل برای استقلال بود. روزبه در کارهای دفاعی فوق العاده بود و امید با خیال راحت تری بازی می کرد اما با مصدومیت او، کار برای این بازیکن سخت شد. منصوریان باقری را به خدمت گرفت تا این بازیکن موقتا جای خالی روزبه را پر کند ولی او هم به هیچ وجه نتوانسته توقعات را برآورده کند. در بازی تراکتورسازی مشخص شد که امید در میانه زمین چقدر تنهاست. گاهی او با 4 بازیکن حریف یعنی ادینیو، ایرانپوریان که از راست به وسط می زد، کرار و سروش رفیعی تنها می شد. چند بار هم مجبور شد ضعف نبود مدافعان را پوشش دهد که این مسئله باعث شد بسیار عصبانی شود و سر همبازی هایش داد و فریاد کند. او هم مثل استقلالی های دیگرخدا خدا می کند تا روزبه چشمی زودتر برگردد و شرایط بازی را پیدا کند.