رویداد۲۴ بیژن عبدالکریمی، استاد فلسفه در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد از گفتمان انقلاب ، خالص‌سازان و انتخابات سخن گفته است.
بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
از منظر اقتصادی، طبقه متوسط ایران در حال ریزش بوده و به دهک‌های محروم هبوط کرده اند. به این معنا که قدرت خرید آنها محدود، آرزوهای‌شان افول‌یافته، امکانات‌شان محدود و سفره‌های‌شان کوچک‌تر شده است.
در دهک‌های محروم‌تر، مردم با مساله بقا و مرگ و زندگی روبه‌رو هستند؛ به همین دلیل امکان نوعی طغیان اجتماعی در دهک‌های پایینی جامعه وجود دارد.
طبقه متوسط ایران هم بی‌افق شده؛ آرزوهای طبقاتی خود را مثل اینکه هر سال یک بار سفر خارج برود. امکانات مناسبی داشته باشد و سطح مصرف مشخصی داشته باشد و... از دست رفته می‌بیند. اگر در گذشته خانواده‌ها، ماهی یک‌بار کنار هم جمع می‌شدند و میهمانی می‌گرفتند، امروز این شرایط محدود شده است.
احتمال داشتن شب یلدا و عید و خرید آجیل و ماهی و... اندک و مشکلات مردم بیشتر شده است.
همه افرادی که در دولت و مجلس و نظام سیاسی حضور دارند، الزاما جزو گفتمان انقلاب نیستند. آنها ایمانی به گفتمان انقلاب ندارند، وجودهای استحاله‌شده دارند. دم از مقابله با امریکا می‌زنند، اما خانواده‌شان در امریکا سکونت دارند. ریاکارانه از ارزش‌های انقلاب دفاع می‌کنند و تنها به منافع خود و جناح‌شان می‌اندیشند.
انتخابات هرگز نشانگر مشارکت مردم نیست و صوری است. مشارکت واقعی زمانی است که مردم بتوانند رابطی بین جامعه ایرانی و نظام جهانی شکل دهند.
بیشتر بخوانید: عبدالکریمی: جمهوری‌اسلامی نه می‌تواند، نه حق دارد برابر خواست ملی مقاومت کند +فیلم
صرف رای دادن یا ندادن اوضاع را بهتر نمی‌کند. البته مردم می‌گویند، هیچ افقی برای رای دادن ندارند و اگر رای دهند شرایط تغییر نمی‌کند.
طی دهه‌های اخیر هم یک نیروی مخرب از درون به سیستم فشار می‌آورد و تصور می‌کند با منطق خالص‌سازی می‌تواند خود را استمرار بخشد.
اگر امیر کبیر به جای مقابله با ناصر الدین شاه، درکی از ساختارها داشت و به اصلاح ساختارها می اندیشید، راه آهن و جاده می کشید ، دانشگاه تاسیس می کرد و... زودتر به نتیجه می رسید.
ما با تحقق اتوپیایی که در دوران انقلاب در اذهان مردم بود، فاصله زیادی داریم.
انقلاب هنوز فرصت ایجاد رفاه مناسب را پیدا نکرده است و من نگرانم که به این زودی‌ها هم این فرصت ایجاد نشود.
متاسفانه این گفتمان(انقلاب)، بسیاری از افراد خوشفکر را از قطار انقلاب پیاده کرده و شکافش با مردم بیشتر شده است.
شک می افتد