رویداد۲۴ عصر ایران نوشت: راهپیمایی روز ۲۲ بهمن، امسال نیز با حضور انبوه مردم در سراسر ایران برگزار شد. این راهپیمایی از آن جهت مهم است که در آن، یک ملت بزرگ همزمان با جشن پیروزی انقلاب خود، از مسوولان هر دوره از نظام، اجرای شعار بنیادین انقلاب یعنی "استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی" را مطالبه می‌کنند. بنابراین، ۲۲ بهمن آیینی نیست که دولت‌ها و جناح‌ها بخواهند آن را به سود خود مصادره و بهره برداری سیاسی کنند.
موضوعی که می‌خواهیم بدان بپردازیم این است که هر ساله عده‌ای از عصر ۲۲ بهمن یا فردای آن روز، شروع می‌کنند به بازی با اعداد. از یک سو، اپوزیسیون و مخالفان جمهوری اسلامی هستند که اصرار دارند کسی نیامده بود و شرکت کنندگان نیز از سر اجبار یا برای گرفتن ساندیس، در راهپیمایی حاضر بوده اند! ادعایی که نخ نما شده، ولی چاره‌ای هم جز تکرارش ندارند.
از سوی دیگر، عده ای، جور دیگری به این آیین، جور می‌کنند و با عددسازی‌های فضایی و تخیلی، میزان مشارکت را بالاتر از واقعیتی که جلوی چشمان مردم است نشان می‌دهند و بدین ترتیب، اصل حضور مردم را -هر چقدر هم که گسترده باشد- به حاشیه عددبازی‌های خود می‌برند.
بیشتر بخوانید: سید حسن خمینی: حضور بی نظیر مردم در راهپیمایی خیلی معنادار است
مثلاً تصویر زیر را نگاه کنید که مربوط به صفحه اول روزنامه کیهان در سال ۱۳۸۹ است. بالای تیتر اصلی نوشته اند که ۵۰ میلیون نفر در راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت کردند.
سال گذشته (۱۴۰۱) هم کیهان نوشت: حضور حماسی مردم رکورد‌های قبلی را شکست و شکوهمندترین و پرشمارترین راهپیمایی ۲۲ بهمن رقم خورد.
البته ننوشت که چقدر شرکت کردند، ولی با تاکیدی که بر شکستن رکورد‌های قبلی داشت، قاعدتاً باید در سال ۱۴۰۱، تعداد شرکت کنندگان در راهپیمایی بالای ۵۰ میلیون نفر بوده باشد.
امسال (۱۴۰۲) هم کیهان نوشت که میزان مشارکت نسبت به پارسال، ۴۰ درصد افزایش داشته است که با توجه به داده‌های قبلی همین روزنامه با احتساب افزایش ۴۰ درصدی نسبت به پارسال باید گفت که بیش از ۷۰ میلیون نفر در راهپیمایی ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ شرکت داشته اند و فقط ۱۵ میلیون نفر حاصر نبودند که قطعاً عدد نادرستی است.
در همین حال معاون امنیتی وزارت کشور نیز چنین آمار داده که مشارکت در راهپیمایی نسبت به سال قبل ۲۰ درصد افزایش داشته و به ۲۵ میلیون نفر رسیده است.
مسئولان باید از این که مردم با وجود همه سوءمدیریت‌ها و فساد‌ها در راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت می‌کنند، بسیار خرسند و شکرگزار و قدردان باشند. اما این عددسازی‌ها چه محلی از اعراب دارد؟ آیا باعث وهن اصل حضور مردم نمی‌شود؟ نمونه اش همین عدد و رقم‌های کیهانی کیهان است که احتمالا تا یکی دو سال آینده میزان مشارکت در راهپیمایی را به بالاتر از جمعیت ایران هم برساند! می‌بینید وقتی همین طوری و از روی هوا، عدد می‌سازند، چه نتایج مضحکی پیش می‌آید و یک موضوع ملی را به حاشیه می‌برد؟
در دنیا، روش‌های علمی و قابل اتکایی برای محاسبه تعداد شرکت کنندگان در یک تجمع وجود دارد که بدون هیچ کوچک نمایی یا اغراقی، با ضریب بالایی از اطمینان می‌توان به عدد قابل استناد رسید. در ایران هم می‌توان این کار را انجام داد، ولی از بس که موضوع را سیاست زده کرده اند، به جای بررسی علمی و مستند، هر کسی از زاویه دید خود، عددی می‌گوید و همان را مبنای تحلیل هایش قرار می‌دهد؛ و نکته پایانی این که اگر به راستی در سال ۱۳۸۹، پنجاه میلیون نفر در راهپیمایی روز ۲۲ بهمن شرکت کرده بودند و الان بنا به اعلام رسمی وزارت کشور این تعداد به ۲۵ میلیون نفر رسیده است، آیا نباید مسوولان به این سوالات فکر کنند که چرا نیمی از شرکت کنندگان آن سال، امسال شرکت نکرده اند؟ آن‌ها به چه چیز‌هایی معترض بودند که نیامدند؟ کدام خواسته برحق شان نادیده گرفته شده و از چه کسانی گلایه و انتقاد و شکوه دارند؟ چرا با وجود این که "قطار پیشرفت" با سرعت به پیش می‌رود چنین شده است؟
اگر هم نه آن عدد ۵۰ میلیون درست بوده و نه این ۲۵ میلیون مستند، که بهتر است برای هیچ در هیچ نپیچیم و یادمان باشد در ایران، عدد حرمت ندارد و کسی جدی اش نمی‌گیرد چه مربوط به آمار شرکت کنندگان در یک مراسم باشد، چه عدد ۷۰۰۰ صفحه برای برنامه اقتصادی یک رئیس جمهور، چه آمار تورم و اشتغال و گردشگری و میزان رضایت عمومی از دولت و ....
فقط یادمان باشد که بی ارج بودن عدد، سرمنشأ بسیاری از مشکلات در ایران است.