برای درک این موضوع باید کمی با تاثیرات لنز بر روی بدن آشنا شوید. لنزهای چشمی به عنوان یک جسم خارجی برای بدن تلقی می‌شوند مانند غذا یا دارو.
لنزهای چشمی می‌توانند باعث سوزش و خشکی چشم شوند. هرقطره اشک به تنهایی دارای مقدار معینی PH اسیدی است. وقتی شما لنز را داخل چشم‌تان می‌گذارید، مواد موجود در لنز PH متفاوتی دارند، به همین دلیل است که هنگام استفاده از لنز اشک می‌ریزید تا این مواد از چشم شما خارج شوند.
اگر چشمان شما خشک است، با استفاده از لنزهای چشمی باعث تشدید خشکی آن می‌شوید.
لنزهای چشمی به محیطی مرطوب در چشم نیاز دارند. اگر لنزها از موادشان عاری شوند، به چشم آسیب می‌رسانند و اگر اشک کافی در چشم وجود نداشته باشد یا چشم‌مان خشک باشد، استفاده از لنزهای چشمی شرایط را برای چشم ما وخیم‌تر می‌کند.
در واقع زمانی که می‌خوابیم محیطی که قرنیه در معرض اکسیژن قرار می‌گیرد را از بین می‌بریم. برای نگهداری از یک قرنیه سالم، اکسیژن ضروری است. اگرچه بدن انسان قادر است از راه‌های دیگر اکسیژن جذب کند مانند رگ‌های خونی، اما وقتی بدن در خواب است، اکسیژن کمتری را نسبت به بیداری جذب می‌کند.
هنگام استفاده از لنز و در صورت خوابیدن با آن، به دلیل ورود باکتری به قرنیه چشم و بسته بودن آن، امکان افزایش عفونت در قرنیه زیاد می‌شود. باکتری‌ها در فرصت مناسب می‌توانند به قرنیه چشم شما حمله کرده و به گونه‌ای به آن آسیب برسانند که در موارد حادتر منجر به ضعف بینایی شود.