رویداد۲۴ سیما صابری: اغلب افراد ممکن است ابتلا به عفونت ادراری را تجربه کرده باشند. بیماری که احساس ناراحت کننده‌ای برای فرد به همراه دارد. برای تشخیص و درمان عفونت ادراری، معمولاً نمونه ادرار برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می‌شود تا باکتری‌ها و عوامل آلودگی دیگر شناسایی شود. درمان عفونت ادراری معمولاً شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و نکات بهداشتی مانند مصرف زیاد آب، ادرار کردن منظم و به دفعات کافی و جلوگیری از نگهداری ادرار بوده تا عوارض جانبی جلوگیری شود. در این مقاله بهترین آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت ادراری زنان را معرفی می‌کنیم.
عفونت ادراری از جمله بیماری‌های شایع در سیستم ادراری است که معمولاً به دلیل ورود باکتری‌ها به داخل مجاری ادراری ایجاد می‌شود. این باکتری‌ها معمولاً از طریق ادرار، از محل پوست یا حتی از مجرای گوارش به داخل مجاری ادراری وارد می‌شوند. عفونت ادراری ممکن است تأثیرات مختلفی بر روی سیستم ادراری داشته باشد؛ از جمله التهاب مجاری ادراری، التهاب مثانه و یا حتی التهاب کلیه.
علائم عفونت ادراری ممکن است شامل درد و سوزش در هنگام ادرارکردن، احساس فشار و پر بودن مثانه، تغییرات در شفافیت و بوی ادرار، خون در ادرار، تب و لرز، و حتی درد در ناحیه کمر باشد. در صورت عدم درمان مناسب، عفونت ادراری ممکن است منجر به عوارض جدی‌تر مانند التهاب کلیه یا سایر عوارض جانبی شود.
علائم عفونت ادراری شامل یک سری علائم دردناک ناراحت‌کننده است. این علائم می‌توانند شامل درد و سوزش در هنگام ادرارکردن باشد که معمولاً به عنوان دیسوریا شناخته می‌شود. احساس فشار و پر بودن مثانه نیز از دیگر علائم رایج است که ممکن است هنگام ادرارکردن یا حتی در طول روز و شب به وضوح احساس شود. تغییرات در شفافیت و بوی ادرار نیز از دیگر علائم عفونت ادراری است که معمولاً با ادرار روشن و بوی نامطبوع همراه است. خون در ادرار نیز ممکن است یک علامت دیگر عفونت ادراری باشد. همچنین، علائم دیگری مانند تب و لرز، درد در ناحیه کمر و حتی حالت عمومی ناراحت کننده نیز ممکن است در برخی افراد با عفونت ادراری دیده شود.
عفونت ادراری ممکن است باعث درد زیر شکم و کمردرد شود. در واقع، درد در ناحیه زیر شکم و ناحیه کمر از علائم رایج عفونت ادراری است. این درد ممکن است به صورت تیز و سوزناک باشد و معمولاً هنگام ادرارکردن یا پس از آن تشدید می‌شود. در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. درمان به موقع عفونت ادراری می‌تواند از ایجاد مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند و به بهبود سلامتی شما کمک کند.
عفونت ادراری معمولاً ناشی از ورود باکتری‌ها به سیستم ادراری است. عوامل زیر می‌توانند باعث ورود باکتری‌ها به سیستم ادراری و در نتیجه ایجاد عفونت شوند.
عدم رعایت بهداشت مناسب: عدم رعایت بهداشت شخصی مانند نشستن مناسب ناحیه تحتانی، استفاده از توالت‌های عمومی بدون استفاده از پوشش محافظ، می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها به سیستم ادراری شود.
تحریک و آسیب به سیستم ادراری: استفاده از لوازم بهداشتی یا ابزار‌های پزشکی بدون استریل بودن، می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها به سیستم ادراری شود.
ضعف سیستم ایمنی: سیستم ایمنی ضعیف در بیماران دیابتی یا افراد مسن، ممکن است باعث افزایش خطر عفونت ادراری شود.
فعالیت جنسی: رابطه جنسی ممکن است باعث ورود باکتری‌ها به سیستم ادراری شود.
دارو‌های ضدبارداری: استفاده از دارو‌های ضدبارداری ممکن است باعث تغییر ترکیب شیمیایی ادرار و در نتیجه افزایش خطر عفونت ادراری شود.
مشکلات دستگاه ادراری: مثلاً وجود سنگ‌های کلیه یا بزرگ شدن پروستات ممکن است باعث مسدود شدن یا تحریک سیستم ادراری شود و عفونت را ناشی از باکتری‌ها فراهم کند.
عفونت ادراری و عفونت واژن دو نوع عفونت مختلف هستند که هر کدام علائم، علت‌ها و درمان‌های خود را دارند. در ادامه به تفاوت‌های آن‌ها می‌پردازیم.
عفونت ادراری تفاوت‌های زیادی با عفونت واژن دارد که عمدتاً از علائم آن قابل تشخیص است. این علائم در عفونت ادراری شامل درد یا سوزش هنگام ادرارکردن، بوی نامطبوع ادرار، ادرار فراوان یا مکرر، درد در ناحیه زیر شکم و ناحیه کمر است. همچنین علت آن نیز متفاوت است. عفونت ادراری به علت عفونت باکتریایی در سیستم ادراری از جمله مثانه، اورتر، لوله‌های ادراری و گاهی کلیه رخ می‌دهد. این عفونت‌ها معمولاً با دارو‌های ضد باکتریایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود
عفونت واژن معمولا با علائمی همچون خارش، سوزش و تحریک در ناحیه واژن، ترشحات غیرعادی از واژن (مانند رنگ، بو یا مقدار غیرعادی)، درد یا سوزش هنگام رابطه جنسی همراه است و ممکن است توسط باکتری‌ها، قارچ‌ها یا ویروس‌ها ایجاد شود. همچنین تغییرات هورمونی، استفاده از قرص‌های ضدبارداری، استرس یا تغذیه نامناسب نیز ممکن است عامل اصلی ایجاد عفونت واژن باشند. همچنین درمان آن نیز بستگی به عامل اصلی ایجاد عفونت واژن دارد وممکن است با دارو‌های ضد قارچ یا ضد باکتریایی، کرم‌ها یا دارو‌های ضد ویروسی درمان شود.
درمان عفونت ادراری معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها انجام می‌شود. آنتی بیوتیک‌ها دارای تأثیرات مختلفی بر روی باکتری‌ها هستند و بر اساس نوع باکتری‌ها و شدت عفونت، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک خاص را تجویز کند. هر آنتی بیوتیک دارای خصوصیات منحصر به فردی است و برخی از آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای عفونت ادراری مناسب‌تر باشند. آنتی بیوتیک‌هایی که برای درمان عفونت ادراری مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل سفتریاکسون، سپتراکس، سیپروفلوکساسین، نیتروفورانتوئین و آموکسی سیلین می‌شوند. انتخاب آنتی بیوتیک مناسب بر اساس نوع باکتری‌های موجود در ادرار و حساسیت آن‌ها نسبت به دارو صورت می‌گیرد. به هر حال، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها باید تحت نظر پزشک باشد.
مترونیدازول یک آنتی بیوتیک است که معمولاً برای درمان عفونت‌های باکتریایی و پارازیتی استفاده می‌شود، اما عموماً برای درمان عفونت ادراری توصیه نمی‌شود و در شرایط خاصی ممکن است پزشک آن را برای درمان عفونت ادراری تجویز کند. عفونت ادراری معمولاً به دلیل باکتری‌هایی مانند اشریشیاکولی (E. coli) وارد می‌شود و مترونیدازول برای این نوع عفونت‌ها معمولاً توصیه نمی‌شود. در صورتی که پزشک شما مترونیدازول را برای درمان عفونت ادراری تجویز کرده است، حتماً باید دستورات پزشک را دقیقاً دنبال کرده و از دارو به دقت استفاده کنید.
درمان عفونت ادراری معمولاً شامل آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شود. در صورتی که علایم عفونت شدید نباشد، پزشک ممکن است یک درمان خانگی را مشاوره کند. آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً برای درمان عفونت ادراری پیشنهاد می‌شود، اما نوع دقیق دارو و مدت زمان مصرف آن بسته به شدت عفونت و عوامل دیگری که ممکن است در تشخیص موردی مد نظر باشند، توسط پزشک تعیین می‌شود.